tak chodzi mi o fragment:
"Gdzie dwóch albo trzech gromadzi się w Moje Imię, tam jestem pośród nich." (Mt 18,20).
dlaczego nie pisze
"gdzie chociaż jeden..."
bo przeciez w trakcie modlitwy osobistej Bóg też jest obecny.

Nie wiem. Ale pytanie jest dobre. Sam chętnie poznam odpowiedź.

No ale nie pisze gdzie jeden tam go nie ma.

Jezus modlił się 40 dni na pustyni i to sam!
Czy czyniłby to gdyby to nie miało sensu?
Mi się wydaje, że chodzi o tworzenie wspólnoty, o wspólne wielbienie Boga a nie że każdy sam w ukryciu przed innymi. Oczywiście modlitwa indywidualna nie jest zła, zapewne chodzi o to by nie występowała ona wyłącznie.

Ale to tylko moje zdanie, nie wiem co na to teolodzy.

Myślę, że po to, by nasze modlitwy nie były takie indywidualistyczne. By modlitwa nas łączyła. Byśmy tworzyli wspólnotę. Byśmy o tej wspólnocie pamiętali.

Nie jest dobrze, żeby człowiek był sam. To nie tylko wymiar małżeństwa. Bóg stworzył nas na Swój obraz i podobieństwo, a przecież nie jest zimną i obojętną samotnością tylko Trójcą...

Myślę, że dobrze wiedział, że tego bycia razem musimy sie uczyć, także na modlitwie...

Prawda jest taka, że być chrześcijaninem, to żyć we wspólnocie. Nie można być chrześcijaninem "na osobności". Poczucie wspólnoty było niesłychanie intensywne zwłaszcza w pierwotnym Kościele, kiedy to powstawały Ewangelie. Pewnie stąd taki nacisk na akcent wspólnotowy

Dodałabym jeszcze, że rownież dzisiaj poczucie wspólnoty jest niezwykle istotne. To, co robimy razem, wzajemnie się wspierając, ma o wiele większą moc.

Życie w grupie w kulturze europejskiej, która stawia na jednostkę jest bardzo ważne i potrzebne.
Ale uważam, że wspólnotę ludzi wierzących, chrześcijan można tworzyć poza murami kościoła. A właściwie się powinno.
Bo czymże jest 1 h tygodniowo spędzona w kościele? To jest pozorna wspólnota. Tam są ludzie, którzy chodzą do kościoła, bo:
- chcą
- muszą
- jest im to obojętne, ale się przejdą, żeby nikt im nie truł
- mają po drodze do McDonalda

Zatem wg mnie w kościele (bynajmniej katolickim) wspólnota jest pozorna. Poza murami kościoła już się zapomina o przykazaniach miłości. I tak większość ludzi żyje sobie na własną rękę.

Takie moje zdanie.

To jest jeden aspekt. Nie bez powodu w ostatnich latach prawdziwy boom przeżywają różne ruchy i wspólnoty w Kościele

Ja rowniez uwazam, ze wspolnote powinnismy budowac rowniez poza kosciolem. Jednak moim zdaniem wspolnota w kosciele nie jest pozorna. Oczywiscie masz racje, wielu ludzi idzie do koscoila nie koniecznie po to, zeby zbudowac wspolnote i modlic sie wspolnie. Ale nawet jesli posrod 100 obecnych w kosciele tylko 3 przyszlo do kosciola jako do wspolnoty to tych trzech ta wspolnote buduje. Takie jest moje zdanie.

Jezus uczy nas zycia we wspolnocie i dla wspolnoty. Zycia dla drugiego czlowieka. Modlitwa indywidualna jest oczywiscie bardzo wazna. W modlitwie indywidulanej skupiamy sie jednak czesto na wlsnych przezyciach, prosbach, podziekowaniach (chociaz nie zawsze oczywiscie). We wspolnocie zapominamy o wlasnym "ja" a myslimy o "MY".

Ważne jeste jeszcze to, że wspólnota przyjmuje w pewnym sensie odpowiedzialność za część naszego "ja", jest pomocą. Wspólnota zrówno "bierze" jak i "daje" coś od siebie.

Chciałam zauważyć jedno: prawdziwa wspólnota bez Chrystusa nie istnieje.
W poście krystianmana jest opinia, której nie uważam za prawdziwą...

I przypominam, ze pytanie było o sens cytatu, nie o to, czy wspólnota jest czy nie ma na Mszy Św.

ale wydaje mi sie ze rozstrzygnęliśmy czy jest sens czy nie ma.. ?


Jo_tka - czy ja powiedziałem że ta wspólnota ma być bez Chrystusa? przecież napisałem "ludzi wierzących" tzn ze wierzą w Boga i przyjmują Chrystusa. I chyba się zgodzisz ze mna ze mozna budowac wspolnote poza murami kosciola, wrecz powinno się.

