Na stronie zapytaj.wiara.pl na głównej stronie widnieje odpowiedź na pytanie Dlaczego Bóg kazał zabijać. Chciałbym podjąć polemikę z odpowiedzią.
Po pierwsze w dekalogu jest jasno powiedziane: nie zabijaj. Czy w takim razie Bóg rzekomo karząc zabijać nie staje się hipokrytą?

Jednak wracając do starego testamentu, który jest głównym tematem tej wypowiedzi. W wielu miejscach wygląda to tak jakby Żydzi próbowali tłumaczyć w księgach swoje grzechy argumentem: Bóg mi kazał. Co więcej dziwi mnie to jak Bóg rzekomo łatwo odpuszcza Żydom zabójstwa. Na przykład Dawid zabił człowieka, tylko dlatego, że podobała mu się jego żona i chciał ją mieć dla siebie. Jednak Bóg jakoś "przeżył" stratę tej jednej osoby, bo Dawida kocha najwyraźniej bardziej... Trochę się to kupy nie trzyma. Oczywiście ktoś może powiedzieć, że nikt święty nie jest i zawsze ma się coś na sumieniu, ale to co zrobił Dawid to nie jest jakieś coś. To jest już duże COŚ. Nawet można sięgnąć jeszcze dalej do początku Starego Testamentu do Jakuba i Ezawa. W ogóle niech ktoś mi poda chociaż jeden powód dlaczego Bóg i Izrael miałby bardziej kochać Jakuba niż Ezawa. Jakub od początku przedstawia się nam jako podstępna i wykorzystująca każdą okazję szuja (inaczej tego nie można nazwać), która ciągle tylko mota i oszukuje (naprawdę ta persona najbardziej mną wstrząsnęła w Starym Testamencie, a to przecież na nim opiera się cały naród Żydowski) . Nawet filar Starego Testamentu Mojżesz każąc zabić wszystkich, którzy myślą inaczej niż on przynosi mi na myśl skojarzenia z Bolszewikami: kto nie jest z nami, jest przeciwko nam. Zaś wojny między braćmi o władzę mogłyby się stać dobrym scenariuszem do serialu.

Oczywiście by być sprawiedliwym to trzeba przyznać, że zdarzają się też prawdziwi Święci w Starym Testamencie (choć nie jest ich tak wiele jak postaci negatywnych). Moją można powiedzieć ulubioną postacią jest Józef, który mimo iż został oszukany przez braci i sprzedany w niewolę, umiał tam sobie poradzić, wyszedł na prostą, a nawet gdy się dorobił i posiadał wielką władzę, którą mógł wykorzystać do zemsty to okazał się miłosierny. Co więcej nie pomagał tylko swojej rodzinie, ale każdemu kto stanął na jego drodze. Także to jest jeden z niewielu przykładów ludzi w Starym Testamencie, którzy naprawdę rozumieli Boga.

Poza tym wydaje mi się, że to Nowy Testament jest tak naprawdę podstawą wiary chrześcijańskiej i łatwo dostrzec jak diametralnie różni się on od Starego Testamentu. Nowy Testament mówi: kochaj swojego wroga, gdzie Stary ciągle krzyczy: zabij każdego kto stanie ci na drodze.

W związku z tym chciałbym usłyszeć wasze opinie na temat tego czy naprawdę Stary Testament powinien być odbierany na serio, czy jednak większość Starego Testamentu to próba wybielania Żydowskiej historii i roszczenia sobie w związku z tym miana narodu wybranego, który był bardziej zepsuty niż wiele innych narodów i po prostu ładna historia, wymyślona przez autora, na zleceenie króla.

Otóż czasem problemem jest owo: "jasno jest napisane". Mówią tak np niektórzy chrześcijanie i nie dostrzegają chyba rzeczy oczywistej, że chrześcijanie w dziedzinie rozumienia Biblii nie stanowią monolitu. I częsty błąd, zamiast potraktować cały tekst ST jako spójny, mający sens, nie wiadomo czemu robimy na odwrót, wyrywamy z kontekstu jedno zdanie (np to z dekalogu) i zaprzeczamy innej części tekstu (np o podboju Kanaanu). Z jakiegoś powodu uważamy że jesteśmy mądrzejsi i wszystko dobrze rozumiemy. O co zatem chodzi? Skoro w dekalogu jest napisane "nie zabijaj", a mimo to walka jest dopuszczalna, to widocznie przykazanie należy rozumieć w określony sposób. Postępujemy prawidłowo i nie zakładamy, że autorzy tego nie dostrzegli. Ilu to ludzi na tym forum zakłada, że ludzie przed wiekami byli właściwie debilami, bo pisali coś, a nie zauważali tak jasnych sprzeczności. A może oni doskonale je zauważali, o ile w ogóle mamy do czynienia ze sprzecznością. I odpowiedź jest tu prosta, owo "nie zabijaj", oznacza dokładnie "nie morduj". Dziś dopiero rozciągnięte zostało na zakaz zabijania, nawet winnego zbrodni. Możemy sobie dziś pozwolić na trzymanie zbrodniarza w więzieniu i izolowanie go od otoczenia. Mamy też postęp w dziedzinie moralności. Bóg nie przeskoczył naszej mentalności. Ona wiele czekała aby się zmienić. Idźmy zatem dalej. Mord to czyn wobec niewinnego. Bóg nie zabrania w ogóle zabijać, skoro sam posyła swój naród do walki. Zabrania zabijać niewinnych. Po to też stworzono możliwość uniknięcia zemście uchodząc do określonych kilku miast ucieczki, w których gniew zemsty nie mógł dosięgnąć tego, kto np niechcący doprowadził do czyjeś śmierci. Niedoskonałe, ale jak na tamte czasy dobre, biorące pod uwagę realia społeczeństwa opartego na zemście. Do dziś taki sposób wymierzania "sprawiedliwości" mamy np na Kaukazie. Syn zabija mordercę ojca. Wtedy dano niewinnemu, szansę przeżyć, bo co innego zamordować, a co innego zabić nieumyślnie.

