Braminie, skoro obecnie się nie stosuje wyrobów w 100% tylko ze złota, to tym bardziej nie było ich w czasach apostolskich (raczej nie mieli takich technologii, co są obecnie, by aż tak kruszec oczyścić). Zatem Jakub pisał o zwyczajnych wyrobach ze złota i srebra, które - jak wykazałem - ulegają korozji, co niech stanowi poparcie dla wiarygodności Biblii... (stąd cieszy mnie, że temat założyłem, bo teraz mam pewność, że Jakub nie zmyślał; do tej pory tego aż tak nie badałem).

A to nie ja drążę temat - robią to inni, którym odpisuję, bo zadają mi pytania (np. "Myslisz ze skorodowane metale szlachetne beda w tych linkach?" - mam to zignorować?!).

To nie był zarzut pod Twoim adresem. Chciałem tylko przez to powiedzieć, ze inną sprawą jest reakcja chemiczna szlachetnego metalu a co innego figury retoryczne.
Dla ówczesnych ludzi był to bardzo czytelny obraz, użyta przesadnia czyli hiperbola miała uświadomić ze nawet to co jest bardzo cenne, w oczach Boga nie ma żadnej wartości.
Co do patyny, w przypadku złota wysokiej próby trzeba naprawdę wieków aby ona się pojawiła. Po drugie każdy złotnik Ci powie ze domowymi sposobami można pozbyć się patyny.
W kościołach kiedy widzimy złocenia są to najczęściej bardzo cienkie płatki złota naklejane na dany obiekt. Kielichy itp. są najczęściej albo wykonane z niezbyt wysokich prob złota albo tylko pozłacane.
Psalm 68 pokazuje, ze znane było ludziom zjawisko patyny:

@Jerzy_67
Wkładasz wiele wysiłku, by wykazać, że rzekomo złoto i srebro "rdzewieją". Nie sądzę jednak, by była to optymalna droga do zrozumienia rozważanego fragmentu:
(1) A teraz wy, bogacze, zapłaczcie wśród narzekań na utrapienia, jakie was czekają. (2) Bogactwo wasze zbutwiało, szaty wasze stały się żerem dla moli, (3) złoto wasze i srebro zardzewiało, a rdza ich będzie świadectwem przeciw wam i toczyć będzie ciała wasze niby ogień. Zebraliście w dniach ostatecznych skarby. (4) Oto woła zapłata robotników, żniwiarzy pól waszych, którą zatrzymaliście, a krzyk ich doszedł do uszu Pana Zastępów. (5) Żyliście beztrosko na ziemi i wśród dostatków tuczyliście serca wasze w dniu rzezi. (6) Potępiliście i zabili sprawiedliwego: nie stawia wam oporu. (Jk. 5,1-6)

Złoto i srebro są tu wymienione, obok szat (zapewne drogich) jako środki tezauryzacji bogactwa (czyli jego przechowywania na "trudne" czasy). Aby je zdobyć, bogacze są gotowi czynić niesprawiedliwość, np. zatrzymać dla siebie zapłatę należną najemnym pracownikom. Zasady Prawa zabraniały nie tylko okradania pracowników z ich zapłaty, ale również nie pozwalały, by zapłatę za wykonaną pracę przekazywać później, niż w dniu jej wykonania (Kpł. 19,13; Pwt. 24,15). A więc współczesna praktyka płacenia raz w miesiącu była już w świetle Prawa ST naganna.
Bo ludzie w tamtych czasach byli ubożsi niż dzisiaj. Np. Jan Chrzciciel wzywał, by ten
Kto ma dwie suknie, niech [jedną] da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni. (Łk. 3,11).
Współcześnie nawet najubożsi zazwyczaj mają się w co ubrać. Wtedy nie było to regułą. Podobnie znaczna część ludzi chodziła głodna, a najedzenie się do syta było związane otrzymaniem pracy. Gdy praca się kończyła, głód powracał.

