Mam kontakt z wielu proboszczami. Zwykle są oni dobrymi administratorami parafii, ale bardzo rzadko dobrymi duszpastarzami. Znałem też kilku duszpasterzy, którzy wywarli wielki wpływ na mój rozwój. Tylko jeden z nich był proboszczem. Pozostali zapuełnie się do tego nie nadawali. Najwspanialszym z nich był Bronisław Bozowski. Zastanawiam się, czy nie powinno się rozdzielić funkcji proboszcza od funkcji duszpasterza. Jeden kierowałby parafią pod względem gospodarczym prganizacyjnym, drugi oderwny od problemów materialnych zajmowałby się wyłącznie sprawami wiary i posługi kapłańskiej. W średniowieczu bywało tak (przynamniej, tak mi się wydaje). Czy nie lepiej byłoby, gdyby w każdej parafii był ksiądz taki, jak Bronisław Bozowski, Jan Twardowski czy Jan Zieja? Gdy Józef Gniewniak prowadził lekcje religii w par. św. Jakuba to, na jego lekcjach bywało po 80 do 100 osób, gdy inni katechiści mieli grupy kilkunastoosobowe. Księża duszpasterze przyciągają ludzi do Boga i Kościoła. Są wzorem godnym naśladownictwa.

Być może znów pomysłem jest zwiększanie roli osób świeckich.

Ale takie narzędzie w KK jest: rada ekonomiczna. Teoretycznie powinna istnieć w kazdej parafii

Kan. 537 - W każdej parafii powinna być rada do spraw ekonomicznych, która rządzi się nie tylko przepisami prawa powszechnego, lecz także normami wydanymi przez biskupa diecezjalnego. Wierni dobrami zgodnie z tymi normami świadczą proboszczowi pomoc w administrowaniu dobrami parafialnymi, z zachowaniem przepisu kan. 532.

W Polsce (chyba wręcz z zasady) rada jest minimalna (2 osoby) wybierana przez proboszcza. W innych krajach może byc nawet kilkunastoosobowa i większa wybierana przez parafian. Bardzo wiele zalezy od biskupa, który moze nawet nadac radzie prawo do reprezentowania parafii.

Najlepiej jedno i drugie.W ogole jakos tak czesto stawiamy wiele kwestii w stylu albo-albo,coraz rzadziej i to i to.Rada parafialna,rada ekonomiczna,moze ekumeniczna,charytatywna,do tego jakis organ nadrzedny,posiefzenia,narady,dyskusje,parafia to nie korporacja.Probmoszcz jest glowa parafii,on decyduje o wszystkim.

Cóż, w mojej parafii gdy mowa o działaniu i administrowaniu zawsze słyszę: "proboszcz". Nie wiem, więc nie mówię ze Rada nie m głosu czy inicjatywy, bo może proboszcz jest jedynie władzą wykonawczą, ale tak to się kojarzy.

No niestety, w Polsce proboszcz jest wladza absolutna, a parafianie sa od finansowania pomyslow proboszcza. Jeszcze.
To proboszcz decyduje o hierarchii wydatkow (pomijajac wlasne dochody) i dla niego wazniejszy jest generalny remont kosciola po 10 latach (ze zbijaniem tynkow) niz pomoc biednym rodzicom przed nowym rokiem szkolnym. Na to on nie ma pieniedzy. Osobiscie to slyszalam pare lat temu i dlatego to pisze.

A jezeli nie znajdzie czasu na duszpasterstwo, to mu parafianie jeszcze szybciej znikna. I skad on wtedy wezmie pieniadze?

Z rad parafialnych w KRK jest rada duszpasterska (możliwa/zalecana, zalezy od decyzji biskupa) i rada ekonomiczna (wymagana!). Ile z tego korzysta Kościół, dana parafia, to zależy od biskupa.
Duże znaczenie ma uwarunkowanie kulturowa. W Polsce w KK wszystkim kojarzy się tak jak @enha. W Polsce katolickie rady parafialne to fikcja.

W różnych Kościołach w Polsce rada może miec nawet kilkunastu członków i więcej. Przewodniczyć może zarówno proboszcz, jak i swiecki. W KK z zasady przewodniczy proboszcz, chyba ze biskup postanowi inaczej.

W moim zborze rada jest dwukrotnie większa od przeciętnej katolickiej, a "prezesem" rady jest pastor i on ma osobowość prawną. To w sumie dość sporo, bo członków zboru jest własciwie garstka.

Rada Parafialna może być dużą pomocą. Ale to nie jest praca duszpasterska.
Chyba nie zostałem w pełni zrozumiany.
Nie mam nic przeciwko temu, aby proboszcz był księdzem. Może nawet lepiej. Bardziej interesuje mnie praca zgodna z powołaniem. Duszpasterstwo. Okazywanie miłości do Boga i uczenie tego.
Dlatego przywołałem kilka nazwisk. Tego mi brakuje w parafiach (mieszkam po trochę w dwóch). Brak kaznodziei. Brak charyzmatyków. Brak miłości. Jest organizacja. Wszystko poustawiane. Wszystko działą sprawnie. Ale nie ma nikogo, kto potrafiłby przystanąć, wysłuchać.
Kiedyś spotkałem wikarego, który się starał. Szybko znikł. Nie pasował do precyzyjnie działających trybików. Brzydki jest to co teraz napiszę, ale obserwująć proboszczów cześto mi się wydaje, że są to urzędnicy. A wikarych też formują na urzędników. A ja szukam przyjaciół. Przyjaciół Boga i ludzi.

