Naszła mnie następująca refleksja. Byc moze niedokladnie pamietam, ale zdaje mi sie, ze w NT niezwykle rzadko jest mowa o tzw. zakochaniu. Nie o miłości (która ma wiele form), ale o zakochaniu. Zazwyczaj gdy jest juz o tym rodzaju milosci mowa, jest to przyrownanie do zakochanych/narzeczonych, a nie jets to głównym tematem. To dość dziwne, zwłaszcza, że to bardzo wazny i trudny element ludzkiego życia. A moze sie myle? Moze po prostu nie pamietam stosownych fragmentów?
Jesli jednak mam racje, to ciekawe jaki jest tego powód. Byc moze taki temat w owczesnych czasach po prostu nie istniał? Macie swoje zdanie na ten temat?

Biblia nie jest i nie ma być przepisem ca całokształt ludzkiego życia w każdym jego aspekcie - przynajmniej nie bezpośrednio
W Biblii są rzeczy, które mają nam bezpośrednio służyć do zbawienia

A co jest ważniejsze? Miłość czy zakochanie?

Zdecydowanie miłość. Zgadzam się, że najważniejsze jest zbawienie. Ale chodziło mi o to, że w NT można znaleźć wskazówki nt życia doczesnego i ważnych jego apsektów (np. pouczenia jakie Jezus daje celnikom, żołnierzom). Zgadzam się, że to nie jest sprawa najważniejsza, ale postanowiłem poruszyć temat, może kogoś zaciekawi.

Czy zakochanie to "bardzo ważny element życia ludzkiego"? Eeee tam. To uczucie jak każde inne, należące do bardziej ogłupiających i niebezpiecznych jeśli traktuje się je zbyt serio. Dla ludzi, którzy umieją nad sobą panować może stanowić miłe połechtanie lub nawet wstęp do ciekawszej relacji. Ale nie jest ani konieczne ani wystarczające dla miłości.

Osobiście nie byłbym jakiś strasznie nieszczęśliwy, gdyby z mojego życia całkowicie wyelimonować ten element.

Zakochanie jest i być powinno I etapem do miłości. Jest fundamentem, na którym buduje się miłość. Jest czymś naturalnym. Nie wiem co miał na myśli mój przedmówca mówiąc o "panowaniu nad sobą" skoro zakochanie to nie pożądanie, owszem element ten występuje podobnie jak w miłości, ale zakochanie się to przede wszystkim uczucie do drugiej osoby. Zakochanie istniało od zawsze. I Kamyk ma rację pisząc, że w Piśmie św. chodzi przede wszystkim o ukazanie roli i znaczenia Boga w życiu każdego człowieka, w dziejach historii, o pokazanie drogi do zbawienia. Pismo św. nie jest od zajmowania się czymś tak ulotnym jak zakochanie/zauroczenie. Najważniejsza jest właśnie Miłość, która jest zdecydowanie bardziej głębsza i prawdziwsza od zakochania się, jest, można nawet rzec, prawidłowym uczuciem gdyż Miłość kocha i akceptuje 2 osobę, taką jaką jest, z jej wadami, przywarami, a także osobowością, charakterem, jej smutkami, zainteresowaniami..itp. widzi tą osobę taka jaka jest naprawdę, a zakochanie/zauroczenie to przede wszystkim zauroczenie się w jakiś wyidealizowanych cechach drugiej osobie, których czasami nie ma, jest zauroczeniem się w jakiś moich wyobrażeniach o danej osobie.

I jeszcze jedno: mój przedmówca napisał o zauroczeniu: "To uczucie jak każde inne, należące do bardziej ogłupiających i niebezpiecznych jeśli traktuje się je zbyt serio." to ciekawe jak myśli o Miłości, która m.in. ''nie zazdrości", "nie szuka poklasku", "nie pamięta złego", "nigdy nie ustaje", "nie cieszy się z niesprawiedliwości", "nie szuka swego"....
P.S.A Miłość też się traktuje serio.

Bardzo możliwe.
Uczucie "zakochania się" nie jest uczuciem ogólnoludzkim, istnieją kultury i społeczeństwa gdzie "zakochanie się" nie jest znane. Możliwe, że wtedy i tam, również tak było.

No i słusznie, że się ją traktuje serio. Właśnie z tych powodów, które wymieniłaś za św. Pawłem.

Natomiast zakochanie w odróżnieniu od miłości bezpodstawnie zazdrości, szuka uznania u drugiej osoby, jest drażliwe, zaborcze i w końcu ustaje.

Aż tak by nie demonizował (osobiście), ale jeżeli tak jest, tym bardziej powinna przed tym przestrzegać Biblia Choć ja uwazam ze tka nie jest, pokazuje to byc mzoe zasadnosc tego tematu.

przecież wśród osób, które się kochają "prawdziwą" miłością poszukuje się uznania w jej oczach, np. jeśli żona zrobiła swemu mężowi obiad to szuka uznania z tego powodu; zakochanie nie zawsze ustaje, czasami przemienia się w miłość.

Czasami tak, a czasami nie. Poza tym nie wiem, czy się "przeradza", czy po prostu miłość pojawia się niezależnie od zakochania. Zresztą Biblia nas przestrzega choćby w kazaniu na górze.

A szukanie uznania z powodu zrobienia obiadu ma tyle wspólnego z miłością, co słoń z parapetem.

Ja tam jestem wciąż zakochana w swoim męzu i nie widzę w tym nic złego.
Zresztą z wzajemnością.

zefciu napisał: bez komentarza, powiem tylko,że to jest naginanie Pisma św. do swoich urojeń i obaw

A jakie ja mam urojenia, obawy, albo gdzie też twierdziłem, że to złe być zakochanym we własnym małżonku? Bo znowu się czuję nadinterpretowany.