Mam takie pytanie...w dzisiejszych czasach jest wiele zarzutów ,że Kościół odrzucił inne prawdziwe ewangelie itp.Jednak nie za bardzo się mówi czym się kierował podczas wyboru tych a nie innych ewangelii.Ten wątek nie jest po to aby nawrzucać tu kolejnych teorii spiskowych,,,interesuje Mnie jak to było ,że Kościół uznał tylko te 4 ewangelie za prawdziwe a inne odrzucił.Jakie były kryteria ich decyzji ,skąd Ci ludzie mieli pewność ,że wybrali te właściwe ,jak przebiegał proces " badawczy", na czym się opierali i tego typu informacji....Tylko chodzi mi tutaj o fakty i jeżeli można tak to nazwać o oficjalną wersie Kościoła na ten temat....a nie domysły na podstawie czegoś.Domysły już czytam parę dni ,ale jakoś samego KK w tym nie widzę ,a powinien być.

Pytasz o kryteria jakimi się posługiwali biskupi przy ustalaniu kanonu. Gnostyckich ewangelii apokryficznych nie uznano gdyż były niezgodne z powszechną wiarą i używane właśnie przez heretyków i gnostyków – przez nich też układane – w kościele nie były po prostu w użyciu. Widzisz nie było żadnych zdefiniowanych konkretnych kryteriów czy procesu badawczego. W Kościele przyjęto zasadę i uznano te ewangelie jak i pozostałe księgi, które były używane w liturgii i powszechnie czytane. Z kanonicznością ewangelii nie wygląda sprawa tak prosto. Ciekawa rzecz ma się z Janem. Z powodu wyraźnych różnic między Janem a synoptykami jak i używania tej ewangelii przez gnostyków II w. przyjęciu jej towarzyszyły znaczne trudności; w Rzymie istniała opozycja przeciwko niej jeszcze ok. 200 r. Nie dość tego, Ojcowie Kościoła prawdopodobnie znali też inne dzieła prócz ewangelii przez nich uznane za natchnione. Dowodem na to są pewne oryginalne wypowiedzi Jezusa, które przetrwały w formie cytatów u Ojców Kościoła.
Apokalipsy także nie uznawali wszyscy za natchnioną, stosowana była bowiem przez chiliastów. Już kanon Muratoriego (180 r.) mówi o tym, że Apokalipsa Piotra i Jana nie zawsze była czytana czyli uznawana dlatego też lista Grzegorza z Nazjanzu nie uznaje jej za kanoniczną (nie ma jej w spisie). Podobnie nie znajdziemy jej w spisie Cyryla Jerozolimskiego (ok. 350 r.) Synod w Laodycei (ok.360 r.) który podał listę kanonu też nie umieścił apokalipsy w spisie. Apokalipsę Jana przyjął dopiero synod w Trullo w 692 r.
Ireneusz z Lyonu, Tertulian, Klemens z Aleksandrii i Orygenes uznawali za kanoniczny Pasterz Hermasa. Ale nie wszyscy Ojcowie się z tym zgadzali. Los więc sprawił, że Apokalipsa Piotra i Pasterz Hermasa nie trafiły do kanonu, ale mimo to Klemens z Aleksandrii uznawał je za kanoniczne. Dowodem na to że Apokalipsa Piotra była uznawana za kanoniczną jest to że Kościół na wschodzie i w Palestynie używał jej w liturgii wielkopostnej jeszcze w V wieku. Zamiast 4 ewangelii czytano tam harmonizację ewangelii Tacjana -Diatessaron (do IVw. potem przyjęto 4 ewangelie) Ale pomimo synodów które ustalały listy ksiąg nie wszędzie je czytano np. Apokalipsa św. Jana nie była uznawana na przykład w kościele syryjskim – podobnie było z listami katolickimi (przyjęto tylko Jk, 1P i 1J). Kanon Koptyjski uwzględniał za kanoniczne także 2 listy Klemensa. Orygenes powątpiewał w kanoniczność 2 Piotra. „Uwagi te dowodzą, jak daleko idącym uogólnieniem jest mówienie o jednym kanonie NT we wczesnym Kościele” (za Katolickim Komentarzem Biblijnym s. 1614). Kryterium o którym więc tu mówimy było powszechne użycie i czytanie ich w Kościele i tak się ustalał kanon, potem synody czy sobory potwierdzały tylko tą powszechną tradycję czytania. Można jeszcze tu dopisać, że nie wszystkie kanoniczne księgi się zachowały np. List do Laodycean św. Pawła „a wy żebyście przeczytali też list z Laodycei” Kol 4,16. Sprawa ciekawa tu się narzuca jakby się zachował Kościół gdyby odnaleziono ten list. Osobiście myślę, że do Kanonu już by nie trafił, synody i sobory przypieczętowały już definitywnie spis ksiąg natchnionych.
Przy ustalaniu kanonu nie badano drobiazgowo każdej myśli autorów, żeby ich uzgodnić z innym autorem. Stąd w ewangeliach mamy 2 różne genealogie Jezusa (symbolika liczby 14 pokoleń), brak tej samej chronologii w wydarzeniach, inny kontekst tych samych słów itp. Ewangelie synoptyczne przypominają wielkie Puzzle gdzie te same fragmenty są w innym układzie, kolejności, powymieszane (Mateusz to kombinacja np. słów Łukasza i Marka itd. stąd powstał „problem synoptyczny” do dziś nie rozwikłany, hipotezy 2 źródeł, źródła Q, deuteroMarka, protoMarka, protoMateusza, protoŁukasza itp.)
Pozdrawiam