I co to ma do tajemnicy spowiedzi?

Do tajemnicy zapewne nic, ale to jedna z form oddziaływania księdza na petenta w celu odwiedzenia go od zbrodniczego zamiaru.

No raczej chyba nie może, ponieważ byłoby to wykorzystywaniem pozyskanych podczas spowiedzi informacji, że właśnie w tej rodzinie jest coś nie tak. Pomijając już w tym scenariuszu takie kwestie jak ustalenie tożsamości tej rodziny, oraz jakie to miałyby być działania, skoro kwestia jest nagląca.

Od kiedy to duchowny jest psychiatrą/wróżką by po samej rozmowie diagnozować u penitenta dysfunkcje psychiczne?



To znów tylko Twoje "a bo mi sie wydaje". Nauka KRK mówi co innego.
Wspomniany wcześniej Katechizm:

KKK 1467 Biorąc pod uwagę delikatny charakter i wielkość tej posługi oraz szacunek należny osobom, Kościół oświadcza, że każdy kapłan, który spowiada, zobowiązany jest pod bardzo surowymi karami do zachowania absolutnej tajemnicy odnośnie do grzechów wyznanych przez penitentów (KPK, kan. 1388, § 1; KKKW, kan. 1456). Nie może on również wykorzystywać wiadomości o życiu penitentów, jakie uzyskał w czasie spowiedzi. Tajemnica ta, która nie dopuszcza żadnych wyjątków, nazywa się "pieczęcią sakramentalną", ponieważ to, co penitent wyznał kapłanowi, zostaje "zapieczętowane" przez sakrament.

Oraz KPK:

Kan. 983 - § 1. Tajemnica sakramentalna jest nienaruszalna; dlatego nie wolno spowiednikowi słowami lub w jakikolwiek inny sposób i dla jakiejkolwiek przyczyny w czymkolwiek zdradzić penitenta.
§ 2. Obowiązek zachowania tajemnicy ma także tłumacz, jeśli występuje, jak również wszyscy inni, którzy w jakikolwiek sposób zdobyli ze spowiedzi wiadomości o grzechach.

Kan. 984 - § 1. Bezwzględnie zabrania się spowiednikowi korzystania z wiadomości uzyskanych w spowiedzi, powodujących uciążliwość dla penitenta, nawet przy wykluczeniu wszelkiego niebezpieczeństwa wyjawienia.
§ 2. Kto posiada władzę, nie może w żaden sposób korzystać w zewnętrznym zarządzaniu z wiadomości, jakie uzyskał o grzechach wyznanych w jakimkolwiek czasie w spowiedzi.

Nie chce Ci się nawet przeczytać źródeł które sama linkujesz?

Wyznanie grzechów w sakramencie pokuty Kościół traktuje jako jedyną na ziemi sytuację, która chociaż dzieje się w obecności człowieka, w relacjach międzyludzkich ma być uważana per non est, tak jakby się nigdy nie zdarzyła. Do spowiedzi ludzie przychodzą dobrowolnie, ze względu na Boga i życie wieczne, i penitent musi mieć pewność, że jego wyznania spowiednik nie wykorzysta przeciwko niemu.

Zapominasz przy tym, ze są dwie kwalifikacje złamania tajemnicy spowiedzi:
- bezpośrednie automatycznie skutkujące ekskomuniką,
- pośrednie skutkujące karą "stosownie do ciężkości przestępstwa".
http://niedziela.pl/artykul/9716/Tajemn ... st-i-kiedy

Nie, nie zapominam. Wyobraź sobie że znam Kan. 1388 §1 KPK i nie potrzebuje do tego jakiś wtórnych artykułów.
Tylko co ma wynikać z różnych rygorów? Duchowny może sobie łamać przepisy KRK w zależności od tego jaka kara za nie grozi?

Czarne - białe i nic pośredniego.
Chwała Bogu, nie do mnie należy ocena winy kapłana, który w sposób pośredni łamiąc tajemnicę spowiedzi ratuje życie życie doczesne rodziny petenta i jego życie wieczne, ale ja nazwałabym ten czyn błogosławioną winą.

A ja oraz KRK nazwalibyśmy pośrednie łamanie tajemnicy spowiedzi niesubordynacją względem prawa i tradycji. Stara dobra Oblubienica Chrystusa i ja zgadzamy się w tej kwestii. Prawo mówi jasno: tajemnica jest absolutna i za przeproszeniem psim obowiązkiem księdza jest postępować wedle prawa, które zobowiązał się respektować. Powtarzam raz jeszcze z tekstu, który sama przytoczyłaś:

Wyznanie grzechów w sakramencie pokuty Kościół traktuje jako jedyną na ziemi sytuację, która chociaż dzieje się w obecności człowieka, w relacjach międzyludzkich ma być uważana per non est, tak jakby się nigdy nie zdarzyła. Do spowiedzi ludzie przychodzą dobrowolnie, ze względu na Boga i życie wieczne, i penitent musi mieć pewność, że jego wyznania spowiednik nie wykorzysta przeciwko niemu.

Ty możesz sobie uważać co tylko Ci się żywnie podoba – stanowisko KRK jest natomiast odmienne. O żadnej idiotycznej "błogosławionej winie" nie ma mowy. Jeżeli dany ksiądz nie potrafi postępować wedle zasad organizacji do której dobrowolnie wstąpił i świadomie łamie przepisy jego samego wiążące, to ewidentnie minął się z powołaniem.

