Witam. Już parę lat temu podjęłam decyzję o przejściu na wiarę kościoła protestanckiego. Problem jest z tym, że bardzo mi zależy na wypisie z kościoła katolickiego. Czy będę miała z tym jakieś problemy? Co potrzebuję, by się wypisać? Jakichś świadków, dokumenty? Jeśli świadkowie, to z jakiej wiary? Słyszałam, ze kościół robi duże problemy z wypisem osoby, która dłużej już nie chce u nich być? Ile czasu to może zająć? Czy będę później miała jakieś problemy z tego powodu? Proszę o jak najszybsze odpowiedzi.

a czemu chcesz się "przepisać"?

Od dziecka byłam zaprowadzana do KK. Nie wiedziałam w ogóle, co ja tam mam robić, na kogo cześć, o co w ogóle chodzi. Do chrztu też podeszłam bez większego zastanowienia, "bo wszyscy tak robią". Prawdę mówiąc, nie wiedziałam, co to jest wiara, i co to znaczy wierzyć, dopóki nie poszłam do kościoła protestanckiego. Tam bardzo dobrze pamiętam, jak od początku byłam zachwycona wykładami pastorów i osób przyjeżdżających z zagranicy. Dziwiłam się, że nie zauważyłam tego, kiedy byłam w katolickim. Nagle dowiedziałam się, co to znaczy wierzyć i zaczęłam stosować się do ich zasad. Nigdy lepiej się nie czułam, zanim nie zaczęłam uczęszczać do nich na kazania.

Podpowiadam, udaje się do swojego proboszcza i z nim pogadaj. Jeszcze tego nie zrobiłeś, bo słyszałeś że kościół robi problemy? To idź i się przekonaj, skoro i tak musisz iść w końcu. Tym szybciej odpowiedz dostaniesz im szybciej założysz buty i do proboszcza się udasz.

Twoją decyzją jest zmiana, ale szkoda że wpierw nie poszukałaś i nie poznałaś bogactwa Kościoła. To nie wyrzut, to informacja dla Ciebie, że to samo znajduje wielu właśnie w Kościele. Obyś trafiła na mądrych protestantów, którzy nie będą Ci robić wody z mózgu jaki to katolicyzm zły. Zachwyciłaś się śpiewami, wykładami, przyjaźniami - fajnie, ale to nie stanowi o prawdzie, a te elementy są w wielu wspólnotach katolickich. Tracisz za to sakramenty i wielkie bogactwo.

Ale dobrze że piszesz, bo niestety w naszym Kościele często to bogactwo jest ukryte.

Jestem o tym przekonana. Nie raz byłam na mszach w katolickich kościołach i większość mojej rodziny jest z tego wyznania, ale ja wiem, że to nie jest to, w co wierzę. I odnalezienie wiary w protestantyzmie bardzo odmieniła moje życie i to jak wszystko odbieram.

rpl a można zapytać w co nie wierzysz z tego co jest w KK? Mowa o jakich protestantach? Jesteś pewna, że to wiara, a nie uczucia?

Zresztą nigdy nie spotkałam się z żadnym nakłanianiem na przejście na inną wiarę, czy też ośmieszaniem innych..

Tak, jestem pewna. Chodzi mi tutaj głównie o Adwentystów. Ale też o kościół Baptystów i Kościół Ewangelicznych Chrześcijan.

to jest właśnie to w człowieku - że w wierze szuka sensacji, uczuć/odczuć, a nie samego Chrystusa. a może wystarczyło odwiedzić inne Kościoły Katolickie, porozmawiać z Księżmi, z ludzi ze wspólnot. a nie tak odrazu uciekać - bo oni tam a to pokażą a tamto. to przede wszystkim Chrystus, Pismo i Sakramenty są tym czemu człowiek powinien pozwolić się prowadzić, a nie emocjom i innym ludziom, tylko dlatego "ze tam jest lepiej - łatwiej?"

rpl możesz powiedzieć, dlaczego akurat te wspólnoty protestanckie, albo dlaczego nie KK?

Mnie daleko do ideologicznego zwalczania Protestantów, choć pewnie nieraz napisałem coś negatywnego. Natomiast nie zajmuje się zwalczaniem żadnych chrześcijan na zasadzie co oni źle robią i czemu są beee. Natomiast przynamniej na tym forum nieraz stykałem się z taki własnie udowadnianiem mi, że ja źle wierzę. To mogłby być zabawne, ale nie do końca takim jest, bo nieraz się nam zarzuca że dziś Kościół się protestantyzuje i faktycznie wiele wspólnot katolickich i to mających nawet 30 lat organizuje spotkania i naczania pełne ducha, tańca, śpiewu, gestów itd. Na pierwszy rzt oka można nie odróznić jednych od drugich. Z drugiej strony zarzuca się Kościołowie że jest sztywny itp. Moim zdaniem u Ciebie jednak to są jakieś emocje. Znalazłaś tam Boga w charyzmatach, radoci, ludziach, treściach które do Ciebie przemawiały. OK, ja nie czuję potrzeby Cie na siłę odwodzić od tego. Powtórzę tylko rzecz dla mnie oczywistą. To samo i nawet w pewnym sensie więcej jest w Kościele. Mnie osobiście wystarczyło by szczere z Twojej strony stwierdzenie że szukałaś i mimo to nie znalazłaś, lub znalazłaś coś co do Ciebie nie trafiało. Bo odejśc z Kościoła katolickiego nie znając go to duży błąd. Czy i u Protestantów od dziecka nie wpaja się pewnych rzeczy? Stawia się pewnie na większą świadomość, ale czy aż tak się różnimy?

