Przebaczenie. Czego o nim nauczał Pan Jezus?
Oto jedna z Jego wypowiedzi, a pod nią pytania do dyskusji, może nauki lub porady, aby Słowo Boże było praktyczne...

Łk 17,3-4 BT5 (Biblia Tysiąclecia V [1999])
(3) Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli będzie żałował, przebacz mu.
(4) I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: „Żałuję tego”, przebacz mu.

Czytamy, aby winowajcę upomnieć i jeśli jest u niego żal, to należy mu przebaczyć - nawet 7 razy na dzień - gdy ktoś nas o przebaczenie prosi... Za każdym razem - mówi Jezus - przebacz! Ale też czytamy, że po stronie winowajcy ma być skrucha, żal...

I tu się rodzi (przynajmniej u mnie; choć nie mam problemu z przebaczaniem, ale poddaję to pod dyskusję - może się komuś to przyda) pytanie: A co zrobić... co myśleć i jak się zachować w sytuacji, gdy ktoś wcale nie przychodzi (nie dzwoni, nie pisze) do nas ze skruchą i nie prosi nas o przebaczenie (chociażby jeden raz), mimo że go upominaliśmy (nawet nie raz)?...

A co zrobić, gdy ktoś zawinił wobec nas, ale nie mamy jak go upomnieć, bo brak kontaktu z winowajcą?...
Dwie sytuacje (jedna: jest kontakt z winowajcą; druga: nie ma kontaktu), ale to samo pytanie (bo w obu przypadkach to samo zachowanie - brak prośby o przebaczenie): Przebaczyć, czy nie przebaczyć?...

Może jeszcze trzeci wątek: Czy musimy kogoś upominać (to jest możliwe, bo istnieje opcja kontaktu), kto czymś zawinił wobec nas? A jeśli się boimy (albo wstydzimy) tego kogoś i obawiamy się, że może to być źle przez niego odebrane... Co wtedy zrobić, gdy my nie napominamy winowajcę, a on wcale nas nie przeprasza... - czy przebaczyć mu, czy nie?

Moim zdanem przebaczenie oznacza odpuszczenie urazy.
Nie oznacza odpuszczenia winy badz jej konsekwencji.
Jesli ktos zabil ci dziecko po pijanemu i okaleczyl zone, to mozesz mu przebaczyc, zeby nie ciagnac dla siebie tego ciezaru rozpamietywania reszte zycia. Ale ta osoba powinna poniesc skutki swojego czynu z zaplata odszkodowania (np na rehabilitacje twojej zony).
Gdyby odpuszczac wszystkie zle czyny bez kary, to kto bylby winny kolejnej ofiary pijanego kierowcy i co powiedzialbys rodzinie tej ofiary? Przebaczcie mu, niech zabija dalej?

Jezeli ktos nie odda ci dlugu uwazasz, ze przebaczenie (jesli ciebie na nie finansowo stac) oznacza "prawo" dluznika do kolejnej pozyczki od ciebie?

Znów jestem zaskoczony, że taki temat (podobnie jak ten dotycząca zbawienia: https://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=1&t=43347 ) nie cieszy się większym zainteresowaniem (a wszak to przecież taka życiowa kwestia).
No, ale obojętnie jak jest, to jako założyciel wątku odniosę się do widocznego komentarza.
Zgoda! Tak też myślę: przebaczając, nie chowamy w sercu (w sobie) urazy, gniewu do osoby, która nam zawiniła. Nie obmyślamy planu zemsty... nie rozmyślamy wciąż nad bolesnością tego zła, jakiego zaznaliśmy (rozdrapywanie ran; znałem osobę, która nieustanie takie rany wspominała i nie mogła przestać...).
Zgoda druga - przebaczenie nie równa się z automatu usunięciu z winowajcy wszelkiej winy i możliwych konsekwencji za zły czyn. Sam to dobrze ująłeś:


Jasne, że taki przypadek słusznie podlega pod paragrafy sądowe i kara się należy, choć winny może mieć tę świadomość, że ofiara (jeśli przeżyła), lub rodzina ofiary mu przebaczyła... (pobyt w więzieniu będzie wtedy "lżejszy" z uwagi na otrzymane przebaczenie, ale konsekwencje złego czynu będą się latami ciągnąć).

Przebaczenie nie oznacza, że trzeba/można komuś znów zaufać!! Wręcz czasem trzeba unikać tej osoby, ale przebaczyć można... (nikt normalny nie da znów pedofilowi dziecka pod opiekę, gdy już raz się okazało, że ktoś taki ma te złe skłonności; przykłady można mnożyć, a zasada ta sama: nie ma obowiązku po udzieleniu przebaczenia dalej z daną osobą utrzymywać bliskich relacji; nie ma obowiązku dalej ufać... Zależnie od stopnia winy jest z czasem możliwe odnowienie relacji i zaufania, ale nie należy oczekiwać, że ktoś, kto przebaczył ma tak właśnie zrobić i to zaraz...).
----

Zacytuję coś, co w tym wątku może się przydać (już nie pamiętam źródła cytatu, to był chyba jakiś komentarz biblijny):
➤ (1) Przebaczenie nie usprawiedliwia tego, co ci się przydarzyło, ale oznacza, że podjąłeś decyzję, by zranienie nie kontrolowało twego życia.
➤ (2) Przebaczenie ma znaczenie, nawet jeśli sprawca odmawia przyznania się do winy.
➤ (3) Twoja gotowość do przebaczenia może skłonić drugą osobę do szukania przebaczenia.
➤ (4) Przebaczenie staje się łatwiejsze, gdy przyznasz, że wszyscy go potrzebujemy.

Niech te rady pomogą nam żyć w wolności od trucizny nieprzebaczenia, bo brak przebaczenia może nas zatruwać - obciążając psychicznie! Przebaczenie działa na naszą korzyść, bo pozwalamy bólowi i zranieniu odejść i możemy ruszyć naprzód. Świadomość Bożego przebaczenia i łaski pomaga okazywać to samo innym:
Ef 4,32 BT5 (Biblia Tysiąclecia V [1999])
(32) Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni. Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg wam przebaczył w Chrystusie.

Kol 3,12-13 BT5 (Biblia Tysiąclecia V [1999])
(12) Jako więc wybrańcy Boży - święci i umiłowani - obleczcie się w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość,
(13) znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby ktoś miał coś do zarzucenia drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy.

Zachęcam do dalszych wypowiedzi Drogich Forumowiczów; w moim pierwszym wpisie różne kwestie poruszyłem; teraz tylko się odniosłem do wypowiedzi Kaela.