Patrzac na fakt cierpienia i smierci Chrsytusa jako srodka do zbawienia czlowieka trzeba powiedziec iz bylo ono konieczne. Teoretycznie Bog mogl zbawic swiat w inny sposob lecz praktycznie bylo to nie mozliwe z tej racji iz, z pierwszego grzechu czlowieka zrodzilo sie cierpienie i aby przywrocic czlowieka do stanu pierowtnej laski nie moglo by sie to obyc bez cierpienia. Cierpienie jest czyms co towarzyszy czlowiekowi od tej pierwszej chwili nieposluszenstwa, poniewaz wprowadzilo rozlam miedzy czlowiekiem a Bogiem, jakby swoiste pekniecie w naturze ludzkiej. Posluze sie pewnym przykladem. Otoz pierwszy grzech czlowieka mozna by przedstawic jako popekanie pewnego dzbanu. To popekanie sprawia ze traci on wode, ktora powinien nosic. Aby naprawic taki dzban trzeba by uzyc pewnego rodzaju kleju, ktory wprowadzony w miejsca pekniecia, przywrocilby mu pierwotna uzytecznosc. Aby sie tak stalo ten klej musi przylgnac scisle do popekanych scianek i przybrac ich krztalt.
Chrystus wiec musial przejsc przez cierpienie aby uleczyc cierpienie czlowieka, wynikajace z tego rozdarcia miedzy nim a Bogiem. On laczy przez swoj krzyz to co popekalo w czlowieku i w jego relacji do Boga.
Skoro czlowiek cierpi to i niewyobrazalne dla Boga byloby aby, zbawic czlowieka bez przejscia samemu przez to cierpienie. Bog nie moglby zostawic nas samych w tym ze cierpimy. Dlatego tak sie stalo jak sie stalo.