Forumowa wyszukiwarka milczy przytoczę więc pewną historię, być może znaną Jezusowi, której zapis znajduje się (w dwóch nieco odmiennych wersjach) w Talmudzie Jerozolimskim. Niestety tekstu Talmudu Jeruszalmi nie ma dostępnego w sieci, jeśli by ktoś miał możliwość zacytować tę historię słowo w słowo byłoby idealnie, ale na razie mamy przynajmniej jej streszczenie u Bauckhama w "The Fate of the Dead: Studies on the Jewish and Christian Apocalypses".

Bogaty poborca podatków Bar Ma'yan i biedny uczony w Piśmie umierają tego samego dnia. Pogrzeb bogacza jest wystawny, biedak umiera nieopłakiwany. Przyjaciel biedaka zasypia wewnętrznie rozdarty tym porównaniem. We śnie widzi swojego zmarłego przyjaciela w raju, a bogacza dręczonego w piekle, próbującego bezskutecznie ugasić pragnienie w rzece. Dowiaduje się, że jego ubogi przyjaciel zgrzeszył w całym swoim życiu tylko raz, podczas gdy bogacz tylko raz postąpił dobrze. Piękny pochówek był dla bogacza nagrodą za ten jego jedyny dobry uczynek; to zaś, że biedak odszedł z tego świata niezauważony było karą dla niego za jego jeden jedyny grzech.
Historia jest ilustracją reguły, wg. której sprawiedliwi mają być ukarani za ich nieliczne grzechy jeszcze na tym świecie, natomiast niegodziwi szybko zbierają nagrodę za tych parę dobrych uczynków, których dokonali, a w przyszłym świecie czeka na nich już tylko kara za występki, których się dopuszczali.
http://tinyurl.com/jeh5m77

Podobna myśl jest obecna w naszych ludowych porzekadłach, "kogo Pan Bóg miłuje temu krzyżyk darowuje"; "kogo Pan Bóg miłuje, temu nie folguje"...
Czy wiadomo nam coś o dobrych uczynkach Łazarza z przypowieści Jezusa (16,19–31)? Czy można wyciągnąć z niej podobny wniosek jak z tej talmudycznej?


R. B. Bauckham wspomina także o egipskiej opowieści z odwróceniem ludzkich losów po śmierci, Setne II. Kto chętny, może porównać:
http://www.reshafim.org.il/ad/egypt/texts/khamuas.htm

Wydaje się wielce prawdopodobne, że Chrystus w Łuk 16,19-31 nawiązał do talmudycznych tekstów, znanych Jego oponentom, którzy nie omieszkali się naśmiewać z Niego (Łk 16,14).
Jaki z tego wniosek? Może taki, że niekoniecznie to, co czytamy w tej przypowieści ma odzwierciedlać zdanie Jezusa na temat tego, co po śmierci...

Przykro mi, czytelnikuBiblii, ale nie przejdzie. Wiem, że adwentyści ze wszystkich sił usiłują zaprzeczyć temu, co w przypowieści o bogaczu i Łazarzu Jezus przekazał na temat losów ludzi po śmierci, ale przyjęcie waszej interpretacji w konsekwencji prowadzi do wniosku, że Zbawiciel zwyczajnie kłamał. To zaś, jak obaj wiemy, jest niemożliwe.

Nie kłamał, ale w oparciu o krążącą historyjkę, chciał coś swoim przeciwnikom pokazać [niekoniecznie "reportaż z zaświatów"...].
Gdy Ty chcesz coś komuś przekazać i posługujesz się przy tym np. pojęciem "Syzyfowej pracy", to ja bym Ci nie zarzucił, że kłamiesz bo żadnego Syzyfa i jego harówki przy wtaczaniu głazu nigdy nie było... prawda?!

Też Cię bardzo lubię

Widzisz, gdyby jeszcze to był jedyny fragment w Biblii, który mówi o życiu po śmierci, to można by próbować się doszukiwać jakiejś alegorii w losach tych osób po zgodnie. Ale tak nie jest, więc i nie można przyjąć, że Jezus skopiował cudzą opowiastkę, w której jest mowa o życiu po śmierci, mimo iż wiedział, że takiego życia po śmierci nie ma.

Jezus nie zawsze wszystko "kawa na ławę" przedstawiał... Potrafił nauczać, bez tłumaczenia się z treści nauki...
Zatem obstaję przy moim zrozumieniu, a że Yarpenie masz inne, to szanuję to...

Potrafił, ale w tym przypadku mamy sporo innych miejsc, w tym z pierwszym pojawieniem się po zmartwychwstaniu, które przeczą tezie, jakoby Chrystus miał wyznawać naukę o śmierci duszy w momencie śmierci ciała.



W tym miejscu chodzi o prawdę, więc nie zasłaniaj się tekstem "pozostanę przy moim rozumieniu", bo to zwykła wymówka, aby nie podjąć niewygodnego tematu.

A co zmartwychwstanie Jezusa ma do tematu stanu po śmierci?
Przecież ja wierzę w zmartwychwstanie i widzę z Pisma, że wiara w zmartwychwstanie była perspektywą chrześcijan od początku...

[na dziś kończę, może jutro coś napiszę bo spanie mnie łamie]
Temat nie jest jakiś niewygodny, ale musi być analizowany od samego początku: kim jest człowiek, jak powstał i co się dzieje, gdy umiera... A to dyskusja na całą noc, której zarywać nie mogę.