Ale my piszemy o radzie parafialnej dlatego, ze dobrze funkcjonujaca Rada odciazylaby proboszcza od zadan poza-duszpasterskich.

Tyle, ze mam podobne do twojego wrazenie, ze wielu ksiezy woli sie chowac za prace organizacyjne, budowlane, remontowe itp, zeby nie miec czasu na duszpasterstwo .
Bo duszpasterstwo to ryzyko spotykania ludzi, niekoniecznie milych i ukladnych, ktorzy tylko grzecznie ksiedza sluchaja, ale tez niepokornych, z pytaniami i problemami, na roznych etapach rozwoju duchowego, moze i dalej niz sam ksiadz proboszcz sie odwazyl i trzeba miec dla nich czas, cierpliwosc, (dobre) slowo, wiedze, wiare...

A remont? No coz? To rzecz konkretna. Mezczyzni lubia konkrety, bo i efekt jest mierzalny i widoczny.

Tylko dlaczego oni postanowili zostac kaplanami??? Moze takie (zle) wzorce juz mieli?

Choc oczywiscie zdarzaja sie kaplani-duszpasterze.

A ileż to razy słyszałem, zwłaszcza gdzieś na wsi, teksty w takim mniej więcej stylu: to jest dobry proboszcz, zrobił chodnik na cmentarzu, dach na plebani naprawił, okna w salkach wymienił, a tamten to tylko po pielgrzymkach by jeździł i nabożeństwa ciągle jakieś robił, a żeby co konkretnie zrobić...

Widac takie bylo zapotrzebowanie spoleczne: ksiadz=dobry gospodarz. A teraz ludzie chcieliby duszpasterzy. Mam wrazenie, ze to jednak duszpasterstwo jest glownym powolaniem ksiezy. Od spraw gospodarczych od poczatku byli diakoni (jezeli to mialyby byc osoby wyswiecone).

No to chyba bardzo źle jeśli takie było zapotrzebowanie, Niech się więc wierni nie dziwią, że mają takich duszpasterzy jakich pragną. Albo to Kościół albo firma budowlana. Co do diakonów, tak samo- nie po to są święcenia, żeby się liczeniem kasy i murowaniem ogrodzenia zajmować.

Jeśli jest zapotrzebowanie na budowniczych chodników i pomników, to najwyższy czas zmienić ten stan. Bardzij potrzebni są ci, którzy budują pokój w miłości bożej. Potrzeba przewodników po drodze życia.

Czy do tego Forum zaglądają także księża, zakonnicy, osoby konsekrowane? Co sądzą na ten temat? Czy mogą przedstawić racje, dla których ważniejsze jest budowanie kościoła, od budowania Kościoła?

@brunero, poczytaj sobie w Dziejach Apostolskich skad sie diakoni wzieli i do czego byli potrzebni, ze potem sie zrobilo z kazdego wyswieconego pol-boga, ktory ma tylko duszami (duchowymi) sie zajmowac, to jest jakas pomylka.

A dzis, faktycznie, mogliby w radach parafialnych byc tez diakoni, ktorych ciagle malo w Polsce, i juz bylaby "wladza duchowna" tez reprezentowana, ale przez tych, ktorzy sa do tego powolani.

Zyje w troche innej rzeczywistosci wiec mam ten luksus, ze moge budowac Kosciol a nie kosciol.

Od budowania kosciola powinni byc ludzie, ktorzy sie lepiej znaja na tym niz ksiadz.

Oczywiscie z koniecznosci musze byc troche managerem ale takie rzeczy jak budowanie czegos, remontowanie, wydawanie pieniedzy (ktorych nie widze na oczy, jedynie wyciagi bankowe) na konkretne rzeczy w parafii to nie jest moje zadanie.

Polscy ksieza (nie wszyscy oczywiscie) cierpia na pewna przypadlosc, ktora jest pozostaloscia po masowym "hurra-katolicyzmie". Cierpia po prostu na nieomylnosc i wszechwiedze. Nie dociera do nich fakt, ze epoka masowek juz dawno sie skonczyla, ze owieczki nie leca juz owczym pedem za pasterzem, tylko chca sobie skubnac trawki gdzie indziej i lazic sobie tam gdzie im sie podoba.

I musze powiedziec, ze sa to powazne schorzenia, ktore wplywaja w sposob dosc znaczny na kondycje duchowa i moralna polskiego Kosciola.

Moim zdaniem latwiej jest budowac kosciol, zalatwiac materialy budowlane choc wiem, ze w niektorych malych i biednych parafiach proboszczowie wyrywaja sobie z glowy resztki wlosow bo pieniadze z nieba nie zleca.
Trudno tez budowac ten zywy Kosciol bo to wymaga wiekszej samodyscypliny, rozwoju wewnetrznego, zycia wewnetrznego.
Jak nic nie mam w srodku to jak cos moge dac, przekazac innym?