To nie jest do końca tak, że ja wyrywam jedno zdanie z kontekstu, gdyż podałem kilka argumentów z różnych ksiąg ST, w których nie przechodzę od jednego zdania do drugiego w innym miejscu, ale wprost pytam o dokładnych ludzi i ich postawy. Zwłaszcza, że wskazuje na osoby, które są uważane obecnie za niemal świętych. Poza tym nie rozumiem na jakiej podstawie wnioskujesz, że skoro jest napisane nie zabijaj to oznacza to nie morduj, co innego wojna, gdzie bronisz się przed najeźdźcą, ale co innego samemu atakować inne kraje i mordować wszystkich podczas snu, a to posyłanie do walki... Tak samo obecnie sądzą muzułmanie, że są posyłani do walki przez Allaha...

Poza tym uważam, że jednak jesteśmy mądrzejsi, bo większość społeczeństwa potrafi czytać i pisać, od najmłodszych lat jesteśmy nauczani w szkole, w Kościele, mamy dostęp do niezliczonej ilości opracowań, książek, artykułów itd., mamy też więcej czasu niż ludzie kiedyś, żeby nie tylko przeczytać Biblię, ale też zastanowić się nad jej treścią i zauważyć owe niespójności i sprzeczności, co kiedyś mogło być dla ludzi problemem, a wręcz czymś nie do przeskoczenia.
Co więcej wreszcie żyjemy w czasie i miejscu, gdzie każdy może wygłosić swoje poglądy, jakie by one nie były, nie obawiając się śmierci z tego faktu. Wcześniej ludzie może po prostu nie zauważali tych spójności, bo nie mogli ich zauważyć?

Miasta ucieczki z pewnością były świetnym pomysłem, tyle tylko, że w zasadzie później, po Mojżeszu, nie ma o nich żadnej wzmianki i nie wiemy, jak to naprawdę z nimi potem było.

Zdaje się że owo nie morduj jest prawidłowym przetłumaczeniem hebrajskiego tekstu. Wynika to też z samego faktu, że skoro Bóg dopuszcza zabijanie, na wojnie, czy jako kara za przestępstwo, to tak to należy rozumieć. O tym pisałem.

Nie odbieraj tego proszę jako złośliwy atak. Odpowiadam na to co napisałeś, bo dotykasz ważnej kwestii. Nie da się ukryć że ciągle w Biblii mamy do czynienia z pewnym postępem również w sferze moralności. Biblia nie jest zapisem wydarzeń które były jednoznacznie dobre, wzorów do naśladowania. To zapis pewnych wydarzeń i co ważne, ich teologiczna interpretacja.
Inna sprawa, że nawet gdybyśmy mówili o grupie wykształconych, to znów powtórzę, to że żyli w starożytności nie znaczy że byli głupi. Dostrzegali wiele. To nam się wydaje że to my dziś jesteśmy tacy wyedukowani. Masz tu sporo racji, ale też nie przeceniałbym owej edukacji. Ukończenie nawet liceum to jeszcze nie jest przesłanka że ktoś umie czytać teksty starożytne, nawet w tłumaczeniu na Polski. Niestety, piszę to z żalem.

Co do Dawida, to zapewne kwestia dłuższej dyskusji. Bóg rozgniewał się na Dawida za jego czyn. Nie ukarał go śmiercią, ale pierwszy syn Batszeby i Dawida zmarł. Czy aby na pewno Bóg puścił wszystko płazem? Inna sprawa że nawet z tego co się stało, Bóg wyciągnął dobro, z tego związku narodził się Salomon.

Nie ma tutaj żadnego ataku, bardzo mi się to podoba właśnie na tym forum, że mogę napisać coś za co przez wielu bym był zbluzgany, a tutaj otrzymuję bardzo kulturalną odpowiedź, naprawdę super

Oczywiście zgadzam się z całym drugim akapitem. Osobiście nawet uważam, że niemożliwe jest w pełni poprawne odczytanie ST. Bo inne czasy. Mnie po prostu zastanawia to czy w pewnym sensie niektóre wydarzenia, w których Boga było brak na pewno powinny się tam znaleźć. Czy Żydzi tak naprawdę nie nadużyli Boga do własnych, politycznych celów.

