Czy też Papież - legalnie wybrany, działający z mocy prawa, zgodnie z wypracowanymi przez Sobór Powszechny zasadami i stosujacy się do Prawa stanowionego mocą Soboru

:o
Zatem - czyżby Leferbyści (uczniowie dwóch biskupów, którzy nie uznali postanowień soborowych) ekskomunikowali ponad 2000 Biskupów i oraz postanowienia całego Soboru UZAJĄC RESZTĘ KOŚCIOŁA ZA "HERETYKÓW "??
To już nawet śmieszne nie jest.
Macie potworne szczęście, że Kościół nie uznaje obecnie "przedsoborowej" formy ekskomuniki - ograniczając się jedynie do formy tzw. "ekskomuniki pokutnej". Zawsze możecie zejść ze złej drogi - i przestać ubliżać Kościołowi [...]

Kan. 194 -

§ 1. Mocą samego prawa zostaje usunięty z urzędu kościelnego:

1° kto utracił stan duchowny;
2° kto publicznie odstąpił od wiary katolickiej lub wspólnoty z Kościołem;
3° duchowny, który usiłował zawrzeć małżeństwo, choćby tylko cywilne.
Kan. 1398 - Kto powoduje przerwanie ciąży, po zaistnieniu skutku, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa.


Kan. 1394 -

§ 1. Przy zachowaniu przepisu kan. 194, § 1, n. 3, duchowny usiłujący zawrzeć małżeństwo, choćby tylko cywilne, podlega suspensie wiążącej mocą samego prawa. Gdy po upomnieniu nie poprawia się i nadal daje zgorszenie, może być karany stopniowo pozbawieniami lub także wydaleniem ze stanu duchownego.

§ 2. Zakonnik ślubów wieczystych, który nie jest duchownym, usiłując zawrzeć małżeństwo choćby tylko cywilne, podlega interdyktowi wiążącemu mocą samego prawa, z zachowaniem przepisu kan. 694.

Kan. 1364 -

§ 1. Odstępca od wiary, heretyk lub schizmatyk podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, przy zachowaniu przepisu kan. 194, § 1, n. 2; duchowny może być ponadto ukarany karami, o których w kan. 1336, § 1, n. 1,2 i 3.

§ 2. Jeśli tego domaga się długotrwały upór lub wielkość zgorszenia, można dołączyć także inne kary, nie wyłączając wydalenia ze stanu duchownego.
Kan. 1367 - Kto postacie konsekrowane porzuca albo w celu świętokradczym zabiera lub przechowuje, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, zarezerwowanej Stolicy Apostolskiej; duchowny może być ponadto ukarany inną karą, nie wyłączając wydalenia ze stanu duchownego.
Kan. 1370 -

§ 1. Kto stosuje przymus fizyczny wobec Biskupa Rzymskiego, podlega ekskomunice, wiążącej mocą samego prawa, zarezerwowanej Stolicy Apostolskiej; jeśli jest duchownym, można dodać stosownie do ciężkości przestępstwa także inną karę, nie wyłączając wydalenia ze stanu duchownego.
§ 2. Kto czyni to względem posiadającego sakrę biskupią, podlega interdyktowi wiążącemu mocą samego prawa, a jeśli jest duchownym, również suspensie wiążącej mocą samego prawa.
Kan. 1378 -

§ 1. Kapłan, który działa wbrew przepisowi kan. 977, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, zarezerwowanej Stolicy Apostolskiej.
(Kan. 977 - Rozgrzeszenie wspólnika w grzechu przeciw szóstemu przykazaniu Dekalogu jest nieważne, poza niebezpieczeństwem śmierci.)

Kan. 1378 - 2. Podlega wiążącej mocą samego prawa karze interdyktu lub, jeśli jest duchownym, suspensy:

1° kto nie mając święceń kapłańskich usiłuje sprawować liturgiczną czynność Ofiary eucharystycznej;

2° kto oprócz wypadku, o jakim w § 1, nie mogąc dać ważnie absolucji sakramentalnej, usiłuje jej udzielić albo słucha sakramentalnej spowiedzi.

§ 3. W wypadkach, o których w § 2, można odpowiednio do ciężkości przestępstwa dołączyć inne kary, nie wyłączając ekskomuniki.

Kan. 1382 - Biskup, który bez papieskiego mandatu konsekruje kogoś na biskupa, a także ten, kto od niego konsekrację przyjmuje, podlegają ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, zastrzeżonej Stolicy Apostolskiej.

Kan. 1390 -

§ 1. Kto fałszywie donosi przełożonemu kościelnemu na spowiednika o przestępstwie, o którym w kan. 1387, podlega interdyktowi wiążącemu mocą samego prawa, a jeśli jest duchownym, także suspensie.


Na dodatek:
Kan. 199 - Nie podlegają przedawnieniu:

1° prawa i obowiązki wynikające z prawa Bożego naturalnego lub pozytywnego;
2° uprawnienia, które można uzyskać jedynie na mocy apostolskiego przywileju;
3° prawa i obowiązki dotyczące bezpośrednio duchowego życia wiernych;
4° ustalone i niewątpliwe granice okręgów kościelnych;
5° stypendia i zobowiązania mszalne;
6° powierzenie urzędu kościelnego, którego wykonywanie zgodnie z przepisami prawa wymaga święceń;
7° prawo wizytacji i obowiązek posłuszeństwa, tak by wierni nie mogli być wizytowani przez żadną władzę kościelną i nie podlegali już żadnej władzy.
Kan. 1373 - Kto publicznie wzbudza niechęć lub nienawiść podwładnych względem Stolicy Apostolskiej lub ordynariusza z powodu jakiegoś aktu władzy lub posługi kościelnej albo prowokuje podwładnych do nieposłuszeństwa wobec nich, winien być ukarany interdyktem lub innymi sprawiedliwymi karami.

§ 2. Zakonnik ślubów wieczystych, który nie jest duchownym, usiłując zawrzeć małżeństwo choćby tylko cywilne, podlega interdyktowi wiążącemu mocą samego prawa, z zachowaniem przepisu kan. 694.

To chyba powinno wyjsnić już wszelkie wątpliwości :co :

Każda Msza sprawowana przez ważnie wyświęconego księdza jest ważna. Prawidłowo wyświęconemu kapłanowi nikt i nigdy nie może zabronić odprawiania Mszy Świętej.