Wers 13.34 Ewangelii Jana jest zapewne jednym z najważniejszych w NT:

Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. /BT/

Ale przecież w Kpł.19.18 czytamy:

Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Pan! /BT/

Przecież jest to ta sama zasada, tylko wypowiedziana nieco innymi słowami. I można się spotkać z poglądem, że Jezus nie zaproponował niczego nowego. Istotnie, nakaz miłości do bliźniego znajdujemy w ST. Cóż więc jest nowego w przykazaniu Jezusa? Dlaczego On tak twierdził? Jak wyjaśnić tę – być może pozorną – sprzeczność?

Chyba nie do końca ta sama. Jezus nakazuje miłować bliźniego tak, jak On nas umiłował...
W ST czytamy: Miłuj bliźniego swego, jak siebie samego.
Na czym polega różnica? Być może chodzi o to, aby bliźniego miłować bardziej niż siebie samego?
Nie tak samo, ale mocniej, z zaparciem się swoich planów, ambicji, z ciągłą gotowością i otwarciem się na drugiego człowieka (?)

Wydaje mi się, że jak Ja was umiłowałem można zinterpretować jako nakaz miłości aż poza poświęcenie własnego życia, co trudno byłoby wywnioskować z wersetu starotestamentowego.

Nie da się kochać ludzi bardziej (czy mniej) niż siebie. Człowiek szanuje innych w takim samym stopniu, jak szanuje siebie.

@ Gorgiasz

Jezus w istocie dał nowe przykazanie, ponieważ polecił, byśmy wzajemnie się miłowali tak samo, jak On nas miłuje. To jest esencja.

Nie ta sama zasada.
Wersy ze ST wyraźnie wskazują kim jest bliźni dla Izraelity - syn twego ludu.
Jezus na pytanie uczonego w Piśmie - A kto jest moim bliźnim? odpowiedź zawiera w przypowieści o Miłosiernym Samarytaninie.
Dla Izraelitów bliźnim był tylko Izraelita, dla wyznawców Chrystusa każdy inny człowiek.

Ad. Mariel
Są to oczywiście jakieś wyjaśnienia, ale oparte na niuansach i różnych podejściach i interpretacjach samego aktu miłości, nie poruszające zasadniczej kwestii.

Ad JedenPost
Kolejna interpretacja (jak zresztą sam to ujmujesz).

Ad.MIXer
Rozróżnianie czy można kochać więcej czy mniej... dla mnie to już nieporozumienie. A skąd mamy wiedzieć (z ludzkiego punktu widzenia) jak On nas miłuje?

Ad Alus
Spotkałem się z takim wyjaśnieniem. Jest do przyjęcia w jakimś zakresie, ale dla mnie to zróżnicowanie bliźnich jest trochę enigmatyczne, zwłaszcza, że Jezus był Żydem i przemawiał generalnie tylko do Żydów. No i skąd nagle określenie „bliźni” skoro było konkretne i nie budzące wątpliwości „syn ludu twego”, użyte zresztą w tym samym wersie? W jednym wersie dwa określenia na dokładnie to samo pojęcie?! Całkowicie nielogiczne, zwłaszcza dodatkowo biorąc pod uwagę, że język starohebrajski był raczej ubogi w słowa.

* * *
To zdanie jest bardzo ważne. Jest eksponowane w religii prawosławnej; jeden z głównych kanonów ikon przedstawia Jego postać trzymającą w ręku otwartą księgę ze słowami „Przykazanie nowe wam daję, abyście się wzajemnie miłowali” (czasem jest też dalsza fraza). Ta „nowość” jest bardzo silnie wyeksponowana, oczywiście aby podkreślić różnicę ze Starym Zakonem. A jest ona bardzo mglista, o ile w ogóle istnieje. Dlaczego Jezus nie powiedział w takim razie, że wysuwa na pierwszy plan, czy uznaję tę naukę bądź te słowa Swojego Ojca za najważniejsze? Chyba tak powinien postąpić jako dobry i pełen szacunku syn. Bo jakby nie patrzeć to nie jest żadna „nowość”. Czy w takim razie, nie nasuwa się wniosek, że Jezus mówił nieprawdę? Pomiędzy J13.34 a Kpł 19.18 istnieje ewidentna sprzeczność. Któryś z nich musi zawierać fałsz.