A na czym się opiera wg ciebie "prawdziwa" wspólnota? Wg chrzescijan prawdziwą społeczność tworzy Duch sw. udzielając zycia wiecznego przez zwiastowanie Ewangelii w slowach i sakramentach.


Owszem. To chyba normalne. Zwykle kościoły sa otwarte, nie widziełem kościoła, który wynajął by bramkarzy, żeby przy wejściu przepytywali wchodzacych z motywów przybycia.
A chyba w żadnym kościele nikt nie naucza tego, ze obojętnie po co i dlaczego, bylebyś przychodził.


J.w.


No to nie zapominaj. Ktoś ci każe zapominać? Co to znaczy źe zapomina się?

Z Konfesji augsburskiej VII:
VIII. CZYM JEST KOŚCIÓŁ?
Chociaż Kościół jest właściwie zgromadzeniem świętych i szczerze wierzących, to jednak ponieważ w tym życiu wielu obłudników i złych ludzi jest pomieszanych z godnymi, przeto można przystępować do sakramentów, których udzielają niegodni, według słów Chrystusowych: "Na mównicy Mojżeszowej zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze" itd. Sakramenty zaś i Słowo są skuteczne ze względu na ustanowienie i nakaz Chrystusowy, choćby ich niegodni udzielali. Kościoły nasze potępiają donatystów i im podobnych, którzy przeczyli temu, że niegodni mogą pełnić służbę w Kościele, i sądzili, że służba niegodnych jest nieużyteczna i nieskuteczna

Z Apologii VII i VIII:
3.3. Z tego właśnie powodu dodaliśmy artykuł ósmy, by ktoś nie sądził, że oddzielamy złych i obłudników od zewnętrznej społeczności Kościoła ........Przyznajemy bowiem, że hipokryci i źli są w tym życiu dołączeni do Kościoła są członkami Kościoła rozpatrywanego od strony zewnętrznych znamion Kościoła, które stanowią Słowo, wyznanie i sakramenty, zwłaszcza jeżeli tamci nie są wyłączeni ze społeczności kościelnej,
i dalej wyjasnia:
Dlatego gdy zdefiniowaliśmy Kościół, słusznie obejmujemy nim żywe członki. Ażeby ktoś nie powiedział, że oddajemy się mrzonkom o jakimś idealnym państwie platońskim, dodajemy znamiona zewnętrzne, po których winno się poznać Kościół, mianowicie zgodę co do Ewangelii i korzystanie z sakramentów zgodne z Ewangelią. Kościołem jest także zgromadzenie, w którym istnieją te znamiona, lecz wśród tych, którzy mają te znamiona, niektórzy są świętymi i oni korzystają z tych znamion właściwie i prawidłowo, inni są obłudnikami i złymi i ci tych znamion nadużywają. Cóż można było powiedzieć prościej albo który nabożny mówił kiedykolwiek o tym inaczej?


Pewnie ze tak. Pierwszym i podstawowym miejscem jest rodzina. Ktos temu przeczy?



Bóg jest obecny wszedzie, a nawet jak nie ma nikogo
Chodzi tu raczej że zgromadzona społeczność jest "znakiem" jego obecności. Jego ciało - Kościół - ekklesia - to w greckim pierwosłowie "społeczność-wywołanych", to ciało czyli organizm składający się z wielu czlonków, to budowla, w której jestesmy "zywymi kamieniami", w którym mamy udział w zyciu samego Boga, który sam jest "wspólnotą osób". To zycie jest zwiastowane, a nie "wydumane", jest ten kto zwiastuje i kto zwiastownie przyjmuje: nie można samemu się ochrzcić.
Wreszcie trzeba te słowa odnieść do zydowskiego kontekstu: wg prawa do synagogalnej modlitwy potrzebna jest pewna ilość mężczyzn (chyba siedmiu?). Jezus mówi: dwóch lub trzech. To jest też kontekst tej wypowiedzi, o którym warto pamiętac.

Wg mnie prawdziwa wspólnota opiera się na wzajemnej pomocy, rozumieniu się, rozmawianiu, wymienianiu poglądów, gromadzeniu się także w imię Boga. Ale dlaczego uwazam ze w kosciele jest pozorna? No wlasnie dlatego, ze tam są różne grupy społeczne, które nie przychodzą w jednym celu do kosciola. dlatego taka wspolnota jest pozorna, poniewaz jest widoczna ale nie odczuwalna. bynajmniej nie duchowo.
chwala tym ktorzy przychodza w slusznym celu. ale lepiej wg mnie budowac wspolnote z przyjaciolmi, znajomymi, rodzina, gdzie jesli sie spotka czlowiek z czlowiekiem w imie Boga tzn ze tak jest.