Ostatnio zacząłem wnikliwiej badać Stary Testament, m.in. pod kątem Apokalipsy Świętego Jana. Szczególną uwagę zwróciłem na wersety:

[Księga Rodzaju 6, 17]: Ja zaś sprowadzę na ziemię potop, aby zniszczyć wszelką istotę pod niebem.

[Apokalipsa św. Jana 12, 15]: A Wąż za Niewiastą wypuścił z gardzieli wodę jak rzekę, żeby ją rzeka uniosła. Lecz ziemia przyszła z pomocą Niewieście i otworzyła ziemia swą gardziel, i pochłonęła rzekę, którą Smok ze swej gardzieli wypuścił.

Zastanawiając się nad opowieścią o potopie, doszedłem do wniosku, że Noe oraz wszystkie inne istoty w tym Abraham, które składały ofiary Panu, nie były raczej dobre. Przecież one mordowały zwierzęta na ołtarzach, a ten "bóg" rozkoszował się wonią ich spalenizny. Myślę, że ten "bóg", wchłaniał pozostałą energię życiową z tego martwego zwierzęcia, aby poczuć się "dobrze".

[Księga Rodzaju 15, 9-12]: Wtedy Pan rzekł: Wybierz dla Mnie trzyletnią jałowicę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, a nadto synogarlicę i gołębicę. Wybrawszy to wszystko, Abram poprzerąbywał je wzdłuż na połowy i przerąbane części ułożył jedną naprzeciw drugiej; Abram zapadł w głęboki sen i opanowało go uczucie lęku.

[1 Jana 4, 18] W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości.

Więc kolejnym wnioskiem jest to, że Ci, którzy czują lęk, nie są doskonali w pobożnym postępowaniu, bo miłość uzewnętrznia się w doskonałych czynach. Jeżeli ktoś daje ludziom jałmużnę/na tacę, a nie zwraca uwagi na jawne przestępstwa innych oraz nie gani ich, to brak w nim sprawiedliwości, która ściśle łączy się z miłością i pozostaje z nią nierozerwalna, gdyż w sprawiedliwości mieszka troska o czyjeś zbawienie, co jest również elementem miłości i z niej także to wypływa. Podobnie jak mąż i żona uzupełniają się wzajemnie, tak miłość ze sprawiedliwością. Sprawiedliwość mieszka w miłości, a miłość w sprawiedliwości. Więc gdy ktoś czyni jedno, a pogardza drugim - nie ma w nim pełni Boga. Ponadto, lęki również powstają w człowieku na skutek poczucia winy, gdy budzi się zbrukane, nie skłonne do oczyszczenia sumienie. Innymi słowy - gdy ktoś postępuje w życiu źle. Więc istoty, które czują, odczuwały kiedyś i nadal będą odczuwały lęk, nie mają w sobie pełni Boga.

Teraz warto się zastanowić nad tak zwanym potopem "za karę"... Ten Bóg zesłał potop dlatego, że postępowanie ludzi było złe. Ale gdzie jest opisane, co takiego złego oni czynili? Wcześniej jest wzmianka m.in. o tym, że Synowie Boga (Jezus jest nazwany Synem Bożym) brali sobie za żony "piękne" córki człowiecze. W innych wersetach Biblii mamy wyjaśnienie, że odbiciem doskonałości są - piękno, mądrość - skutki prawego postępowania. "[Księga Ezechiela 28, 12] Byłeś odbiciem doskonałości, pełen mądrości i niezrównanie piękny." Zaś logicznym jest, że złego postępowania efektami - jest brzydota i głupota. Przecież Diabeł nie jest raczej piękną i mądrą istotą...

Więc podsumowując, m.in. na podstawie analizy historii związanej z kataklizmem Biblijnym, skutków złego postępowania, które objawiają się w nieprzyjemnych odczuciach w organizmie, a także efektów prawego postępowania i fragmentu apokalipsy, wnioskiem jest, że to nie Bóg zesłał potop, ale Smok. Zesłał go na ludzi, którzy wstępowali w związki małżeńskie i płodzili tzw." mocarzy". Jak podaje słownik, mocarz to:

(1.1) podn. człowiek posiadający wielką siłę fizyczną lub duchową
(1.2) potężny władca
(1.3) człowiek odznaczający się wybitnością w jakiejś dziedzinie