Dlaczego szlachetne metale zawsze były drogie? Bo nie traciły na wartości wraz z upływem czasu, bo łatwo było je przechować, bo zawsze można było za nie kupić, cokolwiek chciałeś. Jakub używa przykładu szat (które zbutwiały i zżarły je mole) oraz srebra i złota (które zardzewiało), co nie oznacza, że wg Jakuba np. diamenty, nieruchomości albo obce waluty są lepsze. Nie musimy wykazywać, że srebro i złoto "rdewieją". Bo nie rdzewieją. Delikatne zaśniedzenie i patyna nie są tym samym co rdza, atakująca przedmioty wykonane z żelaza. Rdza powoduje rozpad metalu, który w ten sposób całkowicie traci swoją wartość użytkową. A kto słyszał, by zmatowiała sztabka srebra czy złota traciła swą atrakcyjność dla nabywców? Co więcej czytamy, że rdza ich będzie świadectwem przeciw wam i toczyć będzie ciała wasze niby ogień. A więc ten nalot na szlachetnym metalu miałby atakować ciała bogaczy niby ogień? Czy na to również znajdziesz "medyczne" uzasadnienie?

Fundamentalny błąd bogaczy polega na tym, że dla zdobycia bogactwa są oni zdolni popełnić wstrętne czyny. A to, o co zabiegają w perspektywie wieczności nie jest prawdziwą wartością. Okaże się kiedyś, że źle wybrali, bo to, na co postawili będzie bezwartościowe, i w tym sensie "zbutwieje" i "zardzewieje". Okaże się, że cel ich życia polegający na gromadzeniu bogactwa był chybiony i zrozumienie tego faktu przysporzy im bólu.
Posłużę się przykładem z czasów słusznie minionych (PRL). Co pewien czas wybuchała panika i ludzie przewidywali braki w zaopatrzeniu oraz podwyżki. W sklepach ustawiały się kolejki, by kupić to, co wydawało się najpilniejszą potrzebą i wtedy wydzielano każdemu minimalną ilość towaru, np. cukru.
Ktoś bardziej sprytny nie chciał zadowolić się przydziałowym kilkogramem, ale po znajomości, albo dając łapówkę, pokątnie kupił worek cukru (kilkadziesiąt kilogramów). A zatem kilkadziesiąt osób nie kupiło swojego kilograma, aby ten ktoś miał swój "skarb". A potem okazało się, że owszem, podwyżki były i objęły niemal wszystko, ale staniały lokomotywy i właśnie cukier. I to jest podobny rodzaj doświadczenia, jak ten o którym pisze Jakub, a które stało się udziałem owego "spryciarza", gdy jego skarb "zardzewiał", a ta "rdza" "toczyła jego ciało niby ogień".

Ostatnie zdanie fragmentu z Listu Jakuba, mówi o udziale bogaczy w skazaniu i zabiciu Chrystusa:
Potępiliście i zabili sprawiedliwego: nie stawia wam oporu.
Wydaje się to być stwierdzeniem na wyrost, bo przecież wyrok wydali konkretni ludzie, żyjący w czasach Jezusa, a nie wszyscy bogacze. Podobne stwierdzenie spotykamy jednak również u apostoła Pawła, gdy pisze on o "władcach tego świata", którzy "ukrzyżowali Pana chwały" (por. 1 Kor. 2,8).
Wydaje się, że słusznym wyjaśnieniem są słowa Jezusa, w których solidaryzuje się On z wszystkimi słabymi i bezradnymi:
Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. (Mt. 25,40)
Dochodząc do bogactwa poprzez krzywdę ludzką, bogacze stawiają się w pozycji tych, którzy krzywdzą, skazują i zabijają Bożego Syna.

Ładnie to wyjaśniłeś (inni wcześniej też niegłupio pisali), więc milknę i dziękuję za naukę (czyli warto było temat założyć - choćby dla mnie...).