Kodeks wyraźnie podaje:

A zatem chodzi o sprawy, które są utajone przed współmałżonkiem, a które zakłócają współżycie małżonków. Zawał raczej tu nie ma wpływu. Choroby psychiczne, które faktycznie zakłócają tę wspólnotę, owszem.
Nie każda też choroba psychiczna jest podstawą do stwierdzenia nieważności.

Szumi, a Ty przeczytałeś w ogóle mój post, czy tylko rzuciłeś się na pierwszy akapit?

Przeczytałem, ale widząc atrakcyjne rozwiązanie 'unieważnienia' ze względu na chorobę, wolałem na zapas uspokoić ewentualne potencjalne 'rozwódki'

Zwłaszcza, że autorka najwyraźniej chciałaby, aby dało się jakoś to 'załatwić'....

Autorka już napisała, że nie chodzi o nią. Ale rozumiem.

I sam chciałbym żeby dało się to jakoś "załatwić," gdy w grę wchodzi niezawiniona krzywda małżonka i dzieci. W przypadkach alkoholizmu, przemocy, zdrad... Ale jakoś nie mogę odnaleźć swoich wcześniejszych wątków na ten temat.

Problem polega na tym, że wstępując w związek małżeński, bierzemy odpowiedzialność już nie tylko za siebie, ale także za partnera. I stąd tyle goryczy, kiedy coś się psuje nie z naszej winy.

Tak sobie teraz myślę, że faktycznie tak jak mówisz Liam, bierzemy odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale również za drugą osobę..niestety za czyny drugiej osoby nie możemy wziąć odpowiedzialności. Co prawda stajemy się jednością małżeńską, ale jest to symbol, który ma nas uczyć tej odpowiedzialności i życia w dobrym i zgodnym małżeństwie. Jeżeli z szacunkiem traktujemy nasz związek co tyczy się obu małżonków, to o takich sprawach nie może być mowy jak rozwód czy stwierdzenie nieważności, bo nie ma po prostu takiej potrzeby.Wiele mamy na świecie małżeństw po ślubie cywilnym bądź par mieszkających bez ślubu- wiele ludzi na takowych narzeka, ale decyzja o ślubie kościelnym powinna być odpowiedzialna, więc nie powinno się nikogo do tego kroku namawiać- ale to tak na marginesie:):)Podałam przykład alkoholizmu, ale oczywiście wiele jest takich wątpliwych przypadków...

Jak najpowszechniej się dziś przyjmuje (m. in. za Flavinem i Morsem) uzależnienie jest skomplikowaną chorobą psychofizyczną, podstawową, nieuleczalną, postępującą i śmiertelną, silnie uwarunkowana genetycznie. Bardzo prawdopodobne, że jest to choroba wrodzona. Przyjmuje się, że statystycznie co 10 człowiek jest chory na uzależnienie, a pierwszych objawów choroby należy szukać w dalekiej przeszłości chorego, zanim jeszcze w ogóle sięgnął po pierwszą dawkę czy pierwszy kieliszek. Na alkoholizm czy narkomanię nie można więc zachorować po ślubie, nie można też wyzdrowieć, można mówić jedynie o zaleczeniu.

Natomiast w przypadku opisanym przez martitatjanę brana pod uwagę nie tyle będzie przeszkoda zatajonej choroby, bo to trudno udowodnić na forum zewnętrznym, ile psychiczna niezdolność do podjęcia obowiązków małżeńskich (kan 1095, par 3). Taka niezdolność powoduje wadę zgody małżeńskiej, a ma ten walor, że nie trzeba poszukiwać przedmałżeńskich historii; objawia się bowiem dopiero wówczas gdy pojawia się konieczność podjęcia obowiązków związanych z prowadzeniem wspólnego życia. O ile dobrze pamiętam zdecydowana większość orzeczeń stwierdzających nieważność małżeństwa jest wydawana w Waszym Kościele na podstawie tego własnie kanonu.

No, a mnie właśnie ta "wada zgody małżeńskiej" uwiera. Trochę jak "pomroczność jasna" czy tłumaczenie zbrodni chwilową niepoczytalnością. Może się i zdarza, ale z pewnością rzadziej niż uznają to sądy.

Ale masz rację, nie wiem czy większość, ale wydaje się takie orzeczenia.

Tu sa przykłady z sądu biskupiego we Włocławku, dość stare, ale proporcje się chyba nie zmieniły, a Włocławek wyjątkiem nie jest:
Dla przykładu kilka liczb z działalności Sądu Biskupiego we Włocławku. Średnio na rok wydajemy około 45-55 wyroków, przy czym ilościowy stosunek wyroków pozytywnych i negatywnych jest różny, zwykle jednak z przewagą pozytywnych. Jeżeli chodzi o tytuły spraw, to np. w roku 2000 na 26 zakończonych spraw z tytułu symulacji całkowitej i częściowej, 11 było pozytywnych, a 15 negatywnych. Z tytułu podstępnego działania na 9 spraw, 4 były zakończone pozytywnie, a 5 negatywnie. Natomiast z niezdolności psychicznej do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich na 33 sprawy, 20 zakończyło się wyrokiem pozytywnym, a 13 negatywnym. Podobnie było w roku 2001 - z tytułu symulacji 16 spraw było wyrokowanych pozytywnie, a 22 negatywnie. Z tytułu przymusu - 2 sprawy zakończone negatywnie. Z tytułu podstępnego wprowadzenia w błąd 4 były zakończone pozytywnie, a 8 negatywnie. Z in capacitas, czyli niezdolności psychicznej do małżeństwa aż 32 sprawy były zakończone wyrokiem pozytywnym, a 18 negatywnym.