Ten problem męczył mnie wiele lat. Rozważałem oba wersy, choć wewnętrzne przekonanie mówiło mi, że Jezus nie mógł głosić nieprawdy. Przekonanie okazało się słuszne. Sądzę, że znalazłem wyjaśnienie. Kontrowersyjne, i dla niektórych zapewne trudne do zaakceptowania oraz mocno kolidujące z tradycyjnymi przekladami.

Ale najpierw małe przypomnienie natury historycznej. Pierwotnie teksty hebrajskich ksiąg biblijnych zawierały tylko spółgłoski. Bo wszystkie litery tego alfabetu są spółgłoskami. Aby jednak pismo zamienić w dźwięk wydobywający się z ludzkiej krtani, potrzebne są samogłoski. A te były przekazywane ustnie, droga tradycji z pokolenia na pokolenie. I Jezus mógł znać tylko Pismo zapisane spółgłoskami bez samogłosek. Oczywiście otwiera to szerokie pole do interpretacji i różnego odczytania pisanego tekstu.
(np. zapiszmy dwie spółgłoski; kr. Biorąc pod uwagę język polski, możemy otrzymać wiele różnych słów, np: kora, kara, kura, kier, kir. kra. I nie mają one ze sobą żadnego związku.)
Między VI a X wiekiem uczeni, zwani soferami (od SPR – księga) wprowadzili ujednolicony zapis samogłoskowy, a inne kopie Pisma zostały zniszczone. Przyjmuje się, że zrobiono to po to, aby zachować jedność interpretacyjną i zapobiec zapomnieniu właściwego odczytywania ksiąg, bo Żydzi byli już rozproszeni po świecie i proces ten wciąż postępował. I powstawały lokalne wymowy, zapominano stopniowo o pierwotnej. Tak więc soferzy wprowadzili znaki samogłoskowe, które obowiązują do dziś.

Lecz te znaki zrobiły też coś więcej. Jakby jednoznacznie wyodrębniły i określiły różne słowa (ich znaczenie) zapisywane przy pomocy tych samych samogłosek. Dziwne, ale o tym jakoś się za dużo nie mówi, a w każdym razie ja się z tym nie spotkałem. A w słowniku znajdziemy wiele słów, które maja te same litery, ale dzięki znakom samogłoskowym znaczą zupełnie co innego.
I teraz spójrzmy jak wygląda słowo „bliźni” w Kpł.19.18. : רע - „rea” (synowie ludu twego to „bene ameka” - coś zupełnie innego). /oryginalnych znaków samogłoskowych nie mogę tu wpisać – słowa hebrajskie przedstawiam zgodnie z wymową zapisana łacińskimi literami – do sprawdzenia w każdym słowniku/. Rea to w zapisie spółgłoskowym (wyżej przedstawionym) dwie litery: resz – ain.
Jeśli zajrzymy do słowników (np. do Briksa) to stwierdzimy, że najważniejszym znaczeniem tych dwóch liter jest „zło”. Jako rzeczownik „roa” a jako przymiotnik („zły”) – „ra”. Ale mamy też wyodrębnione slow „rea', które znaczy (m.in) „bliźni”. I pozornie wszystko się zgadza i tłumaczy.

