Gdy przeniesiemy się duchem do pierwszego chrześcijańskiego wieku, to jasnym się stanie, że przedmiotem nauczania Apostoła nie jest biskup-celibatariusz, który powinien mieć jedną żonę (a nie ma żadnej). Wynika to już choćby z tego, że przecież sam Paweł żony nie miał (por. 1 Kor 7, 7 i 9, 5).

Przedmiotem nauczania jest tutaj biskup lub kandydat na biskupa, który gdyby został wdowcem nie powinien żenić się po raz drugi. Podobnie jak wdowy, aby być wpisane na listę Kościoła musiały być według 1 Tm 5, 9 "żoną jednego męża" (a nie dwóch, na przykład gdyby wdowa wyszła za mąż po raz drugi), tak samo biskup musiał być według 1 Tm 3, 2 "mężem jednej żony" (a nie dwóch, gdyby po śmierci pierwszej znowu się ożenił). List do Tymoteusza nie jest więc poleceniem, aby biskup koniecznie miał żonę zamiast żyć w celibacie, ale jest ograniczeniem nałożonym na małżeńskie zwyczaje biskupów.

'Husband of one wife'— Those are not to be accepted who have married again after the death of their first wife lest this should prove an occasion for criticism; cf.1 Tim 3:12; 5:9. Celibacy as a law for the clergy is of later ecclesiastical institution, although as a counsel it was urged by St Paul himself, 1 Cor 7:8

W Pierwszym Liście do Tymoteusza czytamy: "Biskup powinien być [...] mężem jednej żony" (1 Tm 3, 2).

W II w. Tertulian pisał: „I będzie składał ofiary (...) przez kapłana, który został powołany do kapłaństwa jako mąż raz żonaty lub w ogóle z dziewictwa do tego stanu włączony"
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TA ... t-mgr.html

Zalecenie to nie nakazywało stanowczo posiadania żony. Przykładem jest Jan (prezbiter, czyli biskup - 2J 1, 3J 1), jak i Paweł, którzy żyli w celibacie (1Kor 7:7, 32). Byli też inni biskupi bezżenni (Tytus, Tymoteusz). Chrystus także nazwany jest "biskupem" (BG, ks.Wu., gr. episkopos 1P 2:25).
http://watchtower.org.pl/w_obronie_wiary-42.php

Chrystus osobistym celibatem wskazał porządek w Królestwie Bożym, w którym małżeństwo nie będzie miało znaczenia: "a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni" Mt 19:12. Jednak zaznaczył, że nie każdy będzie mógł to pojąć: "Kto może pojąć, niech pojmuje!" Mt 19:12 (por. Mt 22:30, Łk 18:29n.).

Bracia, niech każdy trwa w Bogu w takim stanie, w jakim został powołany
1Kor 7:24

Tym zaś, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie (...) mówię: dobrze będzie, jeśli pozostaną jak ja
1Kor 7:8

Kiedy Apostoł Paweł podaje wśród właściwości biskupa czy diakona, że oni powinni być „mężem jednej żony” (1 Tym 3, 2 albo 3, 12), to przez to nie należy rozumieć, że mogli oni dalej żyć w małżeństwie, ale powtórne małżeństwo jest tu interpretowane jako oznaka niezdolności do życia powściągliwego.
(...)
Spośród Ojców Kościoła św. Epifaniusz z Salamis (315–403) pisze: „Z szeregów bezżennych składa się w większości stan kapłański, lub jeśli nie z bezżennych, to na pewno z mnichów; jeśli jednak ze stanu mniszego nie można znaleźć odpowiednich kandydatów do owej służby, to kapłani są z reguły wybierani spośród tych, co żyją z dala od swych żon albo też są wdowcami po jednym tylko małżeństwie”. Św. Epifaniusz narzeka wszelako, iż nie wszędzie trzymają się tej reguły: „W wielu miejscach księża, diakoni i hypodiakoni płodzą jeszcze dzieci. Odpowiadam, że dzieje się tak nie według reguły, ale z powodu pobłażliwości ludzi”. Kiedy w IV w. wydano pierwsze wyraźne prawa o celibacie, nigdy nie ogłaszano tego jako jakiejś nowinki, ale zawsze jako potwierdzenie dawnego porządku. Ojcowie synodu afrykańskiego z r. 390 zaostrzając zobowiązania do celibatu powołali się nawet wyraźnie na tradycję apostolską.
http://www.piusx.org.pl/kryzys/katechiz ... osciele/82

Gdy jednak przeniesiemy się duchem do pierwszego chrześcijańskiego wieku, to jasnym się stanie, że przedmiotem nauczania Apostoła nie jest biskup-celibatariusz, który powinien mieć jedną żonę (a nie ma żadnej). Wynika to już choćby z tego, że przecież sam Paweł żony nie miał (por. 1 Kor 7, 7 i 9, 5).

