Oczywiscie masz racje: nie sluchac.

A bledu nie bede ci wykazywac, bo jako heretyk wszystko mozesz tak zamieszac, ze dobrego od zlego nie da sie oddzielic

Wymówka zawsze się znajdzie.Ale pamiętaj: Jezus bardziej nie lubi tych letnich, a nie zimnych.

Elbrus
1. Powtórzę jeszcze raz co uważam: głosić jakieś herezje to znaczy nauczać ich publicznie. Co innego, gdy ktoś publicznie wyrazi jakąś opinię nawet nie zgodną z nauką Kościoła (np. na wykładach z teologii - były ks. Węcławski przez pół roku na wykładach głosił że mu wyszło że Jezus nie jest Bogiem i nikt go nie ekskomunikował czy nie nałożył anatemy), a co innego gdy jej naucza. Przy czym wyraźnie zaznaczam: nauczać można nie będąc nauczycielem. Po prostu jeśli ktoś wyraża jakąś opinię to być może się po prostu myli i należy go wyprowadzić z błędu. Ale jeśli ktoś czegoś naucza, to znaczy że mówi: "wiem i jestem zupełnie pewien że jest jak mówię".

Przykładowo, posłużę się tematem na który ostatnio pisałam pracę. Niejaki Marcin Luter przybił na drzwiach kościoła w Wittenberdze swoich 95 tez z których spora część była mocno nieortodoksyjna (np. podważenie wartości odpustów). On po prostu wyraził swoje poglądy i był gotowy do dyskusji. Jak zresztą później przyznał - sam nawet nie traktował wszystkich swoich tez poważnie i część był gotów porzucić po dyskusji. Ale nikt nie potraktował go poważnie, więc coraz bardziej popadał w herezję aż zaczął otwarcie atakować Kościół.

Widzisz różnicę między przyczynkiem do dyskusji a nauczaniem?

2. Owszem, teolog może nauczać herezji - vide wspomniany Luter (w późniejszym okresie działalności) czy Węcławski. Zresztą, mnóstwo było teologów-heretyków. Na pęczki. Ponoć studiowanie teologii to najlepszy sposób na stracenie wiary - to co może z tego wyjść?

O tym cały czas mówię. Dopóki coś jest przedmiotem dyskusji (czy to w średniowiecznym mieście czy współczesnym uniwersytecie) nie jest jeszcze herezją, choćby na nią wyglądało. Herezją jest dopiero nauczanie czegoś jako prawdy.

Nie, bo - o ile zrozumiałam - nie podważał słuszności/zasadności sakramentów a jedynie miał inne zdanie co do formy (spowiedź uszna czy nie). Wolno mu.

Czyli rozumiem mogę rozważać kwestie religijne z kolegami na poziomie "moim zdaniem" i argumętując je a bo z tego co tu piszecie to wygląda na to ,że to była poprostu konstruktywna dyskusja bo napewno nigy bym nie powiedział "jest bo tak jest i musisz mi przyznać rację"?

Jeśli dobrze pamiętam to jakoś tak zacząłem rozmowę.
- W ogóle stary poco ta spowiedź uszna? Mogli by równie dobrze ogólną wprowadzić jak w innych krajach. Uszną dopiero w w13wieku wprowadzono (juz wiem ze to nieprawda ale kiedy gdzieś przeczytałem i uwierzyłem ,że ją w 13w wprowadzono ).

Tak w ogóle gdzieś się doczytałem ,że herezja może być materialna czyli wynikająca z niewiedzy o wierze lub formalna czyli dobrowolny i śwadomy sprzeciw dogmatom... a karą ekskomuniki otoczona jest tylko herezją formalną. Czyli rozumiem ,że jak ktoś nie wiedział ,że dany czyn dotyczy herezji to nie zostaje ekskomunikowany?