Jednym z warunków dobrej spowiedzi, jest postanowienie poprawy, a zamiar popełnienia grzechu nijak postanowieniem poprawy nie jest. Więc jednak nie wiem, czy tego typu rozmowa jest spowiedzią czy jednak rodzajem prowokacji.


No i dobrze Ci zrobił ten moderator. Bo nie chodzi o to, żeby wymyślać co pięć minut kolejny casus z uzupełnieniem do poprzedniego i tak bez końca. Podczas spowiedzi jest konkretny człowiek i konkretny spowiednik i jest przez to realizm oceny sytuacji, którego tu nie oddamy i nie odtworzymy, a tylko w konfesjonale jest szansa podsumować wszystkie sygnały.

Alus podała jakiś przypadek, który wg mnie ze spowiedzią wiele wspólnego nie ma, pewnie można by go uzupełniać, tylko operacja takiego teoretyzowania, raczej nie będzie miała końca. No chyba że serwer by się w końcu zapchał

Moderator zdradził co najwyżej swoją ignorancję. Nie wiedział, ale musiał się wypowiedzieć. Andrzej67 za to wiedział i powiedział. Ty swoją drogą zdradzasz nieumiejętność czytania ze zrozumieniem: nie pytałem o żadne casusy, tylko ogólne zasady.

Ciekawe:

Kan. 984 - § 1. Bezwzględnie zabrania się spowiednikowi korzystania z wiadomości uzyskanych w spowiedzi, powodujących uciążliwość dla penitenta, nawet przy wykluczeniu wszelkiego niebezpieczeństwa wyjawienia.

Zatem można korzystać z informacji uzyskanych podczas spowiedzi, jeśli nie powodują uciążliwości i nie dotyczą popełnionych grzechów. Czyli można komuś pomóc, oby tylko nie w sposób, który mógłby być dla niego uciążliwy.

Wyglądałoby też na to, że spowiedź dotyczy pewnych treści, a nie jest ściśle wyznaczona od punktu A do punktu B.

JedenPost, może znajdziesz tam odpowiedzi na swoje pytania:
http://www.zaufaj.com/component/content ... -1007.html

podstawowe zasady higieny są takie, że jak się wchodzi to się puka http://joemonster.org/filmy/12822

Bawisz się w Dariusza-555 ?

Bo co Ci mam powiedzieć
Kan. 983 - § 1. Tajemnica sakramentalna jest nienaruszalna; dlatego nie wolno spowiednikowi słowami lub w jakikolwiek inny sposób i dla jakiejkolwiek przyczyny w czymkolwiek zdradzić penitenta.

O ile zatem tajemnica spowiedzi jest świętością, która nie powinna byc przez nikogo łamana, nie powinna stać się usprawiedliwieniem cichego przyzwolenia na przypadki pedofilii zarówno wśród duchownych, jak i wiernych.
http://natemat.pl/81241,co-zrobic-gdy-t ... ne-sposoby
Tajemnica spowiedzi nie może skutkować stanowiskiem: róbta co chceta.

A ktoś twierdził, że może?

Tajemnica spowiedzi nie ogranicza się jedynie do "dobrej spowiedzi". Także spowiedź (w znaczeniu wyznania grzechów/win z zamiarem uzyskania rozgrzeszenia) zła, nieważna czy niegodna jest chroniona tak samo tajemnicą. Przynajmniej w Kościele rzymskokatolickim.


To już zależy od konkretnej rozmowy. Rozpatrujemy warunki rozeznania, a nie rozmowę.

"Ubezwłasnowolnia" każdego księdza, który respektuje prawo własnego kościoła z powodu innego niż strach przed tym jak bardzo za nieposłuszeństwo może po tyłku dostać...
Księża mają po prostu absolutny zakaz łamać tajemnicę spowiedzi czy to w sposób pośredni czy bezpośredni i kwestia rygoru jest materią trzecio lub nawet czwartorzędną.
Powtarzam: Jeżeli dany ksiądz nie potrafi postępować wedle zasad organizacji do której dobrowolnie wstąpił i świadomie łamie przepisy jego samego wiążące, to ewidentnie minął się z powołaniem.



Jeżeli chce być wierny prawu kościelnemu to oczywiście ma związane ręce i nie może w żaden sposób wykorzystać informacji uzyskanych w trakcie spowiedzi. Zawsze może się do Waszego sprawiającego Cuda Boga pomodlić, prawda? 😉
Bez względu na to jak absurdalnie drastyczny przykład wymyślisz, to odpowiedź będzie zawsze taka sama.



To oczywiste że tajemnica spowiedzi obejmuje również księży spowiadających się z pedofilii. Szafarz sakramentu pokuty może co najwyżej odmówić penitentowi rozgrzeszenia dopóki dopóty nie zgłosi się sam do odpowiednich służb.

Tak, spowiedź nieważna również jest chroniona tajemnicą. Ma ona miejsce wówczas, kiedy penitent deklaruje postanowienie poprawy, ale tego nie wykonuje (miedzy innymi, są też inne warunki). Nie można jednak jednocześnie wyznać zamiar popełnienia grzechu i zadeklarować jego poprawę, ta sytuacja się wyklucza. Informowanie spowiednika o zamiarze popełnienia przestępstwa, nie jest de facto spowiedzią, tylko rodzajem prowokacji na jego osobie. Myślę, że ma on prawo albo i obowiązek rozeznać taką sytuację i przerwać taką pozorną spowiedź.Nie do końca rozumiem co masz na myśli? Czy chodzi o to, że w pewnym momencie nazwałem spowiedź rozmową?

I co w tedy? Załóżmy, że ktoś wyznaje grzechy popełnione, a potem mówi o czymś, co dopiero planuje. Ksiądz, zgodnie z Twoim zaleceniem/opinią przerywa... no właśnie, co? Czy to była w całości "pozorna spowiedź", czy może pozorna jest tylko w tej kontrowersyjnej części? Tajemnica spowiedzi obejmuje całą rozmowę częściowo, czy wcale?

Nie jest to wcale taki wydumany problem. We Włoszech bądź w krajach Ameryki Łacińskiej i Południowej żyje przecież sporo osób, którym uważanie się za katolika nie koliduje z buciem cynglem czy bossem mafii lub kartelu. Co z sytuacją, kiedy taki delikwent przychodzi do spowiedzi, wyznaje grzechy, a potem z dalszej rozmowy jasno wynika, że nie zamierza porzucać pracy, która polega m.in. na zabijaniu ludzi?

Nie wnikając w szczegóły, które podałeś, pewnie zdarzają się spowiednikom spowiedzi, kiedy dowiadują się czegoś za dużo (ewentualne zagrożenia) i zareagowanie w "cywilny" sposób jest ograniczone i spowiednikowi pozostaje dylemat i impas.

Po przeczytaniu wątku mam pytania - Czy Jezus kogoś wyspowiadał? Jaka jest Jego nauka w kwestii spowiedzi?

Z takimi dylematami bardzo proszę do innego wątku – tutaj natomiast proszę nie offtopować. 😉