Prawa autorskie do tłumaczeń Biblii chronią chociażby przed ich złym wykorzystaniem - na przykład ktoś mógłby sobie fragmenty BT wydać, dołożyć coś swojego i powoływać się na Biblię Tysiąclecia.

Poza tym, tłumacze też z czegoś żyć muszą i dostali za swoje tłumaczenia wynagrodzenie.

Szkoda tylko że Pallotinum dość słabo upowszechnia tekst Biblii. W internecie jest tylko IV wydanie, można kupić tylko jeden program biblijny (i to adwentystyczny!) w którym jest V wydanie - a tymczasem powinna być możliwość kupienia takiej BT za np. 30% ceny papieru jako moduł do różnych programów biblijnych, np. e-sword.

Tak jak wcześniej napisaliśmy trzeba by wiedzieć do czego takie prawo autorskie upoważnia.



Mity mam nadzieję były autorstwa Greków i Rzymian a nie Parandowskiego.

No tu jest ten problem, że bierzemy coś za darmo- oryginał- a potem dajemy innym za pieniądze.

Co się stało z darmo otrzymaliście, darmo dawajcie ?

Pamiętam jak św. Teresa mówiła, że ona nawet nie ma prawa do swoich myśli- bo przecież pochodzą od Boga.

Dodam, że w ciągu ostatnich kilku lat zrobiły się modne tzw. wolne licencje, np. Creative Commons. Pozostając autorem jakiegoś tekstu można go dalej sprzedawać, ale jednocześnie udostępnić go do wykorzystania niekomercyjnego. Sam na tej licencji publikuję swojego bloga zawodowego albo zdjęcia w Wikimedia Commons. Może ktoś kiedyś wydawców przekładów namówi do takich licencji.

Wygląda na to, że miałam rację.

Ten wątek pojawił sie juz na innym forum- i ktoś podający sie za ksiedza odpowiedział:



http://www.forum.diecezja.tarnow.pl/viewtopic.php?t=641

Na przykładzie Parandowskiego chciałem jedynie wykazać że prawa autorskie nie dotyczą samych tekstów greckich, rzymskich, czy hebrajskich, ale tego co się z nimi robi aby trafiły do naszych rąk. Opracowuje, drukuje, wydaje, reklamuje. To robi określona grupa ludzi. Jest to tak samo ważne, jak sam fakt istnienia tych tekstów, bo samo ich istnienie, nijak ma się do tego co stoi na mojej półce. Ktoś musi to przygotować, abym ja mógł czytać tą Biblię. Natomiast tekst Biblijny jest darmo dawany, powiedzmy sobie szczerze - bez tych wszystkich biblistów nie mielibyśmy nic, bo sami sobie nie przetłumaczymy. Wspomniano że dostępny jest tylko jeden tekst w internecie. Może to i mało, ale to też nie jest nic. Jest za darmo dostęp do biblii przez najbardziej rozpowszechnione medium. Sam mam darmowy program z 3 tekstami Biblii, oraz w formie plików notatnika całą biblię na urządzenie mobilne. Dla mnie to dużo, a jeśli ktoś potrzebuje więcej, to jako profesjonalista ma swoje źródła. Stopniowo zbiory będą zdigitalizowane, stare teksty już dziś można znaleźć w internecie i sobie zobaczyć. Kto zna np koine to nawet sobie coś poczyta.

Dla mnie problemu nie ma, bo jak te prawa autorskie wpływają na to że mogę czytać Biblię? Chyba tylko tak że zawsze na okładce będzie napisane Pallotinum.

Natomiast jestem również ciekaw czy takie coś jest poprawne, jak wyżej zostało to podważone, oraz czy jest możliwość/potrzeba zmazania (C).

Niestety ten ksiądz nie ma racji. Tekst jest własnością wydawnictwa, bo całe tłumaczenie powstało w wydawnictwie. Prawa wygasną w 70 lat po śmierci tłumaczy.

Dlatego też na Wikiźródłach, gdzie publikujemy "wolne" teksty mamy Biblię Gdańską, właśnie trwa opracowanie Biblii Wujka (jeśli ktoś zainteresowany pomocą, zapraszam na priv a nowszych przekładów umieścić nie możemy.

Dobre i to, że wydawnictwo nie ściga raczej osób, które tekst BT wykorzystują - np. w programie Theophilos.

"Nie samym chlebem żyje człowiek", ale i nie samym Słowem, chleb niestety też jeść musi. A żeby kupić chleb i inne potrzebne do życia artykuły musi mieć pieniądze.

Więc jeśli ktoś się np. przez parę lat zajmuje tłumaczeniem Biblii z tekstów oryginalnych na polski to ma nie dostawać pieniędzy za swoją ciężką pracę? Kto go będzie utrzymywał?

A druga sprawa to to, że żeby wydrukować książkę potrzeba nie tylko pracy całego sztabu ludzi ale też maszyn i materiałów a te nie biorą się z powietrza. Więc siłą rzeczy efekt końcowy czyli egzemplarz Pisma Świętego trzeba sprzedać a nie rozdawać za darmo.

