Szczerze mówiąc to już miałem nadzieję bo jestem człowiekiem (?) uzależnionym od tego... Dzięki za odpowiedź

Jeżeli mogę coś doradzić to spróbuj ze swoim problemem pójść na mszę o uzdrowienie. Takowe na pewno odbywają się w jakiejś parafii blisko Ciebie. Nie jest to nic strasznego, nie musisz wyjawiać swojego problemu tylko zachowaj go w myślach i zaufaj Bogu, że jest w stanie wyciągnąć Cię z tego problemu. Duch Święty, który podczas takich mszy zstępuje leczy nasze dusze i czasami też i ciała. Zdarzają się po takich mszach uzdrowienia również ciężkich przypadków chorób.
Generalnie super, że potrafiłeś o tym napisać i że dostrzegłeś w tym problem.
Pozdrawiam.

Problem widzę od dłuższego czasu i po którejś spowiedzi usłyszałem od księdza "dobrze, że zauważyłeś, że to złe", ale wtedy spowiadałem się u innego księdza, teraz ciągle spowiadam się u swojego proboszcza i była to już któraś z kolei, być może np. 20. spowiedź bez odczucia ulgi po spowiedzi, ale nie chcę się spowiadać (boję się) u innego księdza, który odwiedza regularnie moją parafię, ponieważ po ostatniej spowiedzi, poszedłem do zakrystii (jestem ministrantem) i widziałem taki pogardzający wzrok księdza, może mi się wydawało, ale tamta spowiedź była jakby lepsza niż ta u proboszcza.

Jeżeli widzisz problem u jednego spowiednika to idź do innego. Będzie Tobie łatwiej. Kazdy może spowiadac się u kogo chce.

Skoro jesteśmy w dziale Prawo Kościelne, to umieszczę fragment Katechizmu, który jednoznacznie odnosi się do oceny masturbacji:


Odwagi w walce z masturbacją, w walce o czystość! Może to wymagać czasu, cierpliwości i zaufania Bogu, że mimo naszych upadków poprowadzi nas do świętości i zbawienia, choćby to miało długo trwać.



Zastanów się - może Ci się po prostu wydawało. Często jak patrzymy na innych, to poprzez nasze lęki i obawy interpretujemy ich rzekome intencje co do nas. Tym bardziej jeśli chodzi o takie niejednoznaczne drobiazgi jak spojrzenie. A spowiadać się możesz u kogo chcesz. Oczywiście ja o tej sytuacji najmniej wiem, bo tylko tyle co napisałeś, więc nie bierz moich słów jako jakiejś obiektywnej oceny tamtej sytuacji.

Powodzenia!

Zbierałem sie długo, że o tym napisac.
W zasadzie mam inny problem, ale podobny.
Chodzi o fakt zaspokajania potrzeb seksualnych.
Czytałem stanowisko Koscioła w katechiźmie, ale nie do końca go rozumiem.
Czy Kosciól stoi na stanowisku, że współżycie seksualne z żoną jest dozwolone tylko o ile prowadzi do prokreaji? (mniemmam, że nie) Czy mozna współżyć z żoną dla samej przyjemności? (myslę, że tak)
Czy mozna współżyć z żoną jak się jej nie kocha tylko w celu zaspokojenia swoich potrzet seksualnych? (tu juz nie wiem, pewnie nie ale co dalej?) Co zrobić gdy żona calkowicie i nieodwoalnie odmawia współżycia seksulanego?
Czy w takiej sytaucji zaspokajanie potrzeb poprzez masturbację jest dozwolone? (oczywiscie, że nie, ale jakie jest inne wyjscie?)
Propozycja całkowitego zaprzestania współżycia sesualnego jako niemożliwa do osiągnięcia (wieloletnie regularne zaspokajanie) absoluitnie mnie nie interesuje, i bedzie przeze mnie postrzegana jako brak jakiegolowiek rozwiązania. A piszę po to, żeby takie rozwiazanie ktos mi podpowiedział. Oczywiście mogę sobie znależć kochankę i z nią współżyć (bo miałem kilka), ale nie chcę tego robić po raz kolejny z kilku powodów, z których najważniejszy to wciagniecie w mój grzech drugiej osoby. Samogwałt to oczywisty grzech, ale nich mi ktoż powie co mam robić? (poza propozycjami calkowitego zaprzestania wspólzycia)
Zaznaczam, że nie interesują mnie odpowiedzi ludzi niewierzących.

