21..«Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie zdradzi». 22 Spoglądali uczniowie jeden na drugiego niepewni, o kim mówi. 23 Jeden z uczniów Jego - ten, którego Jezus miłował9 - spoczywał na Jego piersi. 24 Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: «Kto to jest? O kim mówi?» 25 Ten oparł się zaraz na piersi Jezusa i rzekł do Niego: «Panie, kto to jest?» 26 Jezus odparł: «To ten, dla którego umaczam kawałek [chleba], i podam mu». Umoczywszy więc kawałek [chleba], wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty 27 A po spożyciu kawałka [chleba] wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: «Co chcesz czynić, czyń prędzej!. 28 Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. 29 Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: «Zakup, czego nam potrzeba na święto», albo żeby dał coś ubogim. 30 A on po spożyciu kawałka [chleba] zaraz wyszedł. A była noc.

1 W owych dniach Ezechiasz zachorował śmiertelnie. Prorok Izajasz, syn Amosa, przyszedł do niego i rzekł mu: «Tak mówi Pan: Rozporządź domem swoim, bo umrzesz - nie będziesz żył». 2 Wtedy [Ezechiasz] odwrócił się do ściany i modlił się do Pana mówiąc: 3 «Ach, Panie, wspomnij na to, proszę, że postępowałem wobec Ciebie wiernie i z doskonałym sercem, że czyniłem, co jest dobre w Twoich oczach». I płakał Ezechiasz bardzo rzewnie.
4 Jeszcze Izajasz nie wyszedł z dziedzińca środkowego2, kiedy Pan skierował do niego słowo: 5 «Wróć i powiedz Ezechiaszowi, władcy mojego ludu: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twego praojca: Słyszałem twoją modlitwę, widziałem twoje łzy. Oto uzdrawiam cię: trzeciego dnia pójdziesz do świątyni Pańskiej 6 i dodam do dni twego życia piętnaście lat. Wybawię ciebie i to miasto z ręki króla asyryjskiego i roztoczę opiekę nad tym miastem ze względu na Mnie i ze względu na mego sługę, Dawida.

A ja wierzę w to, że nie ma przypadków
Bóg wie o wszystkim co się stało, dzieje i co się stanie.
Dopuszcza do tego. On od samego początku wie, że wtedy i wtedy stanie się to i to - to gdzie tu miejsce na przypadek?

Gdyby Bóg o wszystkim decydowal i wiedzial co sie stanie nie mógłby nas karac za grzechy
bo jesli wie ze cos zrobimy xle i nie byłoby mozliwosci zmiany tego a On nas nie ostrzegł to byłby hipokrytą do kwadratu

Rozumiem Adam111151, że dla Ciebie decydować=wiedzieć i odwrotnie?
Wydaje mi się, że nie można się zgodzić z taką tezą, bo albo zakłada całkowitą determinację człowieka, albo hipokryzję (jak to nazwałeś) Boga. A więc stworzyłeś jakiś sofizmat oparty na błędzie typu: jeśli Bóg jest wszechmogący, to czy może stworzyć kamień, którego nie jest w stanie unieść?

A, to dzięki za rozwianie moich wątpliwości. Czyste, logiczne - nie kwestionuję. Ale w moim rozumieniu oparte na błędzie, bo według mnie "wiedzieć" nie zawsze znaczy "decydować".
Pozdrawiam.

z tym się zgadzam
ale jesli wiem (zazanczam w perpektywie czyli za 30 lat , a nawet wiem przed czyimś urodzeniem) i nic nie robie zeby to zmienic a mam taką mozliwość to kim według ciebie bym był?
czyz nie byłaby to obłuda ?
czyz taki Bóg móglby o sobie powiedziec że jest miloscią?
i czy taki Bóg mógłby cokowliek od nas ludzi wymagać?

[
Bóg wie - jednak mamy wolną wole...
Mimo, że kocha człowieka - zgadza się na drogę, którą człowiek sobie sam wybierze.
Gdyby nam narzucał wybory - wtedy nie było by obłudy, tak?
Bóg nie zmusza nas do niczego, nie decyduje za nas...

jesli mamy wolna wole to nie moze byc przeznaczenia
poniewaz jedno wyklucza drugie.

Adam 111151, jesteś rozbrajający

Podpisuję się pod tym i... wygląda na to, że mamy podobne (jeśli nie takie samo) stanowisko (hehe).
Pozdrawiam.
Aleśmy sobie pogadali.
No i teraz się będę zastanawiał, skąd się wzięła ta niepotrzeba dyskusja.