Ten problem został poruszony na innym forum, ale nie zostaje rozpisany, ponieważ nie jest na temat. Piszę więc go w tym emacie. Moje pytanie brzmi: na jakiej zasadzie i przez kogo zostaje ustalone, za jakie grzechy grozi ekskomunika? Dlaczego morderstwo ze szczególnym okrucieństwem i gwałt jest tylko grzechem ciężkim, a za aborcję grozi ekskomunika, skoro życie ludzkie ma tę samą wartość? Dlaczego rozwodnicy nie mają dostępu do komuni, a mordercu mają? Zasatanawia mnie to od dłuższego czasu...

Biorąc pod uwagę ciężar kary to stawiałbym na Urząd Nauczycielski Kościoła, Magisterium Kościoła czy Papieża. Zapewne też ustala się to przy asystencji Ducha Świętego.
Ale to tylko moje spekulacje, mam nadzieję, że ktoś lepiej zorientowany się wypowie.

I kolejne pytanie do tematu: co to jest znieważenie postaci eucharystycznych? Na czym polega?

I ktoś pisał, że ekskomunika nakłada się sama, to prawda?

Nie rozumiałem co to postacie eucharystyczne. Czyli jeżeli np. dokonuję aktu apostazji, i wie o tym tylko proboszcz, to z mocy prawa ekskomunika jest na mnie nałżona? Dobrze rozumiem? A ten tekst jest trochę "omóżdżający"...

Mam nadzieję, że pisanie do mnie jak do kobiety (sama) to wynik literówki...

Rozumiem jak to działa.

I to jest ten Sareneth, a nie ta Sareneth... ale przyjmuję przeprosiny

A czym właściwie jest ekskomunika. Bo ja szczerze mówiąc raczej słyszałam i czytałam opinię, iż nie jest to nic w rodzaju klątwy, czy kary, tylko zwyczajne wykluczenie z grona kościoła (oczywiście dla kogoś indywidualnie może to mieć charakter kary, może być przez niego odbierane jako "przykrość" jakaś).
Tym niemniej, trochę nie rozumiem po co aktowi apostazji towarzyszy jakby "z drugiej strony" ekskomunika. Bo jeśli przyjmiemy, że kościół jako zgromadzenie jest dobrowolny (jesteśmy do niego włączeni najczęściej jednak wolą rodziców, a nie własną, no, ale cieżko to nazwać przymusem ze strony samego kościoła i trzymaniem kogoś na siłę), to i wystąpienie z tego zgromadzenia powinno być w zupełności dobrowolne i nie pociągające za sobą jakiegoś "wydziwiania".
Rozumiem, że ekskomunika w niektórych przypadkach jest wykluczeniem z kościoła osoby która sama twierdzi, że katolikiem jest, a jej zachowanie już naprawdę nijak się nie kwalifikuje i jest swego rodzaju obrazą dla podwalin wiary. Wtedy ekskomunika jest swoistym "won mi stąd".
Ale jeśli ktoś po prostu odchodzi, nie czyniąc nikomu krzywdy, to czy ekskomunika jest konieczna? Czy ekskomunika w ogóle zmienia jego sytuację? Czy jego sytuacja po apostazji (a zarazem ekskomunice) różni się od sytuacji człowieka który z KK (albo i z jakąkolwiek wiarą chrześcijańską) nie miał nigdy nic wspólnego? Czy po apostacji (i ekskomunice) taki człowiek ma prawo jeszcze (formalnie) powrócić do kościoła i funkcjonować w nim jakby nigdy nic?
Z góry dziękuję osobie która podejmie się próby wyjaśnienia mi tych kwestii

Czy to prawda???

Zależy od okoliczności. Jeśli ktoś się rozwiedzie i żyje sam (bez współżycia) to może do Komunii i innych sakramentów przystępować. Jeśli morderca się wyspowiada to również może do Komunii przystępować. Zatem obie osoby mogą przystępować do Komunii- jeśli tylko żyją w sposób godny.

Ja to rozumiem jako usankcjonowanie tejże apostazji.
Podobnie to działa, jak mi się zdaje, w drugą stronę. Nie wystarczy sama wola zainteresowanego by byc przyjętym w poczet wiernych Kościoła katolickiego. Musi on spełnić pewne warunki (sam lub jego rodzice), wyznaje wiarę, wyrzeka się szatana i CHCE przyjąć chrzest. Ale w tym momencie nie jest jeszcze, jak mi się zdaje członkiem KK. Teraz jest ruch ze strony wspólnoty przyjmującej - udzielenie chrztu+przyjęcie w poczet wiernych KK, wpisanie do ksiąg.
Nasuwa mi sie pewna analogia do życia akademickiego.
Jestes studentem. Ale to Ci przestaje odpowiadać. Przestajesz chodzić na zajęcia, przestajesz się czuć studentem. W końcu idziesz do dziekana i przy świadkach mówisz: nie chcę byc studentem, nie jestem studentem-prosze to przyjąć do wiadomości. Mimo, że to powiedziałeś - studentem jesteś dopóki nie zostajesz skreślony z listy studentów. I czymś podobnym wydaje mi się ekskomunika - usankcjonowanie przez Kościół woli wiernego.


Oczywiście, że ma prawo, chociaz stwierdzenie "jakby nigdy nic" nie jest tu chyba na miejscu.

Innymi słowy jeżeli taki rozwodnik pokocha inną kobietę i będzie z nią mieszkał to nie będzie mógł przystępowac do Komunii św. tak jak morderca gdyby znowu kogoś zamordował....
Czyli jeżeli pokochasz i będziesz kochany po raz kolejny a nie jeden jedyny to dla Kościoła w sprawach Komuni to tak jakbyś kogoś zamordował. Miłośc = morderstwo.

Pokochać możesz, nie możesz współżyć, bo według nauczania KK będzie to cudzołóstwo. A cudzołóstwo = morderstwo = grzech ciężki, bo przykazanie VI ma tę samą wagę co V.

Staram się żyć według dekalogu i nauki Kościoła ale takie stawianie sprawy:

jakos mnie nie przekonuje.

No i jeżeli możesz to rozwiń myśl:

Czy tylko te dwa mają tę samą wagę, czy też wszystkie? Jezeli wszystkie to czy waga X przykazania = wadze V?
Czy dobrym pomysłem jest określanie wagi?
Takie tam pytania.