Jeżeli Ty natomiast sądzisz że Prawo i Tradycja KRK są błędne/nieprzystające do rzeczywistości, to może również pomyliłaś się przy wyborze wyznania... 😉

Nigdzie nie twierdzę, że błędne, przypominam jedynie W prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować.

Nie wyjeżdżaj z Mojżeszem i prawem starotestamentowym.
Masz przed sobą nowy Kodeks Prawa Kanonicznego z roku 1983 oraz Katechizm Kościoła Katolickiego z 1992 – nauczanie i zasady w pełni aktualne i obowiązujące. Możesz albo być posłuszną Kościołowi, albo nie.

Nie spowiedzi, a rozmowy duszpasterskiej. Z tego co wiem, raczej większość komentarzy skłania się ku ścisłej interpretacji terminu spowiedź, i nie jest nią - także w prawodawstwie Kościołów, które praktykują i zakładają spowiedź indywidualną - rozmowa duszpatesterska czy towarzyszenie duchowe (np. Kościół rzymskokatolicki we wszystkich obrządkach, Kościoły starokatoliskie, ewangelicko-augsburski, prawosławny itp). Ale są również interpretacje rozszerzające. W konkretnej sprawie będzie rozstrzygał sąd - nie wiem, a to byłoby ciekawe, czy istnieją jakiekolwiek orzeczenia sądowe i jaką interpretacją kierowały się sądy? To w procedurze karnej; w procedurze cywilnej i administracyjnej - w których nie ma zakazu dowodowego takiego jak w kpk - zawsze organ procesowy będzie ostatecznie oceniał, czy osoby odmawiające zeznań na podst. 261 § 2 k.p.c. i art. 83 pkt 3 k.p.a są do tego upoważnione.

Sąd lub prokurator mógłby natomiast zwolnić z duchownego z tajemnicy duszpasterskiej - w przypadku rozmowy, kierownictwa duchowego itp, które stosownie do prawa wewnętrznego danego Kościoła jest różne od spowiedzi, jeśli duchowny powoływałby się na art. 180 § 1 k.p.k. Nie jest jednak ani w doktrynie ani w judykaturze ustalone czy przepis ten w ogóle może dotyczyć duchownych, to budzi duże zastrzeżenia. W polskim prawie tajemnica duszpasterska nie posiada w zasadzie żadnej ochrony.


W konkretnym przypadku w razie wątpliwości to musi ustalić sąd. Sąd jest niezawisły. Ani "spowiedź' ani "duchowny" nie są terminami zdefiniowanymi ustawowo. W przyapdku "duchownego' można się odwołać do wyroków Trybunału Konstytucyjnego, który takie zagadnienie, kto jest duchownym, choć w innym kontekście rozpatrywał. O ile wiem w judykaturze nie istnieje żadna linia orzekania; także w doktrynie nie ma ten temat zgodności. W każdym wypadku wydaje się, że sąd, czy inny organ procesowy, musiałby odwołać się do prawa wewnętrznego Kościoła, do którego przynależy duchowny. W doktrynie nie jest także ustalone, czy chodzi jedynie o spowiedź "ważną" czy także "nieważną". Wydaje się, ze względu na interpretację celowościową, iż ochrona tajemnicy spowiedzi dotyczy także spowiedzi "nieważnej" (w rozumieniu prawa wewnętrznego danego Kościoła), ale ocena tego należałaby w konkretnej sprawie do rozstrzygnięcia przez sąd.

Czy temat wątku brzmi "spowiedzi", czy "rozmowy duszpasterskiej"?

Tajemnica spowiedzi to nie niezmienny dogmat.
Prawo kanoniczne przez wieki ulegało zmianom i modyfikacjom.
Jeszcze 2 miesiące temu grzech aborcji mogli rozgrzeszać jedynie biskupi lub przez biskupów wyznaczeni kapłani. Dziś mają takie prawo wszyscy kapłani.

Pytanie użytkownika/czki Aditu, na które w tym wątku odpowiadałem, dotyczyło tego, czy w dla organów wymiaru sprawiedliwości w Polsce, także inne formy, inne formy kontaktu duszpasterskiego niż spowiedź są chronione przepisami dot. tajemnicy spowiedzi:
Bardzo ciekawy temat
Mam dwa pytania, gdyż nie za bardzo się orientuję: czy dla policji, wymiaru sprawiedliwości samo zeznanie księdza ma jakiekolwiek znaczenie? W sensie, czy faktycznie ksiądz może uratować kogoś niewinnego zdradzając po prostu tajemnicę spowiedzi, czy dla sądu to będzie miało pomniejszą wartość dowodową? Czyli nie tylko nie uratuje kogoś, ale jeszcze zostanie wykluczony ze stanu duchownego?
I czy tak samo traktuje się (w kategoriach tajemnicy spowiedzi) np list do księdza otrzymany poza konfesjonałem? Przepraszam, jeżeli pytanie jest głupie, po prostu nie jestem pewna na 100% czy jest tak, że cokolwiek w JAKIEJKOLWIEK sytuacji powie się księdzu, podlega to tajemnicy spowiedzi?
Także użytkownik JedenPost pyta się o przedmiotowe granice gwarancji zachowania tajemnicy związanej z pracą duchownego w postępowaniu przed organami sądowymi. Dlatego wydaje mi się, że moje odpowiedzi są na miejscu. Jeśli wykraczają poza ramy wątku - są moderzy, niech przeniosą albo skasują.

Akurat moje pytanie dotyczyło prawa kościelnego/opinii katolików, po prostu dość przypadkowo potwórzyłem je pod Twoim postem.