No i? Co to ma do praktycznego rozwiazania sprawy finansowania rodzin ksiezy, ubezpieczen, zabezpieczen itp i to na calym swiecie?
@akruk zyje wiara i bardzo dobrze. Ksieza bez rodzin tez tak zyja. Z rodzinami u boku juz tak latwo nie byloby.

Ale, ale... to chyba nie jest twoj problem?

To samo, co ma do sprawy finansowania nieżonatych księży (oraz wszystkich innych wiernych). Jezus wyraźnie powiedział, że BÓG SIĘ ZATROSZCZY. "To wszystko będzie wam dodane", więc o jakim "problemie" z "finansowaniem" w ogóle mówicie? Nie wierzycie Jezusowi?

A ty Mu wierzysz?
Moze zostaw rozwiazywanie problemow Kosciola, Kosciolowi?
Wiara, wiara, a odpowiedzialni musza przewidywac. Mozna puscic wszystko na zywiol, jak wspolnota jerozolimska a potem w diasporze na nich zbierac, ale Pan Jezus zalecal ( takze) przezornosc a nie hurra optymizm.
Od myslenia wiara nie zwalnia.

Aha! To tylko takie udawanie, że się w pełni ufa Bogu i jego zapewnieniom. Bo warto jednak przezornie jakiś ogarek zapalić, na wszelki wypadek...

To testosteron powoduje ochotę na seks. Kiedy trans-mężczyzna jest na kuracji hormonalnej wtedy każdy z nich odczuwa wzmożone libido i często prawie nieustanne myślenie o ''tych sprawach'' a przecież organizm nie produkuje naturalnie nasienia, w ogóle nie produkuje.


Kobiety które mają nieco zawyżony poziom naturalnego testosteronu w organiźmie tez mogą mieć wyższe libido, większą chęć rywalizacji.

czyli nic się nie zmieniło

celibat był wprowadzony pod wpływem objawień Brygidy szwedzkiej

Celibat duchownych

O ty, której dane jest słyszeć i widzieć w sposób duchowy, posłuchaj teraz, co ci wyjawię na temat owego arcybiskupa, który oświadczył że gdyby był papieżem, to wszystkim duchownym i kapłanom dałby pozwolenie na zawarcie małżeństwa. Twierdzi on i jest o tym przekonany, że to byłoby milsze Bogu niż gdyby duchowni żyli samotnie, jak żyją obecnie. Ponieważ ten arcybiskup wierzył, że przez takie małżeństwo uniknęłoby się większych grzechów cielesnych, dlatego – pomimo że nie zrozumiał dobrze woli Bożej – pozostał nadal przyjacielem Bożym.

Ale teraz Ja wyjaśniam ci jaka jest wola Boża, ponieważ zrodziłam samego Boga. A ty przekażesz to mojemu biskupowi, mówiąc mu że Abraham poddał się obrzezaniu na długo przed Prawem Mojżeszowym, i że w czasach Abrahama ludzie kierowali się jedynie własnym rozumem podejmując decyzje w oparciu o własną wolę, a jednak wielu z nich było przyjaciółmi Boga. Gdy zaś zostało ogłoszone Prawo Mojżeszowe, wtedy było wolą Bożą aby ludzie żyli pod Prawem i według Prawa, a nie według własnej ludzkiej woli i ludzkiego rozumu.

Podobnie było z błogosławionym Ciałem mojego Syna. Po tym bowiem, jak ustanowił na ziemi nowy sakrament Eucharystii i wstąpił do nieba, stare Prawo było nadal aktualne: kapłani chrześcijańscy żyli w małżeństwie. Niemniej jednak wielu z nich było przyjaciółmi Boga. Byli bowiem przekonani w swej zwyczajnej czystości, że podoba się Bogu by kapłani chrześcijańscy posiadali żony i żyli w małżeństwie, jak podobało Mu się to w dawnych czasach u kapłanów żydowskich.

Kapłani chrześcijańscy przez długie lata trzymali się więc tej praktyki. Ale dla wszystkich mieszkańców nieba i dla mnie, która zrodziłam Jego Ciało, było odpychające i niemiłe żeby w takim stanie żyli kapłani chrześcijańscy, biorący w swe ręce nowy i niepokalany sakrament Najświętszego Ciała mojego Syna. Żydzi postępujący według dawnego Prawa Starego Testamentu posiadali bowiem tylko cień, czyli obraz tego sakramentu. Chrześcijanie natomiast posiadają samą prawdę, samego prawdziwego Boga i Człowieka w błogosławionym i konsekrowanym chlebie.

