Witam

Czy są szanse na unieważnienie ślubu kościelnego jeśli:
- nie było współżycia małżeńskiego po ślubie
- rodzice się nie znali a w protokole przedmałżeńskim zeznaliśmy że się znają
- ale było współżycie przed ślubem


Pozdrawiam

Oczywiście chodzi o stwierdzenie nieważności, bo to wielka różnica w stosunku do unieważnienia. Nie znam się dobrze ale to się chyba kwalifikuje do Wad formy zawarcia małżeństwa, czyli w sferze formalności jest już powód. Zapewne znawcy rozpatrzą to dokładniej niż ja.

Jest taka formuła wypowiadana przez kapłana: Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela.

Pytanie brzmi: Co rzeczywiście złącza Bóg?
W moim rozumieniu; złącza DUSZE. Zostaje zawarte Sacrum Dusz, gdy Dusze tego pragną, bo mają Miłość.
Miłość pochodzi od Boga. Miłość Idealna to Duch Św.

Czy więc, rzeczywiście złączone Dusze będą kiedykolwiek chciały być rozdzielone? Czy to same z siebie, czy przez kogoś; jeżeli szczerze pragnęły tego połączenia przed ołtarzem? Jeżeli otrzymały prawdziwą Miłość od Boga?

Mnie się zdaje, że wiele małżeństw zawieranych jest z jakichś innych przyczyn. Z naszego jakiegoś chciejstwa, jakichś ludzkich pragnień i dążeń; co to po fakcie rodzą nie dzieci jako owoc Miłości, tylko problemy.

Nie rozumiemy chyba zbyt dobrze ani naszego Boga, ani naszej wiary.

Z tego co pisze użytkownik/czka elektron, to jest to akurat ten jeden powód, gdy ważne sakramentalne małżeństwo może być przez Waszego biskupa Rzymu rozwiązane. Chodzi o brak współżycia po ślubie (przed ślubem nie ma znaczenia). Proces kanoniczny toczy się jednak na forum zewnętrznym, i tu trzeba udowodnić brak współżycia. Rzymskokatolickie prawo kanoniczne przyjmuje w tym wypadku domniemanie dopełnienia małżeństwa, jeśli po ślubie miało miejsce wspólne zamieszkanie. Trzeba więc wówczas udowodnić w sposób pewny czegoś przeciwnego. Domniemania nie ma, gdy po slubie nie doszło do wspólnego zamieszkania.
Ponieważ proces (w trybie administracyjnym lub sądowym, jeżeli jest również dołączona prośba o uznanie małżeństwa za nieważne, wówczas tylko w trybie sądowym) prowadzony jest w trybie o udzielenie dyspensy, dlatego oprócz udowodnienia faktu braku współżycia po ślubie, niezbędne jest wykazanie istnienia słusznej przyczyny. Słuszna przyczyna to taka, której waga jest proporcjonalna do ważności prawa od którego wnosi się o dyspensę.
Wniosek o udzielenie dyspensy wnosi się do biskupa miejsca zamieszkania stałego lub tymczasowego (w znaczeniu kanonicznym, nie cywilnym) lub miesięcznego pobytu. Mogą wnieść obydwoje małżonkowie lub tylko jedno z nich, nawet przy sprzeciwie drugiego. Biskup ocenia słuszność przyczyny i przedstawiony stan faktyczny i nadaje bieg sprawie, lub odrzuca wniosek, na odrzucenie przysługuje prawo rekursu (odwołania) do Stolicy Apostolskiej.

Natomiast z faktu zeznania nieprawdy w protokole odnośnie znajomości rodziców nie widzę podstawy do wywiedzenia nieważności małżeństwa. Takim powodem mogłoby być zatajenie tego faktu przed drugą stroną, i pod warunkiem, że znajomość rodziców byłaby istotnym powodem zawarcia małżeństwa (to znaczy można dowieść, że druga strona nigdy nie zawarłaby małżeństwa z osoba, której rodzice nie znają się z jej własnymi rodzicami). Została fałszywie przekonana, że się znają i dlatego zgodziła się na małżeństwo. Po ślubie okazało się, że rodzice jednak się nie znają. Trochę to skomplikowane.

Polecam porozmawiać z jakimś księdzem np. podczas spowiedzi.