KKK
Małżeństwa mieszane i różnica religii

1633 W wielu krajach dość często występuje sytuacja małżeństw
mieszanych (między katolikami i ochrzczonymi niekatolikami). Wymaga ona
szczególnej uwagi współmałżonków i duszpasterzy. Większej jeszcze ostrożności
wymagają przypadki małżeństw, gdzie występuje różnica religii (między
katolikami a osobami nieochrzczonymi).

1634 Różnica wyznania nie stanowi nieprzekraczalnej przeszkody do zawarcia
małżeństwa, jeśli małżonkowie potrafią dzielić się tym, co każde z
nich otrzymało od swojej wspólnoty, i jeśli jedno będzie uczyć się od
drugiego sposobu przeżywania swojej wierności wobec Chrystusa. Nie można
jednak nie dostrzegać trudności małżeństw mieszanych. Wynikają one z
faktu, że podział chrześcijan nie został jeszcze przezwyciężony.
Małżonkowie mogą odczuwać dramat rozbicia między chrześcijanami we własnej
rodzinie. Różnica religii może spotęgować jeszcze te trudności.
Rozbieżności dotyczące wiary, samej koncepcji małżeństwa, a także odmiennych
mentalności religijnych mogą stanowić źródło napięć w małżeństwie,
zwłaszcza w odniesieniu do wychowania dzieci. Może wystąpić wówczas
niebezpieczeństwo indyferentyzmu religijnego.

1635 Według prawa obowiązującego w Kościele łacińskim małżeństwo
mieszane wymaga do swej dopuszczalności wyraźnego zezwolenia władzy
kościelnej 141 . W przypadku różnicy religii do ważności małżeństwa wymagana
jest wyraźna dyspensa od przeszkody 142 . Zezwolenie lub dyspensa zakłada,
że obie strony znają cele oraz istotne właściwości małżeństwa, a
także zobowiązania strony katolickiej dotyczące chrztu i wychowania dzieci w
Kościele katolickim, i nie wykluczają ich 143 . oraz że strona katolicka
potwierdza swoje zobowiązanie, znane również wyraźnie stronie
niekatolickiej, iż zachowa swoją wiarę i zapewni chrzest oraz wychowanie dzieci w
Kościele katolickim.

1636 W wielu regionach dzięki dialogowi ekumenicznemu różne wspólnoty
chrześcijańskie mogły zorganizować wspólne duszpasterstwo małżeństw
mieszanych. Jego zadaniem jest pomoc tym małżeństwom w przeżywaniu ich
szczególnej sytuacji w świetle wiary. Ma ono także pomagać im w
przezwyciężaniu napięć między zobowiązaniami, jakie małżonkowie mają wobec siebie,
a zobowiązaniami wobec swoich wspólnot eklezjalnych. Powinno ono
zachęcać do rozwijania tego, co jest wspólne w ich wierze, i do szacunku dla tego,
co ich dzieli.

1637 W małżeństwach, gdzie występuje różnica religii, strona katolicka
ma szczególne zadanie: "Uświęca się bowiem mąż niewierzący dzięki
swej żonie, podobnie jak świętość osiągnie niewierząca żona przez
<<brata>>" (1 Kor 7,14). Wielką radością dla współmałżonka
chrześcijańskiego i dla Kościoła jest, jeśli to "uświęcenie" doprowadzi w sposób
wolny do nawrócenia drugiej strony na wiarę chrześcijańską 144 . Szczera
miłość małżeńska, pokorna i cierpliwa praktyka cnót rodzinnych oraz
wytrwała modlitwa mogą przygotować niewierzącego współmałżonka do
przyjęcia łaski nawrócenia

No bo jak to jest, że z jednej strony chrzest w KE-A jest uznawany przez KK, a z drugiej strony żąda się (nie chcę powiedzieć, że wymusza lub gorzej szantażuje), aby dzieci ochrzczono w KK. Dla mnie to jakaś wewnętrzna sprzeczność, nielogiczność, kompletny brak dobrej woli i zrozumienia. Gdzie tu ekumenizm???

Czytaj ze zrozumieniem. Wszystko dokładnie poplątałeś. Nie w kościele katolickim, tylko ewangelickim. A poza to co mnie nurtuje to nie jest wymóg KOŚCIOŁA RZYMSKO-KATOLICKIEGO, tylko KOŚCIOŁA RZYMSKO-KATOLICKIEGO w POLSCE (o czym pisze Piotr1) , a to zasadniczna różnica!!! Dodatkowo od prawa kościelnego są dyspensy w przeciwieństwie do prawa bożego.

Gdy dla słusznej i rozumnej przyczyny prosi się o pozwolenie na zawarcie małżeństwa mieszanego, obydwie strony powinny być najpierw pouczone o celach i istotnych właściwościach małżeństwa, których nie może wykluczać żadna z dwóch stron. Co więcej, od strony katolickiej będzie się wymagało, zgodnie z formą ustaloną przez szczególne prawo wschodnich Kościołów katolickich lub przez Konferencją Episkopatu, oświadczenia, że jest ona gotowa przezwyciężyć niebezpieczeństwo porzucenia wiary i szczerze przyrzeka uczynić, co tylko możliwe, aby wszystkie dzieci zostały ochrzczone i wychowane w Kościele katolickim. Drugą stronę należy poinformować o tych przyrzeczeniach i zobowiązaniach. Równocześnie trzeba stwierdzić, że strona niekatolicka może odczuwać podobne zobowiązanie ze względu na swe własne zaangażowanie chrześcijańskie. Należy więc zauważyć, że w Prawie kanonicznym nie wymaga się od tego drugiego partnera żadnej, pisemnej czy ustnej, obietnicy.
W kontaktach z tymi, którzy chcą zawrzeć małżeństwo mieszane, trzeba sugerować i popierać dyskusję, a także - jeśli to możliwe - decyzję podjętą przed zawarciem małżeństwa, na temat chrztu i katolickiego wychowania dzieci, które przyjdą na świat.
Ordynariusz miejsca, aby ocenić istnienie, lub nie, „słusznej i rozumnej przyczyny” udzielenia zgody na to małżeństwo mieszane, uwzględni między innymi wyraźną odmowę strony niekatolickiej.

W wypełnianiu obowiązku przekazywania wiary katolickiej swoim dzieciom rodzic katolicki uszanuje wolność religijną i sumienie drugiego rodzica oraz będzie się troszczył o jedność i trwałość małżeństwa i o zachowanie komunii rodzinnej. Jeżeli pomimo tych wszystkich wysiłków dzieci nie zostaną ochrzczone w Kościele katolickim, rodzic katolicki nie podpada pod cenzurę prawa kanonicznego. Niemniej spoczywający na nim obowiązek dzielenia ze swymi dziećmi wiary katolickiej bynajmniej nie ustaje. Obowiązek ten trwa nadal i może się przyczynić na przykład do tego, że odegra on czynną rolę w budowaniu chrześcijańskiej atmosfery ogniska domowego; niech więc czyni, co tylko możliwe, słowem i przykładem, aby wspierać innych członków rodziny w docenianiu specyficznych wartości tradycji katolickiej; niech podejmuje wszelkie możliwe środki, by mógł, dobrze obeznany z własną wiarą, być zdolny wykładać ją i rozmawiać o niej z innymi; niech się modli razem ze swoją rodziną o łaskę jedności chrześcijan, takiej jakiej pragnie Pan.