Tak samo wiązanie śmierci syna Dawida i Batszeby z tym wydarzeniem nie do końca może być prawdziwe, mógł zginąć z tysiąca innych powodów i te wydarzenia mogły dzielić lata, ale mądry autor to po prostu powiązał.

Wiele tu zależy z jakiego wychodzisz założenia. Jeśli jesteś wierzący, to musisz brać pod uwagę że ST ma charakter natchniony. To wpłynie na ocenę całości, choć dla wierzącego nie będzie jedynym argumentem. Teologowie wszakże badają naukowo Biblię. Natomiast jeśli wychodzisz z założenia że tylko metody naukowe i ich wyniki mogą być dla nas wiążące, to faktycznie, można się zastanawiać na ile dane grupy, czy frakcje miały wpływ na tekst. Mamy przecież do czynienia z różnymi tradycjami, o czym mowa już we wstępie np w Biblii Tysiąclecia. Uwagę jednak zwraca pewna uczciwość, jak np w przypadku Dawida. Król Dawid to ważną postać, ale nie zapomniano opisać jego poważnych błędów. To nie świadczy o nadużyciu. To nasza pierwsza kronika Galla, pisana na zamówienie, była oszczędna w słowach, tam gdzie mowa o sprawach nieprzychylnych dynastii panującej. Inna sprawa że wszystko pisane było z pewnej perspektywy. Interpretacja wydarzeń w Biblii jest wybitną mieszanką wiary, polityki, historii i nieraz szczegółów z życia wielu ludzi. Gdyby chciano to wiele można by przeredagować, aby faktycznie było przychylne. Biblia niewątpliwie sankcjonowała podbój Kanaanu, ale tylko jako wola Boża, nie dlatego że Żydzi jakoś na to zasługiwali. Gdyby chcieli to uzasadnili by że im się to należy, podczas gdy Biblia mówią jak na "nagrody" od Boga, Żydzi odpowiadają niewiernością.

Biblia nie jest jednorodnym dziełem - ma dziesiątki autorów, którzy w ogóle się nie znali i nie wiedzieli o swoim istnieniu. Zaryzykuję twierdzenie, że wiele osób sobie tego nie uświadamia, stąd te pytania o sprzeczności. Do IV wieku n.e. nie istniało coś takiego jak Biblia w dzisiejszym kształcie. W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że kiedyś kiedyś postanowiono zebrać mądre pisma, przekazy i legendy w jeden zbiór - tak powstała Biblia ('biblia' to z greckiego dosłownie 'księgi'). Pisane one były na przestrzeni setek lat zupełnie niezależnie od siebie.
Reszta to kwestia wiary.

Nie do końca autorzy o sobie nie wiedzieli i nie do końca niezależnie. Trudno raczej aby autor późniejszych ksiąg nie znał pięcioksięgu oraz samej postaci Mojżesza, oczywiście nie osobiście. Były pisane niezależnie, tu zgoda, ale w sensie nie przez jednego autora, oraz mając na uwadze oryginalną myśl teologiczną, nie według jednego schematu. Tak rozumiane sprawy to oczywiście zgoda, pełna racja.

Czy Stary testament w ogóle ma sens?

(1. Świat)

Można zacząć od pytania co to jest ten "Stary Testament"?
Słowa? Podobnie jak formuła tego forum?

W większości wypadków, osoby zaglądające tu nigdy się nie spotkają. Mimo to komunikacja ta może mieć konsekwencje znacznie większe niż kontakt w realu. Poprzez słowo spotykamy się na poziomie myśli, odczuć i ducha. "Pismo" to Jezus. Nie 'stary' i nie 'nowy'. Ten sam na wieki. On był od początku. Po prostu historycznie przyjęło się oddzielać świadectwo nowego przymierza od poprzednich. Nowe, prawda, jest wyjątkowe. Poprzednie były z Adamem, Noem, Abrahamem, Lewim, Dawidem i dotąd pozostają aktualne, wyjawszy do pewnego stopnia służbę Lewitów.

Czy zatem Jezus ma sens? Hmm. Z Jego udziałem powstał cały ten świat, jesteśmy my. Czasem może być ciężko, prawda, ale poza tym stworzenie jest niezwykłe, niewyobrażalne. Fantastyczne ...

Stary Testament mówi także o Jezusie Chrystusie, jest jakby przygotowaniem, pomaga lepiej zrozumieć Nowy Testament. Więc myślę, że ma sens. Jeśli chodzi natomiast o pewne postaci, czy wydarzenia w nim przedstawione, opisane, to nie zawsze oczywiście powinniśmy stawiać je sobie dzisiaj za wzór. Ale przecież to Pan Bóg wybrał właśnie konkretny naród, i prowadził go mimo, że niekiedy ten okazywał się niewierny. Nie zrozumiemy przecież do końca myśli Boga, i dlatego dociekanie dlaczego wybrał właśnie tych, a nie innych ludzi, wykracza trochę ponad ludzkie tylko możliwości.