Zatem można wywnioskować, że ten Smok, zgładził m.in. ludzi, którzy postępując moralnie, wstępując w związki małżeńskie, płodzili wybitnych potomków. Najwyraźniej, nie chcieli składać mu ofiar i większość, podkreślam - większość, nie chciała go czcić, poza niektórymi osobami z rodziny Noego. Jeżeli Bóg jest dobry, to chyba większość, kierując się rozsądkiem, wybiera dobro, a nie dokonuje czynów, które wywołują lęk, by czuć się źle. W przytoczonym fragmencie, mamy także wzmiankę o tym, że [Apokalipsa św. Jana 12, 15] "ziemia przyszła z pomocą Niewieście, i pochłonęła rzekę, którą Smok ze swej gardzieli wypuścił, zaś we fragmencie o potopie, że: [Księga Rodzaju 8, 13] "wody wyschły na ziemi" . Określenie Niewiasta, odnosi się w Apokalipsie do Nierządnicy - jako ludu, który obłudnie, w sposób obrzydliwy czci Boga, albo do ludu Bożego, który należycie oddaje cześć Bogu. Myślę więc, że w rodzinie Noego, żyli zarówno czciciele Smoka jak i czciciele prawdziwego Boga od którego pomoc nadeszła, w postaci zamknięcia się otchłani, z której wytrysnęły wody potopu.

[i][Ewangelia św. Mateusza 10, 35-39]
Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.[/i]

Można jeszcze pomyśleć o osobach, które pochłonął potop. Jeżeli zagłada dotyczyła Synów Bożych, ich żon i mocarzy - to analizując to pod kątem słów Jezusa z Ewangelii Mateusza - najwyraźniej, chcieli oni się poświęcić w taki sposób, oddając swoje życie, zaś Bóg współpracując z resztką innych, prawych osób z grona "Noego", miał w stosunku do nich inny plan...

Co o tym sądzicie?

Ale manipulacja cytatami!

Rdz 6,7-9 PAU
(7) Wówczas PAN powiedział: „Usunę z powierzchni ziemi człowieka, którego stworzyłem: zarówno człowieka, jak i bydło, istoty pełzające i latające pod niebem. Żałuję bowiem, że to wszystko stworzyłem”.
(8) Jedynie Noemu Pan okazał łaskę.
(9) Oto dzieje Noego. Noe był człowiekiem sprawiedliwym. Był nieskazitelny w swoim pokoleniu. Noe żył w zażyłości z Bogiem.

Rdz 7,1 PAU
(1) Potem rzekł PAN do Noego: „Wejdź do arki z całą swoją rodziną, bo widzę, że tylko ty jesteś sprawiedliwy w tym pokoleniu.

Rdz 15,5-6 PAU
(5) Potem Bóg wyprowadził Abrama na zewnątrz i powiedział: „Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli będziesz mógł je policzyć”. I rzekł mu: „Tak liczne będzie twoje potomstwo”.
(6) Abram uwierzył PANU, który za to uznał go za sprawiedliwego.

Czy w świetle tych cytatów, możesz mięć rację, gdy tak określiłeś Noego i Abrahama?!...

Nathan32 , stosujesz analizę Biblii patentem Świadków Jehowy?
W ten sposób można powiedzieć, "Judasz się powiesił", "Idźcie i wy czyńcie podobnie"

Zastanawiając się na potopem zauważam objawienie Boże oraz ludzka reakcję na otrzymywane wiadomości.
Otóż, Bóg wiedząc o zbliżającym się potopie chciał ludzi uchronić przed kataklizmem. Uprzedzał, że należy się przygotować. Wielokrotnie wysyłał "alert RCB". I nakazywał, aby ostrzeżenia i rady przekazywać dalej. Niestety ludzie zajęci swoimi sprawami, a także rozrywką, zabawą nie mieli ochoty Go słuchać. Nie wierzyli, że może się zdarzyć coś, co wcześniej nie miało miejsca. Ostrzeżenia traktowali jako bezsensowne straszenie. Aż przyszedł dzień. Ci, którzy posłuchali poleceń, byli przygotowani. Zabezpieczeni. Reszta zrozumiała swój błąd zbyt późno.

Pytanie: dlaczego Nathan32 uważa że Bóg "nie miał prawa" zrobić potopu?

Rdz 6,7-9 PAU
(7) Wówczas PAN powiedział: „Usunę z powierzchni ziemi człowieka, którego stworzyłem: zarówno człowieka, jak i bydło, istoty pełzające i latające pod niebem. Żałuję bowiem, że to wszystko stworzyłem”.

