Pytanie jak w temacie. Od pewnego czasu zadaję je sobie. Wydają się możliwe trzy podstawowe odpowiedzi, trzy wersje:
a. wersja "ewangeliczna"
Ojciec całkowicie wybaczył synowi, przywrócił mu wszystkie prawa, w tym prawa do połowy pozostałego majątku czyli połowy z połowy przeznaczonej pierwotnie dla drugiego, dobrego syna.
Plus tego rozwiązania - konsekwencja, jedność myśli i czynu.
Minus - krzywda, niezasłużona strata dla dobrego syna, możliwość powtórzenia się takiej samej sytuacji, powtórnego wybaczenia itd. aż do przepuszczenia przez marnotrawnego całego majątku.
b. wersja "surowa"
Syn marnotrawny zgodnie ze swym oczekiwaniem zostaje sługą, żyje skromnie razem z innymi sługami.
Plus - sprawiedliwość
Minus - niekonsekwencja, niby radość z odzyskania syna a potem odrzucenie go także, strata wizerunkowa właściciela, przecież syn dziedzica nie może żyć jak najgorszy parobek, to uwłacza godności całej rodziny.
c. wersja "realistyczna"
Syn marnotrawny po uczcie zostaje "rezydentem", mieszka z ojcem i bratem ale nie ma wpływu na decyzje gospodarskie, nie ma żadnego własnego majątku ani praw do dziedziczenia a tylko wydziela mu się skromne środki na podstawowe potrzeby.
Plus - no chyba jednak też sprawiedliwość, miłosierdzie, konsekwencja
Minus - niebezpieczeństwo powrotu marnotrawnego do nałogów, sprawienie rodzinie problemów

Co myślicie, która wersja jest najlepsza a która najbardziej prawdopodobna? A może wymyślicie jeszcze inne rozwiązanie?

Podchodzisz do przypowieści jak do historii powszechnej, a nie to było jej celem. Tym Ojcem jest Bóg, a synem każdy z nas.
Mówisz o niesprawiedliwości, jeśli ojciec podzieliłby jeszcze raz pozostały majątek. No to popatrzmy: starszy syn został przy ojcu i pracował o nic nie prosząc, nie bawiąc się z przyjaciółmi, ale patrzył spokojnie jak ojciec cierpi. Co zrobił? Współczuł? Cierpiał razem z nim? Nic z tych rzeczy. Kiedy wrócił marnotrawny syn i brat, zamiast radować się, że na cierpienie ojca nastał koniec, on robi ojcu wyrzuty. Zamiast cieszyć się, że brat wrócił na właściwą drogę, on jest zazdrosny. Nie kieruje sie miłością.
Jakże często buntujemy się, że ktoś, kto nawraca się przed końcem swego życia będzie tak samo zbawiony jak ten, który był wierny Bogu przez całe życie, czyli będzie dzielił z nim majątek. Do kogo jesteśmy podobni? Ile było oburzenia, że śp. gen. Jaruzelski pojednał się z Bogiem przed śmiercią i może być zbawiony! Do kogo jesteśmy podobni? Z miłości będziemy sądzeni.

Dostając jedynie skromne środki, na swoje potrzeby, będzie mógł wrócić do nałogów?




Ty tak robisz? nieładnie!



O jakim majątku mówisz? co tam będzie do podziału?

Nie trolluj.

Czytanie literalne nie zawsze popłaca. Wiesz co to przenośnia?

Umiesz odpowiadać na pytania?



Nie będzie majątku? nie będzie nic dzielone?

(30) Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę.
(31) Lecz on mu odpowiedział:
Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy.
(Łukasza 15:30-31)

Ojciec nie powiedział, że co będzie słuszne, da mu, tylko że cała ojcowizna, która nie została "przepita", należy do niego.

Znaczy to tyle, że będąc z ojcem nie jest zdany na jego łaskę i niełaskę, ale jest wolnym człowiekiem mógł i może korzystać z tego co ojciec posiada.
ale nie powiedział, że drugiego syna zostawi na pastwę losu, bo już dostał swoje.

"Starszy brat nic nie wie o wewnętrznej wędrówce i przemianie drugiego, o jego dalekiej drodze, upadku i podniesieniu się. Widzi tylko niesprawiedliwość. Okazuje się teraz, że i on w skrytości marzył o wolności bez granic, że w swym posłuszeństwie zgorzkniał wewnętrznie i obca mu jest łaska bycia u siebie, łaska autentycznej wolności, którą ma jako syn." (Jezus z Nazaretu, t. 1, s. 179).

Jeśli chodzi o Boga, to Ojciec ten nigdy nie umrze

Robek, narkoman, pijak wyniesie z domu wszystko, zapożyczy się u obcych na konto rodziny, będzie ją na różne sposoby terroryzował i szantażował - to miałem na myśli.
W pytaniu moim szukam spójności idei z działaniem, stawiam się na miejscu ojca; Helenko, to piękne przyjąć syna ale życie trwa dalej, ewangelia ma nam dawać naukę jak żyć, nieprawdaż?

