Quantcast
Wątki bez odpowiedzi | Aktywne wątki Teraz jest Pt mar 29, 2024 2:21



Odpowiedz w wątku  [ Posty: 3 ] 
 Wniebowstąpienie Jezusa - obraz w Ewangeliach NT 
Autor Wiadomość
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So kwi 08, 2006 19:22
Posty: 236
Post Wniebowstąpienie Jezusa - obraz w Ewangeliach NT
Interesujący wydaje mi się wątek opisów ewangelicznych co do wniebowstąpienia Pana Jezusa. Rodzi się pytanie na ile jest w nich symboli i znaków, a na ile dosłownej relacji?

Mk 16, 19: "Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga."

Łk 24, 51: "A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba."

Enigmatyczne, prawda?
Pozdrawiam :)[/i]

_________________
"Ty bowiem jesteś dla mnie skałą i twierdzą, przez wzgląd na imię Twoje kieruj mną i prowadź mnie" (Ps 31, 4)


N maja 28, 2006 22:05
Zobacz profil WWW

Dołączył(a): Pn cze 01, 2009 10:00
Posty: 5103
Post 
To wprawdzie nie odpowiedź, ale "ociera się" o temat:

http://biblia.wiara.pl/?grupa=6&art=114 ... 9937&katg=

tak do poczytania :)


N maja 28, 2006 22:11
Zobacz profil
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So kwi 08, 2006 19:22
Posty: 236
Post 
Dzięki Saxon za podpowiedź. Przyznam, że celowo ominąłem opis wniebowstąpienia zawarty w Dziejach Apostolskich, bo tutaj dodatkowo pojawia się jeszcze obraz dwóch aniołówi i symbol obłoku (przynajmniej tak to rozumiem).

Podoba mi się ten cytat:
”został wzięty do nieba”: Kwestionując słowo anelēmphthē, sięgano po nieliczne „zachodnie" rękopisy, analogicznie jak przy Łk 24,51b, gdzie ich świadectwo jest bardziej wiarygodne; to pozwala na wyeliminowanie wyraźnie sprzecznych dat wniebowstąpienia. Sposób użycia imiesłowu enteilamenos w Łk 24,44-49 wskazuje, że anelēmphthē odnosi się tutaj do wniebowstąpienia (Łk 24,50-53), podobnie jak jego partykuła w w. 11. Porównajmy użycie tego czasownika dla określenia cielesnego wniebowstąpienia w LXX: 2 Krl 2,9; l Mch 2,58; Syr 48,9; 49,14. Zostało ono tutaj użyte przez Łukasza, podobnie jak w w. 22, w celu nakreślenia czasowych ram działalności Jezusa

oraz komentarz do Mk:
W greckich opowieściach różni bohaterowie wstępują do nieba, zwykle w chwili śmieci lub gdy stają się bogami (jak Herakles na stosie pogrzebowym). Jednak dla Łukasza wstąpienie Jezusa do nieba jest jedynie potwierdzeniem statusu, który uzyskał On w momencie 'zmartwychwstania, kiedy jako Bóg i człowiek zarazem został ukoronowany na Króla. Żydowskie relacje o Eliaszu (ze Starego Testamentu) i innych postaciach (z tradycji późniejszych) wziętych do nieba dowodzą, że żydowscy czytelnicy rozumieli ideę wniebowzięcia, chociaż należy podkreślić różnicę między wywyższeniem pobożnych ludzi a wywyższeniem Pana, do wiary w którego wszyscy zostali wezwani. Aniołowie wstępowali i zstępowali, lecz współcześni Łukaszowi nie uważali tych działań anielskich za jakieś szczególne wydarzenia. Judaizm mówił też o wstępującej i zstępującej Boskiej Mądrości, lecz nigdy w kontekstach o charakterze narracyjnym lub historycznym.)
Mojżesz przekazał kontynuacje swojego dzieła Jozuemu, Eliasz Elizeuszowi, rabini i filozofowie greccy przekazywali je swym uczniom. Ten model sukcesji przyczyniał się czasami do powstania tzw. narracji o sukcesji, która opisuje przekazanie powołania nauczyciela jego następcom. Wniebowstąpienie Jezusa zaraz po udzieleniu misyjnego posłannictwa (Dz 1,8) czyni uczniów Jego następcami, dopóki nie powróci w tym samym uwielbionym ciele (Dz 1,11).

