A nie wiem. Może uznał ją za jedynie legendę? Ale mógł, czyż nie?

Nie, nie zawiera. Z II-IV wieku mamy świadectwa pośrednie: Papiasz cytowany przez Euzebiusza, Didaskalia Apostolorum, Dydimus Slepy. Wiadomo więc tyle, że ta perykopa już wtedy istniała, ale jej tekst odnajdujemy dopiero tak, jak wspomniano wyżej.

Natomiast wszystkie cztery papirusy z tego okresu zaznaczają tzw. asteriksem brak wariantu tekstu w oznaczonym miejscu. Dotyczy to P66, P75, C. Sinaicitus i C. Vaticanus



Mogła gorszyć część społeczności, dla której cudzołóstwo to największe zło. Albo, co nawet bardziej prawdopodobne, tych, co w podobnej sytuacji nie rzuciliby kamieniem, bo sami nie byli bez grzechu (co nie oznacza, że nie mieli ochoty).

Zgadzam się z bert04. Kwestia tej perykopy była przez wiele lat dyskutowana. To co mniej więcej ustalono na gruncie biblistyki to to o czym wspomina bert (3 świadków tej perykopy) co daje nam podstawę do tego by twierdzić, że ten tekst rzeczywiście pojawiał się w pismach sygnowanych mianem "Ewangelia". Oczywiście każdy z tych trzech świadków opowiada tę historię na swój sposób, ale można się zgodzić co do tego, że wszystkie mają wspólny trzon (źródło?).
Rygoryzm moralny chrześcijan I/II wieku nie do końca mógł pogodzić się z opowiadaniem w którym Jezus tak lekko traktuje kobietę z takim przewinieniem. Dlatego istnieje prawdopodobieństwo, że perykopa o jawnogrzesznicy została przez kopistów świadomie pominięta co nie znaczy, że ten tekst nie należał pierwotnie do tekstów pochodzących z tradycji Janowej (chociaż i tu są pewne wątpliwości, bo bibliści w większości zgadzają się co do tego, że ta perykopa ma swoje źródła w tradycji Łukaszowej, stąd też mamy kilka rękopisów, które tę historię umieszczają właśnie w Ew. Łk). Takie pominięcie mogło nie być zauważone przez kolejnych kopistów ponieważ w tej historii brakuje wzmianek topograficznych i czasowych co skutkowało tym, że czytelnik nie ma poczucia, że w momencie 7,52 zaczyna mu czegoś brakować, tekst jest nadal spójny bez tej historii.
Ewentualną kwestią nad którą być może warto się pochylić jest realność tych wydarzeń. Tutaj znowu niektórzy bibliści/historycy twierdzą, że ta historia nigdy w życiu Jezusa nie miała miejsca. Wspominają wtedy o braku szczegółowej chronologii, topografii oraz wskazują na natychmiastową reakcję zgromadzonych na słowa Jezusa. Trudno wyobrazić sobie sytuację, żeby zgromadzeni zareagowali w ten sposób a cała sprawa rozeszła się po kościach (trzeba jednak pamiętać, że jest to argument raczej psychologiczno-socjologiczny). Z drugiej strony inni badacze twierdzą, że gdyby to opowiadanie prawdziwe nie było to ta rygorystyczna moralnie wspólnota sama by takiej historii nie wymyśliła. Skoro więc ta perykopa pojawia się w tekstach starożytnych to prawdopodobnie dlatego, że większość wierzyła w jej prawdziwość.