Całkiem możliwe, że kierował się rozsądkiem, domniemując, że skrucha brata może być tymczasowa i rychło może on odnieść wrażenie, że mu się upiekło. Temat jest bardzo ciekawy, bo faktycznie - wiadomo jaki sens ma przypowieść, ale jeśliby taka historia miała wydarzyć się naprawdę, to biorąc pod uwagę prawidła psychologii nie jest wcale powiedziane, że decyzja ojca była właściwa wychowawczo.

Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, ... odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.(Mt18,21)

jw. Ponadto kiedy widząc skruchę przebaczamy, dajemy szansę, i nie zakładamy, że na pewno skrucha jest tymczasowa. Przy założeniu, że znów powtórzy ten sam krok nie ma mowy o przebaczeniu. W przypowieści jest mowa o Bogu jako miłosiernym Ojcu, a Ten przebacza bezwarunkowo.

No, nie ma przebaczenia. To coś złego? Ludzie mają być bardziej miłosierni od Boga?

"1. grzeszyć zuchwale w nadziei miłosierdzia Bożego,"
http://www.katolik.pl/grzechy-przeciwko-duchowi-swietemu-,120,416,cz.html

Skoro Bóg takiemu nie przebaczy, to dlaczego człowiek miałby? W jakim celu? Dla poprawy własnego samopoczucia? Nawet jeśli, to działałoby to na ziemi, bo w Niebie dowiedziałby się, że Bóg takiemu nie przebacza, więc chcąc przylgnąć do woli Bożej taki ktoś wycofałby swoje przebaczenie.
Albo ja czegoś nie rozumiem, albo nauka katolicka jest w tym miejscu dziurawa.


(3) Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu.
(4) I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: żałuję tego, przebacz mu.
(Łukasza 17:3-4)

No ale niestety wypracowana teologia jest ważniejsza i takie fragmenty nie mogą znaczyć tego, co znaczą...

Niestety ludzie tacy jak ty będą wierzyć w prawdziwość swojej wizji, nawet jeśli się wykaże, że nie jest prawdziwa.

Warunek 1:

(14) Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski.
(15) Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień.
(Ew. Mateusza 6:9-15, Biblia Tysiąclecia)

(34) I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda.
(35) Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu.
(Mateusza 18:34-35)

(25) A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie co przeciw komu,
aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wykroczenia wasze.
(Marka 11:25)

(4) i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawinił;
(Łukasza 11:4a)

(37) Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni;
odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone.
(Łukasza 6:37)


Warunek 2:

(47) Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała.
(Łukasza 7:47a)


Warunek 3:

(34) Lecz Jezus mówił: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią.
(Łukasza 23:3a)

Ale:

(4) Sumienie nie wyrzuca mi wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia.
(1 Koryntian 4:4a)


Warunek 4:

(9) Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.
(1 Jana 1:9)

Warunek 4a:

(23) Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.
(Jana 20:23)


Warunek 5:

(38) Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego.
(Dzieje 2:38)

(3) W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci,
jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwo Bożego.
(Jana 3:3)


Warunek 6:

(43) Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów.
(Dzieje 10:43)

(38) Niech więc będzie wam wiadomo, bracia, że zwiastuje się wam odpuszczenie grzechów przez Niego:
(39) Każdy, kto uwierzy, jest przez Niego usprawiedliwiony ze wszystkich [grzechów],
z których nie mogliście zostać usprawiedliwieni w Prawie Mojżeszowym.
(Dzieje 13:38-39)


Warunek 7:

(10) Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone,
lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone.
(Łukasza 12:10)

(28) Zaprawdę, powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone.
(29) Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego.
(Marka 3:28)

Nie zrozumiałeś mojej wypowiedzi. Przyznaje, że było to możliwe. Odpowiadając dla Jeden Post miałam na myśli to, że nie ma zamiaru przebaczyć, gdyż zakłada tymczasową skruchę. taka postawa jest niewłaściwa, bo jest w myśl "żebyś stanął na rzęsach i tak ci nie uwierzę".
A jeśli chodzi o miłosierdzie Boga, to jest ono nieograniczone. Miłosierdzie człowieka wino być takie samo: “Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36)

Wybiegasz przed szereg. nie było mowy o grzechu w nadziei miłosierdzia Bożego, a powrocie do Ojca. Syn z przypowieści nie wydał majątku, bo liczył na miłosierdzie. Wydał go nie myśląc o konsekwencjach.

Jak to Bóg nie przebaczy???? Bóg zawsze przebacza, jeśli człowiek żałuje. Bóg czeka na ten żal, bo chce przebaczyc. A człowiek? Powinien tak jak Bóg, przebaczać za każdym razem:Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, ... odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.(Mt18,21)

Nauka katolicka ma się dobrze (nie mylić z zapewnieniem pani premier, że TK ma się dobrze ). Najwyraźniej Ty nie rozumiesz.

jaka teologia jest sprzeczna z powyższym?