Ale po upływie pewnego czasu, w którym pierwsi kapłani chrześcijańscy trzymali się tej praktyki, sam Bóg przez Ducha Świętego natchnął serce papieża rządzącego Kościołem myślą o innym Prawie. Papież ówczesny zarządził wówczas w całym Kościele, że kapłani chrześcijańscy, mając tak święte i najszlachetniejsze zadanie, jakim jest sprawowanie najdroższego Sakramentu, w żaden sposób nie mogą żyć w hańbiącej małżeńskiej przyjemności cielesnej.

I dlatego, mając na uwadze zarządzenie wydane przez Boga i Jego wolę, trzeba stwierdzić, że kapłani którzy nie żyją w czystości i wstrzemięźliwości cielesnej, są przeklęci i ekskomunikowani w oczach Bożych i warci pozbawienia urzędu kapłańskiego. Jednakże ci, którzy by wyrazili prawdziwą skruchę połączoną z prawdziwym postanowieniem niegrzeszenia więcej, znajdą miłosierdzie u Boga.

Wiedz również i to, że jeżeli jakiś papież dałby kapłanom pozwolenie na zawieranie związku małżeńskiego, to on sam zostanie przez Boga ukarany takim wyrokiem, jak człowiek, który by tak ciężko zawinił, że według sprawiedliwości Boga zasługiwałby dosłownie na wyłupienie oczu, na obcięcie języka, warg, nosa i uszu, rąk i nóg, a także na to by wypuszczono mu całą krew z ciała i całkowicie go uśmiercono, i wreszcie na to by tak wykrwawione ciało rzucono na pożarcie psom i innym dzikim bestiom.

Podobnie, choć w sposób duchowy, stałoby się owemu papieżowi, który by dał kapłanom pozwolenie na zawieranie związku małżeńskiego wbrew wspomnianemu postanowieniu Boga i Jego woli. Taki bowiem papież zostałby całkowicie pozbawiony przez Boga duchowego wzroku i słuchu, duchowego języka i działania, zgasłaby też cała jego duchowa mądrość, a ponadto po śmierci jego dusza zostałaby wrzucona do piekła na wieczne męki, by tam stać się na wieki pokarmem demonów. Co więcej – nawet gdyby takie pozwolenie wydał św. Grzegorz, to nigdy by z tego powodu nie zaznał miłosierdzia u Boga, jeżeliby tego pokornie nie odwołał przed swoją śmiercią.

Zdrowy umysłowo człowiek tego nie pisał, to rzecz pewna.

Merkaba, masz świadomość, że celibat nie został wprowadzony przez Boga, ale przez samych księży znacznie później, ponieważ nie chcieli podziałów majątków. Interesuje Cię może historia? Powinna

@biesrun, a ciebie Regulamin forum interesuje?


viewtopic.php?t=10498

Swiadomosc to my mamy wieksza niz tobie sie wydaje i na forum bylo to omawiane. Gdybys uzyl przepisanej regulaminem wyszukiwarki, to bys nas nie musial "uswiadamiac".

Przytaczano wcześniej sytuację osób w rodzinach pastorskich. Znam osobiście taką luterańską rodzinę w Austrii. Dziadek pastor, ojciec pastor, córka właśnie robi wikariat więc idzie tą samą drogą. Rozmawiałam z nią sporo. Pierwsza żona jej ojca rozwiodła się z nim bo nie mogła znieść wymagań wspólnoty która oczekiwała, że żona pastora będzie pracowała w pełnym wymiarze godzin za darmo na rzecz parafii. Ponoć rozwody z tego powodu są częste (mowa była o Niemczech i Austrii)bo parafianie oczekują że żona całkowicie się poświęci parafii i będzie pracowała społecznie:
- prowadząc zajęcia dla małych parafian (i typowo związane z religią, i inne np. muzyczne czy plastyczne)
- prowadząc chórek i szkółkę niedzielną
- dekorując kościół
- koordynując działalność charytatywną
- organizując festyny parafialne i np. piekąc na nie ciasta
a do tego będzie wzorową żoną, perfekcyjną panią domu i matką - zawsze uśmiechniętą, grzeczną i cierpliwie wysłuchującą uwag które zaangażowani parafianie mają do jej życia i pracy.