viewtopic.php?f=26&t=26038 - Czy moja żona należy do typów oziębłych? Kobiety pomóżcie
viewtopic.php?f=26&t=25414 - Proszę Was o wypowiedź

viewtopic.php?f=26&t=27734 - mój mąż moim pierwszym - ale mu na tym nie zależało:(
viewtopic.php?f=26&t=15242 - Namiętne pocałunki w małżeństwie
Nie ma innych rozwiązań.

Tematy ciekawe i przyjemnie jest poczytac, że inni też mają podobne problemy, ale do rozwiaznia problemu sie nie zbizyłem.

Takich własnie odpwiedzi nie oczekuję.

Jeśli nie przekonasz/rozbudzisz żony, to możesz jedynie przyjmować środki obniżające libido
(lub stosować inne niekonwencjonalne techniki, czyli np. wyciszenie modlitwą, spacer, dobre książki itd.).
Jeśli nie ma innych wyjść, to nie będę ci mówił, że są, skoro nie ma.

To juz jest jakis punkt zaczepienia. Nawet myslałem o tym, bo stale przyjmuje leki na obiżenie cisnienia, wiec moze przy okazji znalałbyby sie takie, ktore jednoczesnie powoduja spadek "potrzeb". Kolega jak dostał od lekarza na obniżenie ciśnienia to zaraz pobiegl, zeby mu zmienił, bio nie mógl z zona wspólzyć.
A co z odpowiedziami na postawione pytania?

Modlitwa nie daje mi żadnych zauważalnych róznic.
Spacery mam zalecone przez kadiologa, ale trudno sie zebrac, niemniej próbuje, ale po spacerze mam taka sama ochote jak przed, o ile nie wiekszą.
Czytalem kiedys bardzo duzo książek obecnie mnie to meczy no i pozostaje bez wpływu na tzw "ochote".
Rozmowa z zoną nic nie daje - ona nie ma ochoty i to z jej punktu widzenia zalatwia sprawe, Ja mam sie dostosowac i tyle. Co za egoizm. a mówi, że to ja jestem egoistą.
Mozna sobie zresztą ja oceniać jak sie chce, ale nie zbliża to do rozwiazania problemu tzn do normalnego wspóżcia, bo oczywiscie chciałbym normalnego wspólzycia, a nie jakichś nienormalnych zastępczych sposobów.
Widze, że problem jest nierozwiazywalny, ale trzeba o nim pisac, zeby coś z tym zrobić. Podobno z każdego problemu sa dwa wyjscia i mam nadzieje, że oba nie są nie do zaakceptowania.
Jedno to przekonac żonę - niemozliwe do osiągniecia.
Brak wspóżycia - nie do zaakceptowania.
Stosuje trzecie wyjscie, ale tutaj z kolei jest problem z moralnoscia (i nie tylko).

A czy mógłby ktoś przytoczyć dokument Kościoła mówiący, że Słońce kręci się wokół Ziemi?

Tak to jest, gdy Kościół wypowiada się na tematy naukowe (tutaj: z dziedziny seksuologii). Robi z siebie pośmiewisko, a co gorsza, nierzadko też szkodzi ludziom. I oddala od wiary. Na przykład mnie, gdy czytam te wątki o "problemie" masturbacji. Wyrzuty sumienia, poczucie winy, to są rzeczy, które łatwo wzbudzić w kwestiach związanych z seksualnością, szczególnie u młodych ludzi, niemających jeszcze dobrze ukształtowanych poglądów w tym temacie albo tych, którzy nie mieli odpowiedniej edukacji seksualnej w szkole - co zresztą uczy ludzi od początku, że Kościół jest instytucją, która czasem wygaduje takie bzdury, że można je tylko lekceważyć (i niestety w kwestii masturbacji, podobnie jak w kwestii kształtu Ziemi, jest to akurat słuszne).

