Umierasz bo jako istota ludzka nie posiadasz życia "wiecznego".

Dąży, lecz w przeciwieństwie do innych religii/wyznań w mojej głównym celem nie jest/nie chodzi o moje własne cierpienie, a tych których się kocha. Dlatego też użyłam we wcześniejszym poście zwrotu o współistnieniu szczęścia z cierpieniem.

Mylisz się, dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Nawet tubylec może być zapisany w Księdze Baranka.

Dla mnie śmierć nie jest żadnym problemem. Nie było mnie przed moim narodzeniem przez miliardy lat, może mnie też nie być potem przez miliardy lat. Nie istotny jest sam fakt życia, ale jego jakość.

Kochając innych (życząc im wolności od cierpienia), wyzwalamy się od dyktatury własnego "ja", która jest przyczyną naszego cierpienia. Ostatecznie chodzi o koniec cierpienia zarówno u nas, jak i u innych.

Chodzi mi o to, że tu gdzie się urodziłaś, Jezus "wygląda" zza każdego zaułka i kąta. Jesteśmy wychowywani w szacunku dla niego i w przekonaniu, że jest Bogiem. Nic dziwnego, że uważasz, że jest on tak ważny dla zbawienia. Gdybyś się urodziła gdzieś indziej, nie byłoby to już tak pewne.

Rozumiem, jakość tu i teraz, wszystko inne się zmienia (przerabiałam to kilkanaście lat, ba nawet współczucie należy odpowiednio wykształcać, praktykować, drogi.. ścieżki itd,itd)
"Miłująca dobroć" jest fajna bo pomaga zadbać bardziej o siebie, pomaga aż do momentu oczyszczenia działań? Nigdy sto procent zaangażowania bo to też "światowy umysł", a dla nas to akurat niepożądane?
Gdyby nie życie nie byłoby żadnej mowy o jego jakości.

Życząc im wolności od cierpienia, pomaga się przede wszystkim sobie. Dobrze to zostało wyrażone. Tylko po co to wszystko, skoro i tak ostatecznie chodzi o całkowite "wygaśnięcie", czyli potocznie śmierć, całkowity brak istnienia? Jakość tu i teraz?

A mi o to, że zawsze jest tam gdzie ma być i chce być.

Możesz pisać jaśniej?

Po co się angażować na 100 %? W ogóle co to znaczy? Jakieś parcie wewnętrzne? Zamartwianie się na 100 %? Wyszukiwanie w swoim wnętrzu tego, co można by dla kogoś zrobić, a następnie robienie tego? Ciągły niepokój? Po co coś takiego? To nie ma sensu i przysparza mi tylko cierpienia, a komuś innemu wcale nie musi pomagać.

Nieprawda. Pomaga się zarówno komuś (szanując go i traktując tak jak chcemy, żeby nas traktowano), jak i sobie.

Jak to brak istnienia; jak to śmierć? Wygaśnięcie dotyczy cierpienia i żądzy, natomiast przestaje istnieć przeświadczenie i doświadczenie "ja", co nie znaczy, że zanika wszelkie przeżycie.

Jest tam, gdzie Go zapraszamy. Gdzie chcemy, aby z nami był.
Uważam, że Bóg chce być wszędzie. I jest wszędzie. Jeno nie zawsze dostrzegany. A ma być w nas. I to my mamy być Jego świadkami. Mt 5.16 Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.