Tylko, że w czasach zarówno tworzenia Księgi Kapłańskiej, jak i w czasach Jezusa nie było tych samogłosek. Można bez wątpliwości założyć, że te dwie litery oznaczały zło. To podstawowe pojęcie, przeciwieństwo dobra („tow”). A czy istniało również to drugie znaczenie? Nie wiem. Może tak, może nie. Ale jeśli tak, to należało znać pewien zakres ustnie przekazywanej tradycji, że było też związane z inną wymową inne znaczenie tych dwóch liter. I można założyć, że nie wszyscy je znali. A może wprowadzone przez soferów znaki samogłoskowe stworzyły takie znaczenie, bo dawne nie przystawało już do nowej epoki, chociażby dlatego, że nie mogło konkurować z ideami głoszonymi przez chrześcijaństwo? A może nawet, to właśnie było ich podstawową rolą? Bo nie jest to jedyny zauważony przeze mnie przypadek o takim charakterze.
Więc jak mogło wyglądać tłumaczenie tej frazy w czasach Jezusa? „Będziesz miłował zło swoje jak siebie samego” oraz domyślnie w oparciu o pierwszą część wersu również zło „synów ludu twego”. A Jezus wprowadził zupełnie nową naukę. Wiemy jaką. Przeciwstawną pod wieloma względami Staremu Zakonowi. I mógł śmiało i prawdziwie głosić, że była nowa. Bo była. A stara z Kpł 19.18 dobrze korespondowała z zaleceniami wymordowania całych ludów, kobiet, dzieci. Bo nawet zło, byle własne, trzeba kochać.
I tak należy odczytywać ten wers ST. Oczywiście to tylko moja teoria.

Różnica jest zasadnicza .

W Kpł.19.18 - czytamy o danym nam przykazaniu od Boga.

Jezus zaś jest - prócz wypowiedzianego przykazania - żywym, autentycznym dowodem - faktem na wypełnienie takiego słowa.
To przykazanie daje nam jednocześnie z przykładem swojej osoby jako człowieka, jako przykład możliwy przez człowieka do wykonania , nie przeczący sam w sobie w żaden sposób.

Jezus oddał życie za ludzkość - przeszedł drogę krzyżową. Wiemy o tym, ponieważ zostało to opisane w Biblii.

cale Pismo Swiete spisane pod natchnieniem Ducha Swietego a jak wiadomo jest On jeden ten sam niezmienny wiec laczy w sobie fakty Starego Testamentu z Nowym. Jezus sam mowil ze nie daje nowego prawa ale pokazuje to co już jest w nowym swietle poprzez jak ktoś już tu napisał jako przez Niego samego. stad zbierznosci w słowach napisanych w Starym z tymi wypowiedzianymi przez Jezusa w Nowym Testsmencie

Nakaz miłości rozciągnięty na wszystkich ludzi, nie ograniczony tylko do ludu wybranego i wskazanie, że Bóg kocha wszystkich ludzi (słowa Jezusa w Nazarecie) było tak nowy, innowacyjny, że Izraelici usiłowali go zabić (Nazaret) i zamordowali rękoma rzymian.
Dla Izraelitów prawo głoszone przez Jezusa było nowe i kolidowało z ich starym prawem.

wtedy pewnie tak. ale całe Pismo Święte Stary i Nowy Testament dla nas teraz żyjących w tych czasach uzupełnia się i zazębia. a to chyba chodzi o tu i teraz. czasy były inne to fakt dla nich to była nowość ale nie dla Jezusa. On to znał. pokazał na nowo to o czym ludzie zapomnieli.

tu mały dowód:(Mt 5,17-18) Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.

Czy oddal(a)bys zycie za swoja mame?... brata? a za sasiada ktory Cie nienawidzi?
PAN JEZUS DAL PRZYKLAD A ODPOWIEDZ JEST W SMIERCI ..SYMBOLEM KRZYZ
Pokoj z toba czytelniku.

Te pytania, które napisał konradgorski są niezwykle ważne. Każdy powinien je rozwazyć w swoim sumieniu

Ciężkie pytanie do wytłumaczenia. Moim zdaniek każdy tłumaczy to sobie na swój sposób ale najważniejsze jest to by stosować się do tego a nie szukać różnicy w tłumaczeniu tego.

Przy takim podejściu powinny ustać wszelkie dyskusje i m.in. również forum można zamknąć.