Ten cytat wywołuje we mnie mocne przekonanie, że dorobiono go - niejako dopasowano - do okoliczności zewnętrznych, do tej powodzi, która faktycznie się wydarzyła.

Ludzie po prostu byli świadkami tej powodzi, poruszyła ich jej wielkość, fakt że ucierpieli nie tylko ludzie, ale i fauna i flora, a w związku z tym że w ówczesnych czasach wszystkie zjawiska w przyrodzie były przypisywane sprawstwu Boga - i ta powódź została mu przypisana.

Zatem w sam fakt jakiejś wielkiej powodzi w tamtych czasach jestem w stanie uwierzyć. Gorzej już z uzasadnieniem tej powodzi. Pisarz biblijny w momencie, gdy zaczął podawać uzasadnienie - oddał swoje pióro już wyobraźni, a nie faktom.

Bo po co miał Bóg zatapiać całe gatunki zwierząt - z powodu li tylko niesprawiedliwości ludzi? Poza tym: wątpliwe, że wszyscy mieszkańcy tych zatopionych rejonów byli niesprawiedliwi. A sformułowanie: "Żałuję bowiem, że to wszystko stworzyłem" - jest już szczytem antropomorfizacji. Bóg - jeśli chciał sprowadzić sprawiedliwą karę na niesprawiedliwych ludzi - wystarczyło, aby pstryknięciem palca (tak jak np. stworzył niebo i ziemię) sprawił, by tamci niesprawiedliwi wyzionęli ducha. Pozostawiając wszystkich niewinnych przy życiu. Oraz Bogu ducha winne zwierzęta.

Na podstawie powyższego cytatu widzę, jak kiepskie pomysły pisarzy biblijnych stają się wersami, których rzekomej prawdziwości rękami i nogami będą bronić ludzie np. pokroju Jerzego_67.

Wystarczy rozmawiać merytorycznie. Ja sam uważam, że nie można tego traktować dosłownie, ale nie zaczynam pisać w formie ataków osobistych na rozmówców.

Dalej będę obstawał przy dosłowności - dzięki Swołocz za przypomnienie, abym to robił!...
A mój argument się np. na tym zasadza, że po potopie Bóg zawarł przymierze z całą Ziemią:

Rdz 9,8-17 PAU
(8) Potem Bóg rzekł do Noego i jego synów:
(9) „Oto Ja zawieram moje przymierze z wami, a po was z waszym potomstwem
(10) i z wszelką żywą istotą, która jest z wami, z ptactwem i bydłem oraz z wszelkim zwierzęciem spośród tych, które wyszły z arki.
(11) Ustanawiam więc moje przymierze z wami. Żadna istota cielesna nie będzie już wyniszczona wodami potopu. Nie będzie już więcej potopu, który miałby spustoszyć ziemię”.
(12) I Bóg rzekł: „Oto znak przymierza, który kładę między Mną i wami, i między wszelką istotą żywą, która jest z wami, dla wszystkich przyszłych pokoleń.
(13) Łuk mój kładę na obłoku, aby był znakiem między Mną a ziemią.
(14) Gdy więc ujrzę obłok nad ziemią i ukaże się łuk na chmurach,
(15) przypomnę sobie moje przymierze między Mną a wami oraz wszelką żywą istotą cielesną. Nie będzie już więcej wód potopu, niszczących wszelką istotę cielesną.
(16) Gdy więc pojawi się łuk na obłoku i zobaczę go, przypomnę sobie wieczne przymierze między Bogiem i wszelką żywą istotą cielesną, która jest na ziemi”.
(17) I Bóg powiedział do Noego: „To jest znak przymierza, które zawarłem między Mną a wszelką istotą cielesną, jaka jest na ziemi”.

Ja widzę to tak: Jeśli opisany w Biblii potop (w Rdz opisany, ale nawiązań do niego jest więcej; też np. w Ewangeliach) był tylko dużą lokalną powodzią, to... ilekroć takie powodzie się działy i dzieją (a rocznie jest ich trochę!), to za każdym razem Pan Bóg by się jawił jako niewiarygodny!!
Czemu?
To proste - On obiecał w przymierzu (w przymierzu! - to nie było takie tam "rzucanie słów na wiatr"), że: "Nie będzie już więcej wód potopu, niszczących wszelką istotę cielesną." Rdz 9,15.
Skoro w trakcie lokalnych powodzi giną zwierzęta i ludzie, to jak w świetle tych ofiar wygląda Bóg ze swoją solenną obietnicą?! (w cytowanym tekście więcej niż raz On mówi to samo: nie będzie już takich ofiar, jakie były za dni Noego!).
Ja Panu Bogu wierzę! A inni... - niechaj robią, jak uważają, tylko niech uważają, jak robią...