Dane mi było poznać ciut więcej, więc moja wiara nie jest ślepa . Jestem w stanie wykazać Tobie, że jest prawdziwa, tyle że z powodu grzeszności człowieka bardzo trudna do wprowadzenia w czyn.

Warunek 1:

(14) Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski.
(15) Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień.
(Ew. Mateusza 6:9-15, Biblia Tysiąclecia)[/quote]
Człowiek, który nie przebaczył żyje w grzechu, czyli nie wrócił do Boga. Czymże jest brak przebaczenia jeśli nie gniewem, życzeniem złego itp. Przebaczyć nie znaczy zapomnieć. Przebaczyć znaczy nie życzyć złego, pomóc w potrzebie i modlić się za krzywdziciela, aby zmienił swoje postępowanie.

Jak wyżej. Pan przebaczył, a on swego sługę wtrącił do więzienia za dług. Czyli nie przebaczył słudze.


Jw.


jw.

jw. Człowiek, który osądza innego człowieka, ma się za kogoś lepszego od niego, a w tym już zawiera się pogarda. Pogarda nie wypływa z miłości, a z egoizmu, a prawem Nowego Przymierza jest miłość bliźniego, a nawet nieprzyjaciół. Miłość nie oznacza fizyczności. W miłości chodzi o uczynki miłosierne, które nie każdemu człowiekowi łatwo przychodzą jeśli kimś gardzi. Powiedziałabym, że nawet potrafi się cieszyć z czyjegoś nieszczęścia.

Jak widzisz, wykazałam, że Bóg przebacza, jeśli człowiek żałuje za zło, które uczynił, a brak przebaczenia jest złem. Jest dziura w nauczaniu katolickim? Nie ma.

Helenka, skąd wiesz, że starszy syn nie współczuł ojcu i nie cierpiał z powodu brata? Ja podejrzewam, że współczuł i to bardzo i cierpiał też. Tym bardziej potępiał brata czyniąc go odpowiedzialnym za tą sytuację. Ojciec zaś inaczej - cierpiał ale nadal kochał i nie potępiał. Sytuacja bardzo często spotykana np. w układzie ojciec pijak - maltretowana ale kochająca żona i dziecko jako świadek takiej sytuacji. Helenko, znasz wiele cytatów z Biblii ale czy zastanawiałaś się kiedyś jakie konsekwencje wynikają z nauki Pisma Świętego? Kto w ciebie kamieniem ty w niego chlebem, nadstaw drugi policzek, przebacz 77 razy, rozdaj swój majątek biednym... My Polacy dodajemy do tego - zgiń bohatersko za Ojczyznę. A ja zadaję pytanie - co było dalej? Co będzie gdy oddasz wszystkie swoje rzeczy i pieniądze? Z czego będziesz żyć? Co będzie gdy dasz się pobić i przebaczysz sprawcy? Gdy zostaniesz inwalidką z nędzną rentą lub bez? Co będzie gdy pozwolisz się bezkarnie oszukiwać i okradać? Wszystko to, jak gest ojca Syna Marnotrawnego, są odruchy serca, gesty właśnie, ale czy miliony ludzi mogą tak żyć? Czy wg tych reguł mogą postępować całe społeczeństwa? Odpowiesz pewnie - ależ oczywiście, mogą i postępują, od 2 tys. lat! Otóż wydaje się, że nie, wydaje się, że gdyby nie grzech, cywilizacja rozsypałaby się jak domek z kart. To, co dzieje się teraz w Europie jest wymownym tego przykładem.

Nie cierpiał, nie współczuł. Wynika to z treści przypowieści. On miał do ojca pretensje.
A że potępiał brata to jasne. I spójrz na reakcję ojca. Pomyśl teraz, że tym Ojcem jest Bóg. Czy Bóg potępia? Nie, bo jest miłosierny, przebacza jeśli człowiek żałuje, a ten syn żałował. A Jezus mówi: bądźcie miłosierni jak Ojciec wasz jest miłosierny.

jw. bądźcie miłosierni ...

Nie tylko znam cytaty, ale znam ich znaczenie i wartość.

Mogą, nie jest to łatwe, ale mogą. Pokazał to Syn Bozy, który stał się człowiekiem i tak jak każdy człowiek odczuwał głód, smutek, radość, cierpienie i .... przebaczał. Dał świadectwo Prawdzie. Po to przyszedł na świat, aby pokazać, że mozliwe jest życie zgodne z wolą Boga, z Biblią.

Uważasz, że cywilizacja postępuje dlatego, że grzech gości na świecie? Gdyby nie grzech nie byłoby cierpienia, nie byłoby wojen, nie byłoby terroryzmu. To nazywasz cywilizacją?