Niestety koolego, ale nie zgadzam się z powyższym poglądem.
Masturbacja szkodzi na wiele sposobów, a to dlatego, że jest zbyt latwo "dostepna". Co za tym idzie oczywiście mozliwe jest tak częste mastuirbowanie jak tylko kto ma na to ochote, ale to nie pozostaje bez wpływu na zachowanie człowieka. Na zdrowie tez, ale to inny problem. Natomast zachowanie takiego czlowieka jest zupełnie inne niż należałoby oczekiwać i przede wszystkim w stosunku do przedstawcieli płci przeciwnej. Na pewno wszyscy zainteresowani wiedzą jak to wygląda i jak trudno takiemu człowiekowi nawiazać i utrzrmywać normalne stosunki towarzysko-społeczne przede wszystkim z przedstawicielami płci przeciwej (ale społecznie nie tylko). Oczywoscie sa tez inne problemy, o ktorych pisali inny w innych tematach (wskazanych prze4z Elbrusa w poście powyżej Pt kwi 22, 2011 17:56). Tak wiec nie można twierdzić, że z masturbacją nie ma problemów i że nalezy staowisko Koscioła w tej sprawie lekceważyć, bo nie wie co mówi.
Niemniej jest ziarenko prawdy w tym co napisał, no bo własnie jak rozwiązać problem w przypadku gdy żona nie ma ochoty.
Nastrój świece, zapachy, kwiaty, prezenty itp. żeby ją zachecić? Można, ale jak sie uprze że nie, to co?

I takie własnie stanowisko uważam, za niedpopuszczalne.
Musi być jakieś wyjście dopuwszczalne przez Kosciół. Musi i już.

Jedzenie też szkodzi na wiele sposobów. I może prowadzić do nałogu - a to, co opisałeś, przypomina właśnie skutki uzależnienia. Zresztą seks też może do tego prowadzić. Czy zatem Kościół powinien potępić wszystko, od czego można się uzależnić?

Uzależnienie od czegoś zupełnie zwyczajnego (masturbacja, seks, jedzenie) jest wyłącznie wynikiem głębszych problemów. Stanowi ucieczkę od emocji i uczuć, gdy człowiek nie potrafi radzić sobie z nimi w normalny, zdrowy sposób.

Nie zgadzam sie po raz kolejny.
Masturbacja to nie jest cos zwyczajnego, jak równiez seks nim nie jest.
Od seksu można sie oczywiscie uzależnić, ale nie przy jednej partnerce i nie przy przestrzeganiu normalnych zasad chrzescijańskiegio współżycia. Masturbacja eliminuje te beriery i dlatego jest niebezpieczna.
A co do uzualeznienia od jedzenia to mam cytat
Siedem grzechów głównych
1. Pycha
2. Chciwość
3. Nieczystość
4. Zazdrość
5. Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu
6. Gniew
7. Lenistwo
To o czym mówisz to nic innego jak piątka.

A którym jest uzależnienie od czytania (bibliofilia), pisania (grafomania) i pracy (pracoholizm)?

Oczywiście możesz twierdzić coś przeciwnego niż nauka ale to, delikatnie mówiąc, trochę niepoważne.

Jeśli nie pasuje Ci słowo "zwyczajne" to niech będzie "normalne i naturalne".Seks jest czymś normalnym i naturalnym. Tak samo masturbacja.

Uzależnienie zaczyna się wtedy, gdy człowiek wykorzystuje jakąś czynność do zagłuszania problemów i emocji, z którymi sobie inaczej nie radzi. Najlepiej leczy się to na psychoterapii u wykwalifikowanego psychoterapeuty.