Przedmiotem nauczania jest tutaj biskup lub kandydat na biskupa, który gdyby został wdowcem nie powinien żenić się po raz drugi. Podobnie jak wdowy, aby być wpisane na listę Kościoła musiały być według 1 Tm 5, 9 “żoną jednego męża” (a nie dwóch, na przykład gdyby wdowa wyszła za mąż po raz drugi), tak samo biskup musiał być według 1 Tm 3, 2 “mężem jednej żony” (a nie dwóch, gdyby po śmierci pierwszej znowu się ożenił). List do Tymoteusza nie jest więc poleceniem, aby biskup koniecznie miał żonę zamiast żyć w celibacie, ale jest ograniczeniem nałożonym na małżeńskie zwyczaje biskupów. O ile każdy inny chrześcijanin mógł po owdowieniu szukać sobie nowej żony, o tyle biskup (a nawet kandydat na biskupa) nie. Jasne jest więc, że już Kościół apostolski opisany w Biblii uważał, że małżeńskie zwyczaje biskupów powinny być inne, bardziej powściągliwe niż wszystkich pozostałych chrześcijan.
http://members.lycos.co.uk/bibele/skala.html

Paweł z Tarsu w pierwszym liście do Tymoteusza mówi, że biskup ma być mężem JEDNEJ żony (chodzi mu o wierność!!), a nie że MA mieć żonę! Czyli Biskup ma być przykładem nienagannego życia, a nie ma mieć żonę!
http://www.historycy.org/index.php?show ... 8130&st=90

Dość często słyszymy wypowiedzi braci odłączonych, w tym świadków Jehowy i adwentystów, że kapłani rzymsko-katoliccy, siostry zakonne winni się żenić i za mąż wychodzić. Na poparcie swojego myślenia przytaczają tekst: "Biskup powinien być nienaganny, mąż jednej żony" (1 Tm 3:2).

W tym względzie zadziwia brak zauważenia przez nich kolejności w powyższym tekście. Wpierw jest, że "powinien być nienaganny", a dopiero później "mąż jednej żony". Nie ma tu stwierdzenia, że musi mieć żonę. Gdy temat ten rozważymy obiektywnie, opierając się na wielu tekstach biblijnych a nie na jednym, to zauważymy, że celibat - bezżenność ma uzasadnienie w Piśmie św.

Pan Jezus powiada - czytamy w Ewangelii wg św. Mateusza, że "są i tacy, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje" (Mt 19:10-12). Jak widać, niektórzy mają z tym trudności, by to pojąć.

Wiemy, że Piotr miał żonę i teściową, które opuścił, o czym informuje ewangelista św. Mateusz (por. Mt 8:4). Ap. Piotr. zapytał Jezusa: Oto opuściliśmy wszystko i cóż otrzymamy? Na to P. Jezus odpowiedział: "Nikt nie opuszcza domu, żony, by nie otrzymał więcej teraz, a w wieku przyszłym życia wiecznego" (Łk 18:29-30). A więc wskazana jest bezżenność dla wyższych celów. Stąd, kto kocha bardziej ojca, matkę z pewnością i żonę, nie jest Mnie godzien (por. Mt 10:37). Z powodu poślubienia żony, zaproszony nie mógł przyjść na ucztę (por. Łk 14,20), dlatego nie skosztuje mojej uczty - mówi Pan. Jezus sam pozostał wolny, nie zawierając związku małżeńskiego, a jeden z umiłowanych Jego uczniów - Jan, też nie był żonaty.

Św. Paweł uzupełnia powyższe teksty pisząc: "Dobrze jest człowiekowi nie łączyć się z kobietą" (1 Kor 7:2), dalej wywodzi: "Nie mam zaś nakazu Pańskiego co do dziewic" (w.25) i uściśla: "Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy PANA, o to, jak by się przypodobać PANU. Ten zaś, kto wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać żonie. I doznaje rozterki. Podobnie i kobieta; niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy PANA, o to, by była święta i ciałem i duchem. Ta zaś, która wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak by przypodobać się mężowi" (1 Kor 7:34-35). Ponadto św. Paweł poucza, że ciało dąży do czego innego niż duch (por. Gal 5:17) i zaleca, by ciału nie dogadzać (Rz 13:14), bo jest świątynią Boga i Duch Boży mieszka w nas (1 Kor 3:16-17; 6:19-20). Zwyczaj celibatu utrwalił się w Kościele rzymsko-katolickim od pierwszych wieków chrześcijańskich, zaś w Kościele Wschodnim: prawosławnym i greko-katolickim kapłani mogą się żenić, ale nie muszą. Jeśli ktoś zawiera związek małżeński, to przed przyjęciem święceń kapłańskich, a w wypadku śmierci żony nie może ponownie zawrzeć związku małżeńskiego. Należy mieć świadomość, że wielu przeciwników atakuje Kościół, gdy podnosi temat celibatu budząc jednocześnie wątpliwości w sercach ludzi nie znających tego zagadnienia.

Czy osoba pełnoletnia, świadomie wybierająca z własnej woli życie zakonne, kapłańskie w celibacie, przechodząca przez różne stopnie formacji, może mieć pretensje do swego powołania, do tego co wybrała? Pismo św. nie nakazuje celibatu, ale ukazuje wyższość tego stanu oddania się Panu. Ten zaś, kto łączy się z Panem, jest z NIM jednym duchem.
http://www.effatha.org.pl/apologetyka/celibat.htm

Po prostu pewne rzeczy są białe lub czarne, 1 lub 0, nie ma innych interpretacji.

.. napisał teatime, wybitny biblista, badacz tekstów NT, znany egzegeta, wieloletni badacz kontekstów historyczno-literackich listów Pawła, i znawca języka greckiego.