żródło

Większość spraw kończy się orzeczeniem z kan. 1095 par 3

Pytanie, co to znaczy, że ktoś "popada" w alkoholizm dwa lata po ślubie? Jeśli w procesie o wteirdzenie nieważności małżeństwa zdoła się udowodnić, że wszedł w małżeństwo z osobowością zaburzoną (np. wywodząc się z rodziny patologicznej), która nieuchronnie lub z dużym prawdopodobieństwem prowadziła go do alkoholizmu, to można liczyć się z orzeczeniem nieważności z powodu niezdolności do podjęcia obowiązków małżeńskich z przyczyn natury psychicznej, nawet jeśli ten alkoholizm nie był obecny w chwili zawierania małżeństwa. I nie chodzi tu o jego ukrywanie czy też nie - to zupełnie inna para kaloszy. Chodzi o to, czy dana osoba składając przysięgę małżeńską była w stanie prawnie zobowiązać się do miłości, wierności i uczciwości małżeńskiej.

Natomiast jeśli przyczyną popadnięcia w nałóg są jakieś wydarzenia poślubne (np. rozczarowanie złym wyborem małżeńskim, konflikt z teściami/rodzicami mieszkającymi we wspólnym domu), tak iż nie da się dopatrzyć związku między stanem osobowościowym tego człowieka sprzed ślubu a jego alkoholizmem, sąd raczej nie powinien uznać tego za przyczynę nieważności małżeństwa.

Jak się to dzisiaj dość powszechnie uznaje, przyczyną alkoholizmu (narkomanii, pracoholizmu, lekomanii, itd) jest choroba uzależnienia. Jest to choroba podstawowa, nieuleczalna, postępująca i śmiertelna. W alkoholizm popada się z powodu nieleczonej choroby a nie z powodu różnicy zdań z teściową.

Nie, to alkoholizm jest nieuleczalną chorobą, która ma w którymś momencie swój początek. Takim początkiem może być topienie w alkoholu frustracji spowodowanej złym wyborem małżeńskim czy złymi relacjami, np. z powodu konfliktów z teściami lub innymi osobami.

Chcialbym sie podzielic wynikiem procesu ktoór miał miejsce w moim przypadku. Czas trwania: 3 lata w I instancji, 1 miesiac w II instancji
Tytul: wyluczenie potomstwa o stronie mojej żony.
Biorący udział: 3 swiadkow, zeznania mojej zony i moje.
Wynik w I instancji: stwierdzono nieważność
Wynik II instancji: podwazono wyrok I instancji, w wyjasnieniu dowiedzialem sie, ze zenzania moje, mojej zony, swiadkow to tzw. "oswiadczenia prywatne" i w zasadzie nie sa w ogole brane pod uwage. Jedyny pewny dowod to oswiadczenie spisane notarialnie o wykluczeniu potomstwa, ale takie oswiadczenie musialoby byc spisane przed slubem.
Moje wnioski:
- nie rozumiem w ogole tej instutucji, jak to jest ze jeden sad stwierdza jedno, a drugi stwierdza ze jest zupelnie przeciwnie, od czego to zalezy, od rzutu moneta, wplaconej kwoty (fakt, ze w II instacji nie wplacilem)
- szkoda czasu i pieniedzy, teraz proponuje mi klejne 2 lata na odwolanie (w praktyce nie wierze, ze byloby krocej niz 3) i znow wszystko od poczatku, a ja juz mam obecna zone w ciazy, mysle ze nie warto, wazniejsza jest rodzina, niz udowadnienie w sumie obcym dla mnie osoba tego co jest dla mnie oczywiste
- nie bede kontunuowal procesu w II instancji, wycofuje sie

Jesze jedno, jakie odniesliscie wrazenie w czasie kontaktu z sądem biskupim. Może ktoś się podzieli na formum. Moje jest takie: ogólnie wrogość, traktowanie człowieka z góry, jako potencjalnego przestępcę. W porównaniu z sądem swieckim to niebo a ziemia (na korzyść oczywiście sądu świeckiego)

Jeszcze zastanawiam sie nad jedna rzecza. obecnie jako osoba w zasadzie wykluczona ze wspolnoty (po rozwodzie, bez dzieci z poprzedniego zwiazku, zreszta wiadomo z jakiego pwodu) buduje prawdzwą rodzine (na razie pierwsze dziecko w drodze, oczywiscie na jednym mam nadzieje sie nie zakonczy). Spotkalem na swojej drodze wielu ludzi ktorzy mnie wspierali na tej drodze. (aha, nie bylyto osoby zwiazane z kosciole, zwykli ludzie). Moja obecna zona jest panna, nie ma przeszkody (zadnej) do wziecia slubu koscielnego (przypominam dla pewnosci). Obecnie wspolnie z zona zastanawiamy sie nad tym jak bedzie traktowana nasza rodzina przez kosciol. Zastanawiamy sie tez czy jest sens aby dalej byc w kosciele katolickim. Bo jesli zyjemy w grzechu ciezkim i raczej tego nic nie zmieni, to po co mamy sie oszukiwac.
Pozdrawiam i zycze powodzenie i wytrwalosci osoba w podobnej jak moja sytuacji.

Mam pytanie. Czy jeżeli jedna ze stron małżeństwa wstąpiła do innej wiary (sekty) czy jest to podstawą unieważnienia małżeństwaz i czy ta druga strona będzie mogła znowu wziąć ślub kościelny?

Czy ktoś może mi pomóc z tą zmianą wyznania przez drugą połówkę

Nie - małżeństwo jest ważne.W Kościele Katolickim - nie, ponieważ ma już małżonka,
z którym wiąże ją ważny węzeł małżeński.