Jezus co prawda mówił, żeby to co się otrzymało dawać za darmo, ale mówił to w kontekście darów duchowych (Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Mt 10:8), ale w swoich przypowieściach mówił o wypłacie należności za pracę jako o rzeczy jak najbardziej słusznej. Niesłuszne byłoby dopiero nie zapłacenie komuś za jego pracę.

Powinnaś jednak wycować swój poprzedni argument, bo jeśli prawa wygasną 70 lat po śmierci tłumaczy to :



70 lat po już sobie Strażnica może brać.

Czyli przekład nie jest słowem Bożym. A jednak w kościele mówimy "Oto Słowo Boże".

Chodzi o to, że tłumacze tłumaczą na zlecenie wydawnictwa - za co otrzymują zasłużone pieniądze - a wiec to ono ma prawa autorskie. A Pallotinum trzyma się nieźle, więc Towarzystwo Strażnica tak szybko się do Biblii Tysiąclecia nie dobierze

Przekład jest Słowem Bożym, czemu nie? Nie widzę tu żadnego problemu: Pismo Święte zostało napisane w jakichśtam językach a potem było wielokrotnie tłumaczone i wszystko było ok. Przecież Pan Jezus nakazał głosić Ewangelię wszystkim ludom, a to byłoby ciężkie po aramejsku.

Dochodzi do tego sprawa ustalenia w jakim języku dana księga została napisana, np. Ewangelia wg. św. Mateusza powstała prawdopodobnie w języku aramejskim, ale oryginał zaginął bardzo wcześnie. Jeśli przyjąć że tylko pierwotna redakcja tekstu jest Słowem Bożym to nie mamy żadnej Ewangelii wg. św. Mateusza.

Vroobelek napisał że prawa wygasają 70 po śmierci tłumaczy.

Przekład nie może być Słowem Bożym- bo nie można mieć praw autorskich do Słowa Bożego.

Vroobelek miał na myśli autorskie prawa majątkowe. Prawa osobiste (oznaczenie autorstwa, integralność itd.) nie wygasają nigdy. Nigdy nie będzie można wziąć przekładu BT i wydać go ponownie pod tym tytułem zmieniając część tekstu, tak samo, jak nie można wydać „Pana Tadeusza” umieszczając przed Epilogiem XIII Księgę bez adnotacji, że to późniejsza parodia.


„Własność intelektualna” to w ojczystym języku Künga i Ratzingera „geistiges Eigentum”

Rzeczy są „chronione” jeszcze 70 lat po śmierci ostatniego ze współtwórców. Byłabyś uprzejma, Silvo, wyjaśnić, po co tłumaczom chleb, gdy w proch się obrócą? I jak się ma ten okres monopolu autorskiego do zasady powszechnego przeznaczenia dóbr?

Ale kto to kontroluje i kto miałby prawo wnieść skargę?

Dajmy na to za 100 lat nie ma już Pallotinum i Strażnica wydaje sobie zamienioną Biblię. Kto może wtedy wnieść skargę ?

Kto ma prawa osobiste do oryginału Biblii?

Po to, na przykład, żeby mogli pracować? Jakby tłumaczom nie mieli co jeść to nie mielibyśmy tłumaczeń. Kiepski interes.

Normalnie. Przecież korzystać z tłumaczenia (czytać, cytować, itd) mogą wszyscy, byle tylko zaznaczyć z czego korzystają.

Możecie mi powiedzieć co wam praktycznie przeszkadza w prawach autorskich Biblii Tysiąclecia?

Do oryginału nie ma nikt, każdy sobie może wziąć i PRZETŁUMACZYĆ. I wtedy będzie miał prawa autorskie do TŁUMACZENIA to znaczy do owoców swojej pracy umysłowej.

Nie sądzę, żeby była taka sytuacja że wydawnictwo nagle i cudownie zniknie nie pozostawiając nic po sobie. Jeśli wydawnictwo będzie się chylić ku upadkowi to sprzedadzą prawa autorskie jakiemuś innemu wydawnictwu katolickiemu.

Jeśli wyda ją pod tytułem „Biblia Tysiąclecia” — będą mogli zainterweniować spadkobiercy tłumaczy i — przede wszystkim — władze Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego…

Ale Strażnica oczywiście BT zmieniać nie będzie. Ma swoją — lepszą .

Jeszczem nie widział, żeby ktoś cokolwiek w czterdzieści lat po swojej śmierci przetłumaczył.

Tak, tylko że to akurat jest kwestia tego, że wydawnictwo nie korzysta z części praw przewidzianych przez ustawodawcę.

Jeśli idzie o podstawowe prawa osobiste (zwłaszcza integralność, oznaczenie autorstwa, rzetelne wykorzystanie), to popieram je jak najbardziej. Jeśli idzie o monopol na rozpowszechnianie, to istnieje pewne utrudnienie związane z dostępnością tekstu, o którym pisał wcześniej Vroobelek. No i jeszcze kwestia czasu ochrony…

Prawa osobiste nie wygasają nigdy — w tym przypadku przysługują oczywiście autorom poszczególnych ksiąg. Nawet jeśli ich nie znamy.