Skoro już przy dzieciach jesteśmy, oczekiwania są następujące:
- ma ich być dużo
- mają być chodzącymi aniołami: zawsze grzeczne, uśmiechnięte, mają mieć dobre stopnie w szkole, śpiewać w chórku i angażować się we wszystko co się dzieje w parafii.

Pytałam też, czy wobec tego nie było by korzystniejszą sytuacją że pastorami są oboje małżonkowie? Mówi że nie. Tu też jest sporo rozwodów bo np. gdy oboje są w jednej wspólnocie, wierni na ogół jedno z nich faworyzują kosztem drugiego co też powoduje konflikty małżeńskie.

Makabra! Jak sobie papieże rzymscy z żonami i dziećmi radzili

Zapominasz, że w Polsce, a także na tym forum są ewangelicy/protestanci. którzy zweryfikują owe doniesienia.

Obraz żony stającej tylko przy mężu, a męża utrzymujacego rodzinę jest z minionej epoki. Zdarza się nadal ale to wybór danego małżeństwa, a nie norma społeczna.

Żony księży ewangelickich pracują, realizują się naukowo.

Szkółki niedzielne prowadzą katecheci, a kąciki dla malucha (bo i takie są) ochotnicy/ochotniczki, a czasem (rzadko) profesjonalne przedszkolanki.

Owszem, standardy wychowania dzieci sa wyzsze niz przeciętne, mniej więcej takie jak u mnie w domu (a nie jestem ordynowany). Wszystkim życzę, aby trzymali jak najlepsze standardy i zawsze znaleźli czas dla swoich dzieci.

W telewizji widziałem paradokumentalny serial "Córki pastorów", nawet oglądałem przez całe 10 minut.
Prawdziwa zgroza! Nastolatki sa w domu przed 22:00, a nawet 21:00, nie chodzą jak rówieśnicy do klubów, nie upijają się, nie ćpają, nie uprawiają seksu przedmałżeńskiego. Zdroza

Nie ma oczekiwan co do ilości dzieci, choć można znaleźć i takie społeczności w każdym Kosciele (i na tym forum znajdziesz takie dyskusje).

To prawda, że rodziny księży są na świeczniku. Nie bez przyczyny: jeżeli ktoś nie umie kierować własnym domem, to jak ma byc przewodnikiem parafii? Te wymagania nie zmieniły się od czasów apostolskich:
" Prawdziwa to mowa: Kto o biskupstwo się ubiega, pięknej pracy pragnie. Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel, nie oddający się pijaństwu, nie zadzierzysty, lecz łagodny, nie swarliwy, nie chciwy na grosz, który by własnym domem dobrze zarządzał, dzieci trzymał w posłuszeństwie i wszelkiej uczciwości, bo jeżeli ktoś nie potrafi własnym domem zarządzać, jakże będzie mógł mieć na pieczy Kościół Boży? Nie może to być dopiero co nawrócony, gdyż mógłby wzbić się w pychę i popaść w potępienie diabelskie. A powinien też cieszyć się dobrym imieniem u tych, którzy do nas nie należą, aby nie narazić się na zarzuty i nie popaść w sidła diabelskie." (1Tym 3,1-10)

Czy sugerujesz, ze celibat jest dobry, bo nie trzeba owych wymagań spełniac? No bo co jak sie nie spełni?

Rozumiem, taka próba usankcjonowania celibatu "wolą Boga".
Próba nieudana.
Obowiązkowy celibat w KRK wprowadził Grzegorz VII żyjący ładnych kilka wieków przed Brygidą. Przyjęty został bardzo opornie.

Kozioł, ale ty zdajesz sobie sprawę z faktu, że zanim katolicki ksiądz przejmie kierowanie parafią lub biskup diecezją, że przez długie lata uczą się jak to się robi?

Są na praktyce , bo w seminarium więcej uczą się filozofii niż np. biblistyki, a wychodzą nie znając współczesnego swiata (o czym juz dyskutowalismy).
Duchowni innych rytów, czy wyznań także otrzymują i wykształcenie i praktykę.
Moze lepiej byłoby wybierac biskupów spośród tych, którzy sprawdzili się w małżeństwie i rodzicielstwie. Chyba dziś, przy takiej otwartości, KRK nie boi się już nepotyzmu? Choc prawosławni nadal się boją i biskupów wybieraja spośród mnichów.