Witam!
Nie wiem jak mam rozumieć ten fragment z pisma świętego:

"Nie można bowiem tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się współuczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku, a jednak odpadli - odnowić ku nawróceniu. Krzyżują bowiem w sobie Syna Bożego i wystawiają go na pośmiewisko" (Hbr 6,4-6).

Czy człowiek, który kiedyś był wierzący,a potem odrzucił wiarę, może zostać zbawiony?W komentarzu do tego fragmentu jest napisane, że odrzucenie Chrystusa uniemożliwia nawrócenie z powodu braku odpowiedniej dyspozycji. Ja kiedyś odrzuciłam Chrystusa, czy to znaczy, że nie mogę się nawrócić?

A co kryje się za sformułowaniem "kiedyś odrzuciłam Chrystusa"?
Bo może był to po prostu bunt wobec religii...

Pisząc, że "odrzuciłam Chrystusa" chodziło mi o to, że najpierw oddaliłam się od Niego, a potem przestałam w Niego wierzyć.

Ale Jezus powiedział, że "większa jest radość z jednego nawróconego grzeszniak, niż ze stu sprawiedliwych". Poza tym przypomnijmy sobie przypowieść o miłosiernym ojcu, który bezwarunkowo przyjmuje skruszonego syna

Przypis w Biblii Tysiąclecia:
Hbr 6, 4 - Kościół potępił takie tłumaczenie tej "niemożliwości", jakoby Bóg czy Kościół nie mógł odpuścić grzechów popełnionych po chrzcie. Idzie tu o skutki duchowe odstępstwa od wiary: odrzucenie Chrystusa uniemożliwia nawrócenie, z powodu braku odpowiedniej dyspozycji.

Jeśli znowu wierzysz to znowu możesz się nawrócić - jesteś gotowa na odnowienie się ku nawróceniu

Dzięki za odpowiedź Chociaż trochę to dziwne, że Kościół potępia to, co jest w Piśmie Świętym...No coż, chyba po prostu nie można brać niczego zbyt dosłownie.

Doubtful, popełniasz błąd logiczny, bo nie można nawrócić się do Chrystusa, jednocześnie Go odrzucając.

No cóż, słowa pisma są jasne i nie widzę powodu, żeby znowu odpalać katarynkę "nie rozumiejmy dosłownie". Jeśli ktoś odpadł, a potem wrócił, to w myśl tego fragmentu albo nie zakosztował darów niebiańskich zanim odpadł, albo nie odpadł tak naprawdę, albo tak naprawdę nie wraca. W większości przypadków powrotów skłaniałbym się ku tej pierwszej wersji. Niektórzy głupcy porzucają chrześcijaństwo nawet go nie zakosztowawszy.

Raczej swobodną interpretację, a nie tekst Pisma

ktoś kto odrzucił Chrystusa nie moze zostac zbawiony(dopóki sie nie nawróci)
oczywiscie nawrócic się mozesz.Kazdy moze sie nawócic chybaze świadomie odrzuca Chrystusa po dokladnym poznaniu prawdy

Biblia jasno o tym mówi że mozna się nawrócić.

a czy osoba która odrzuciła głupote może znowu do niej powrócić ?

masz już odpowiedz na swoje pytanie

Dla mnie odpowiedź wydaje się dość prosta.

Czy Bóg kiedykolwiek powiedział komuś, że nie będzie mógł się nawrócić, że jest skreślony i już potępiony Nie.

Więc nawrócić się może każdy - do ostatniej chwili życia.

Inna rzecz - tego fragmentu nie kumam...

A cóż to za odpowiedź.
Cóż to wogóle za porównanie? Żadne

Ja bym to zinterpretował w szerszym kontekście. Jako odrzucenie Chrystusa całym swoim życiem, czyli jakby nienawrócenie się w ostatnich chwilach życia i tym samym niemożność nawrócenia się już po śmierci fizycznej. Oni jakby na zawsze "ukrzyżowali w sobie Syna Bożego" i nie ma już dla nich pomocy.

Twierdzenie, że Bóg nie pozwala na nawrócenie osoby która raz tego Boga odrzuciła - nie ma sensu. Przeczy to Jego miłosierdziu - które nie jest jednorazowe, i trwa do momentu gdy człowiek staje przed Bożym sądem, po śmierci. Wtedy człowieka rozlicza. Ale dopóki człowiek żyje - ma szansę i możliwość, aby się nawrócić.