jest tylko jedno ale protestantyzm nie jest zgodny z biblia tylko kosciuł katolicki głosi pełnie prawdy
Scott Hahn był protestantem pastorem teologiem i czytając biblie w originale doszedł do wniosku ze jedyna prawdę zgodna z biblia głosi kosciuł katolicki
http://www.youtube.com/watch?v=aI0dqLiE ... _embedded#!

http://www.youtube.com/watch?v=xrU_FMc1 ... re=related
http://www.youtube.com/watch?v=Moh4jSRg ... re=related

http://www.youtube.com/watch?v=bFy2-snh ... re=related

NA POCZATKU JEST MIŁOSC scott hahn
http://chomikuj.pl/antubis12

Według słów Jezusa miejscem składania tej ofiary ma byc Jego Kościół. Powiedział uczniom: „Na tej opoce” — to znaczy na Piotrze — „zbuduję mój Kościół” (Mt 16, 18). Dla Apostołów Kościół stał się zatem żywym dziedzictwem Jezusa — miejscem, gdzie od wschodu aż do zachodu słońca, na całej ziemi składana jest Jego jedyna ofiara. Kościół jest miejscem chrztu i Eucharystii. Dla chrześcijan Kościół będzie domem, przestrzenią przymierza, które jest przypieczętowywane przez chrzest, odnawiane w Eucharystii.

W Nowym Testamencie Apostołowie mówią o Kościele w sposób tajemniczy i mistyczny. Św. Paweł nazywa Kościół dosłownie „tajemnicą” (Ef 5, 32). Cóż to za tajemnica? Jest ona tak wielka i wspaniała, że aniołowie w niebie muszą uczyć się mądrości Boga właśnie za pośrednictwem Kościoła (zob. Ef 3, 10).

A jednak Kościół jest złożony z ludzi takich jak ty czy ja. Św. Paweł w swoich listach opisuje Kościół za pomocą dwóch obrazów: Oblubienicy Chrystusa i Jego Ciała5. Po tym, co do tej pory powiedzieliśmy nie powinno być już dla nikogo zaskoczeniem, że razem oba te obrazy mają sens tylko w kontekście pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju. I rzeczywiście, Paweł cytuje nawet fragment z tej księgi, który łączy ze sobą te dwa, pozornie wykluczające się nawzajem obrazy: „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem” (Ef 5, 31; Rdz 2, 24). Kiedy Adam ujrzał Ewę,



zawołał, że to ona wreszcie jest ‚„kością z mojej kości i ciałem i. mego ciała” (Rdz 2, 23). To samo mówi Chrystus, kiedy patrzy na Kościół, swą Oblubienicę, która jednoczy się z Nim w Eucharystii. Jak zaświadcza św. Jan: „I Miasto Święte — Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża” (Ap 21,2)



Jednakże św. Paweł nie miesza ze sobą obu tych metafor kościół jest i Oblubienicą, i Ciałem Chrystusa, tak jak Ewa była i oblubienicą Adama, i ciałem z jego ciała, i kością z jego kośc

Za pośrednictwem Kościoła Bóg daje zatem wszelkiemu stworzeniu to, do czego tęskniło od momentu stworzenia” pierwszego człowieka. Dając początek Kościołowi, Bóg dał izraelowi i poganom rodzinę powierniczą i królestwo, które będzie trwało wiecznie, wierne swojemu przymierzu.





Bez Kościoła nie ma Ojca

Przez chrzest Kościół obdarza wierzących nowym życiem dlatego jest również nazywany „matką”. I to także nie przeczy jego statusowi „oblubienicy”. Pamiętajmy, że jedność Chrystusa z wierzącymi jest tak głęboka, że wykracza poza wszelkie analogie z ziemskim doświadczeniem rodziny. Nie znaczy to, że jedność z Chrystusem znosi te analogie — ona raczej j wszystkie wypełnia. Miłość Kościoła jest zarazem miłością matki i oblubienicy. Przewidział to również prorok Izajasz, kiedy mówił do Izraela: „Nie będą więcej mówić o tobie Porzucona (..J. Raczej cię nazwą Moje w niej” upodobanie, a krainę twoją Poślubiona. Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża. Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój budowniczy ciebie



poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje” (Iz 62, 4—5). Chrześcijanie pierwszych wieków kochali Kościół ze względu na jego macierzyństwo. Żyjący na przełomie II i III w. Tertulian z Kartaginy pisał o nim: „Pani i Matka nasza Kościół”. Żyjący w następnym pokoleniu wielki święty Cyprian głosił:

„Nie może mieć Boga za ojca, kto nie ma Kościoła za matkę”. A w innym miejscu dodał, „jedna jest płodna matka w potomstwo bogata. Z jej płodu się rodzimy, jej mlekiem się karmimy,
NA POCZATKU JEST MIŁOSC scott hahn

Pomódl się do Maryji. Ona da ci odpowiedz.
Ale wcześniej zastanów się czy traktujesz KK jako wspólnote jedynie prawdziwą, nad którą czuwa Duch Święty czy ma ona jedynie spełniać twoje indywidualne oczekiwania?
Do zbawienia potrzebujesz sakramentów, a nie uczuciowego spełnienia. Wstawiennictwa Maryji i świętych, a nie heretyckich, łatwych i coraz łatwiejszych nauk.

„Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego”

http://mateusz.pl/czytania/wj/291.asp