Cala kwestia Potopu jest dla mnie malo zrozumiala, dlaczego Bog postanowil "zniszczyc wszelka istote pod niebem"?

subadam - trochę już brak mi dziś sposobności na długie posty (napisałem ich nieco), więc czy przyjmiesz za dobrą monetę takiego "rozmówcę"? - który się tak wypowiedział (mi się taka odpowiedź podoba):

Dlaczego Bóg postanowił "zniszczyć wszelką istotę pod niebem"? - mowa o opisanym w Księdze Rodzaju, w Biblii, potopie za dni Noego.
ChatGPT
Opis "zniszczenia wszelkiej istoty pod niebem" pochodzi z Księgi Rodzaju w Biblii i odnosi się do opisanej w niej historii Potopu. Według Biblii Bóg postanowił zesłać Potop, aby oczyścić ziemię ze zła i grzechu, które szerzyły się wśród ludzi. Oto kilka kluczowych powodów, które są podawane w Biblii:

1. Wzrost zła i grzechu: Według opisu biblijnego, zło i grzech były powszechne w ówczesnym społeczeństwie. Ludzie zbaczali na złe drogi i oddawali się w coraz większym stopniu grzechom.

2. Korupcja ludzkości: Ludzie stali się coraz bardziej skorumpowani i oddawali się działaniom przeciwnym Bożej woli. Korupcja moralna i duchowa była rozpowszechniona.

3. Zepsucie stworzenia: Według Biblii, nie tylko ludzie, ale także stworzenie uległo zepsuciu. Wszystkie istoty były skażone i potrzebowały oczyszczenia.

4. Ocalałe rodziny sprawiedliwych: Jednak w tym samym opisie Biblia podaje, że Bóg znalazł łaskę w oczach Noego i jego rodziny. Dlatego postanowił ocalić Noego, jego rodzinę i pewną liczbę zwierząt, aby rozpocząć nowy rozdział na ziemi po Potopie.

5. Oczyszczenie ziemi: Potop miał posłużyć jako akt oczyszczenia ziemi i pozbycia się zła, grzechu i korupcji, aby umożliwić nowy początek dla ludzkości.

W kontekście biblijnym, Potop był aktem Bożego sądu i Bożego planu, aby oczyścić ziemię. Jednak równocześnie był to też akt ocalenia dla rodziny Noego, która miała nieść nową nadzieję dla ludzkości. Potop był więc aktem pozbycia się zepsucia i nadzieją na odnowienie.

To w którym momencie ten plan się posypał?

"Noe zbudował ołtarz dla Pana i wziąwszy ze wszystkich zwierząt czystych i z ptaków czystych, złożył je w ofierze całopalnej na tym ołtarzu. Gdy Pan poczuł miłą woń, rzekł do siebie: «Nie będę już więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości. Przeto już nigdy nie zgładzę wszystkiego, co żyje, jak to uczyniłem." (Rdz 20-21)

A to już pytaj czatka, nie ja to pisałem...
Nie wiem, czemu piszesz o posypaniu się - co masz na myśli?

To, że po Potopie usposobienie człowieka nie zmieniło się.

Tak, generalnie to: usposobienie człowieka nie zmieniło się po potopie, bo to nadal byli ludzie z grzeszną naturą, a nie taką naturą przemienioną i bezgrzeszną, jaką dopiero wtedy otrzymają:

1Kor 15,50-54 PAU
(50) Bracia! Mówię wam, że to, co śmiertelne, nie może osiągnąć królestwa Bożego, ani to, co zniszczalne, nie ma udziału w niezniszczalnym.
(51) Oto ogłaszam wam tajemnicę: Nie wszyscy umrzemy, ale wszyscy będziemy przemienieni
(52) nagle, w jednej chwili, w mgnieniu oka, na sygnał ostatniej trąby. Kiedy ona zabrzmi, umarli zostaną wskrzeszeni niezniszczalni i my zostaniemy przemienieni.
(53) Musi bowiem to, co zniszczalne, przyoblec niezniszczalne, a to, co śmiertelne, przyoblec nieśmiertelne.
(54) Gdy już to, co zniszczalne, przyoblecze się w niezniszczalne, a to, co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelne, wtedy spełni się słowo, które zapisano: Zwycięstwo pochłonęło śmierć.