Spór, czy Łukasz zaczerpnął opis widzialnego wniebowstąpienia Jezusa z istniejącej chrześcijańskiej tradycji (tak Haenchen, Conzelmann, Schneider; R. Pesch, „Anfang" 16-19), czy też nie (Lohfink, Himmelfahrt 208-210, 244, 276; Kremer, Weiser), musi zostać rozstrzygnięty poprzez analizę różnic między dawną kerygmą o niebiańskim wywyższeniu Chrystusa (Flp 2,9-11; Rz 8,34), a jej interpretacją w kategoriach cielesnego wstąpienia (Lohfink, Himmelfahrt 74-79). Na drugą możliwość wskazuje forma literacka, której wiele elementów pojawia się w Łk 24,49-53 i Dz 1,9-12: świadectwo odchodzącej postaci, ziemskie tło sytuacji, unoszący w górę obłok i objaśniający aniołowie. Fragment ten w warstwie dosłownej przypomina relację o pochwyceniu Eliasza z 2 Krl 2,9-13 i Syr 48,9.12, i wraz z fragmentami trzeciej Ewangelii, zawierającymi aluzje do Eliasza, może świadczyć o zapożyczeniu przez Łukasza z kręgów chrześcijańskich poglądu, że ziemska służba uwielbionego Jezusa stanowiła punkt kulminacyjny barwnej tradycji charyzmatycznych proroków Izraela. Inne źródła tradycyjnych przekazów dotyczących wniebowstąpienia mogą obejmować Ef 4,8-10; l Tm 3,16; J 20,17; Barn. 15,9.


Zastanawiające zaś jest to:
całość kończy się opisem wniebowstąpienia Jezusa w 16,19-20 (zob. Łk 24,50-51; Dz 1,9-11)
Tak zwane krótsze zakończenie składa się z relacji, którą kobiety złożyły Piotrowi, oraz z nakazu misyjnego, który uczniowie otrzymali od Zmartwychwstałego - by szli i głosili Ewangelię. Język tego fragmentu jest obcy Markowi, a sam tekst występuje jedynie w mniej ważnych rękopisach, co wskazuje, że nie był on częścią Ewangelii Marka.
Tak zwany Logion Freera w Kodeksie Waszyngtońskim w 16,14, wchodzący w skład dłuższego zakończenia, jest późniejszą glosą, łagodzącą napomnienie udzielone uczniom w 16,14. Odmienne zakończenia Ewangelii Marka dodano do szeregu rękopisów, ponieważ kopiści uważali 16,1-8 za nieodpowiednie zamknięcie księgi. Wykazanie, że żadne z dłuższych zakończeń nie jest dziełem Marka, nie oznacza, że zakończył on swoją Ewangelię na wersecie 16,8. Końcowa część mogła się bowiem składać z opowiadań o ukazywaniu się Zmartwychwstałego, które zaginęły. Równie dobrze inne przyczyny mogły przeszkodzić Markowi w dokończeniu Ewangelii. Istnieją jednak poważne literackie i teologiczne argumenty przemawiające za hipotezą, że Ewangelia Marka kończyła się na 16,8.

15-18. Do znaków ery mesjańskiej przepowiedzianych przez Izajasza należało uzdrawianie chorych, odzyskiwanie mowy przez niemych (Iz 35,5-6) oraz to, że Boży lud będzie składał o Nim świadectwo (Iz 43,10). Moc dana wierzącym przypomina tę, którą udzielono wielu prorokom Starego Testamentu.

19-20. Zarówno Żydzi, jak i Grecy, którzy czytali Ewangelię Marka, mogli skojarzyć sobie tę scenę ze wstąpieniem wielkiego bohatera do nieba (np. Herkulesa lub, w żydowskiej tradycji pobiblijnej, Mojżesza), jednak zasiadanie Jezusa po Bożej prawicy wykracza poza ramy tego obrazu, co oznacza, że Jezus piastuje pełnię Boskiej władzy (Ps 110,1)


Pozwoliłem sobie wkleić niektóre fragmentu, aby pogłebić dyskusję.
Pozdrawiam :)

_________________
"Ty bowiem jesteś dla mnie skałą i twierdzą, przez wzgląd na imię Twoje kieruj mną i prowadź mnie" (Ps 31, 4)


N maja 28, 2006 22:35
Zobacz profil WWW
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Odpowiedz w wątku   [ Posty: 3 ] 

Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Szukaj:
Skocz do:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group.
Designed by Vjacheslav Trushkin for Free Forums/DivisionCore.
Przyjazne użytkownikom polskie wsparcie phpBB3 - phpBB3.PL