Po raz kolejny: i co z tego?
Na chwilę obecną przykaz tajemnicy spowiedzi, wynikający z wielowiekowej tradycji oraz zwykłej logiki, obowiązuje bezwzględnie księży.

Nie jest natomiast absolutnie prawdą co Ty pisałaś, czyli jakoby ksiądz mógł, ale nie musiał dochowywać tajemnicy spowiedzi, oraz iż, jakoby "zwrócenie rodzinie uwagi na potrzebę obdarzenia ewentualnego zamachowca większą opieką i miłością nie jest zdradzeniem tajemnicy spowiedzi."

Dokładnie. Nawet prawo panstwowe to respektuje. Gdyby było "może, ale nie musi", przed sądem musiałby zeznać to, co usłyszał na spowiedzi.

Księża nie raz przypłacili życiem odmowę zdrady tajemnicy spowiedzi. Dwa przykłady:

• Święty Jan Sarkander Prezbiter i Męczennik (1576 - 1620) - nie wyjawił tajemnicy spowiedzi namiestnika Moraw barona Władysława Popiela Lobkovica. Zmarł w więzieniu wskutek tortur 17 marca 1620
• drugi przykład jest współczesny (lata 50te XX wieku) - Stefan Oborski z Wolbromia, skazany za to, że nie chciał zdradzić tajemnicy spowiedzi. We Wronkach trzymano go nagiego w bunkrze, w środku zimy, bez jedzenia. Nie wytrzymał, umarł. Wcześniej strażnicy znęcali się nad nim.

Ciekawe. Znasz może jakieś przykłady, kiedy niezdradzenie tajemnicy spowiedzi przypłaciły życiem osoby postronne?

Musi....ale skoro pośrednie ujawnienie tajemnicy nie skutkuje nieodwracalną ekskomuniką i usunięciem ze stanu kapłańskiego, ale rozpatrywaniem i orzeczeniem Stolicy Apostolskiej, to jednak nie ubezwłasnowalnia księdza przed zapobieżeniem morderstwu.
Teoretyzując - niezrównoważony penitent wyznaje przy konfesjonale, że ma przygotowane ładunki wybuchowe i zamierza sie wysadzić w kościele w trakcie mszy św, stając pośród największego zgrupowania wiernych.......ksiądz też bezradnie będzie czekał na masakrę???

Interesująca historia, może ją komuś podesłać?
http://www.fantastyka.pl/

Jeżeli o polskie prawo chodzi, to zakaz dowodowy istnieje jedynie w procedurze karnej. W postępowaniu cywilnym organ procesowy może przesłuchiwać duchownego na okoliczności faktów co do których uzyskał on wiedzę na spowiedzi i korzystać z takich zeznań, duchowny może jedynie (ale nie musi - piszę o polskim prawie) odmówić w tym zakresie składania wyjaśnień. To niewątpliwie luka w polskim prawie, ale też nie słyszałem aby komukolwiek w polskich Kościołach,w których praktykowana jest spowiedź indywidualna,to przeszkadzało.
Poza tym, jeśli chodzi o tajemnicę spowiedzi, nie jest ona chroniona w polskim prawie w przypadku tłumacza albo innej osoby, niż duchowny, która w sposób przypadkowy lub zamierzony uzyskała wiedzę o faktach ujawnionych podczas spowiedzi (np. podsłuchując). To też poważna luka w prawie.
Nie do końca, przynajmniej więc w przypadku polskiego prawa, respektuje.

Na gruncie prawa kościelnego nie ma raczej wątpliwości ani przedmiotowej ani podmiotowej. W CIC i CCEO tajemnica spowiedzi chroniona jest bez względu na to, kim jest osoba, która pozyskała wiedzę o faktach uzyskanych podczas spowiedzi - czy był to duchowny czy inna osoba - tłumacz albo ktoś/ktosia przypadkowo czy w zamierzony sposób słysząca wyznanie grzechów. Także podmiotowo- prawo wewnętrzne Kościoła rzymskokatolickiego terminowi „spowiedź” przypisuje znaczenie bardzo precyzyjne, ograniczając je wyłącznie dla pewnej kategorii czynności, kreślonych w kan. 959–997 CIC i kan. 718–736 CCEO, a także w przepisach Ordo penitentiae z dnia 2 grudnia 1973 r. i odróżniając je wyraźnie od innych form kontaktu duszpasterskiego z wiernymi.
W prawie i doktrynie rzymskokatolickiej wyznanie grzechów z intencją uzyskania rozgrzeszenia stanowi wystarczający i jedynie konieczny warunek zaistnienia spowiedzi. O tym, czy do spowiedzi faktycznie doszło, nie decyduje miejsce, w którym rozmawiał penitent z duchownym, ani używana formuła, ani to, czy rozgrzeszenie zostało udzielone czy nie - NB. inaczej jest np. w Kościele ewangelicko-augsburskim: to absolucja jest warunkiem konstytutywnym spowiedzi a nie wyznanie grzechów (§ 104 Pragmatyki Służbowej).

Dzięki za konkret, zbadam.

Za fantastykę też w latach 60-tych uznano by zapowiedzi mordów terrorystycznych na rodowitych Francuzów przez dzieci i wnuki imigrantów z afrykańskich francuskich kolonii, którym Francja dała pracę, mieszkania.
Fantazja o zamachach terrorystycznych przeszła już w zapomnienie, stając sie w wielu krajach realną masakrą, a którą papież Franciszek nazwał III wojną światową bez wyznaczonych frontów.
Potencjalna w Polsce zapowiedź aktu terrorystycznego w kościele, już w wielu krajach została zrealizowana................i nie dla fantazji

Oj oj, nie o tym mowa. Obawiam się po prostu, że odbiegłaś w swoim przykładzie, od sytuacji przedstawiającej sakrament pokuty i pojednania, zwanej spowiedzią, a opisywałaś coś innego. Podając chociażby za wikipedią "chrześcijanin w postawie nawrócenia prosi o przebaczenie Boga i o pojednanie z Kościołem", która posługuje się definicjami KKK 1440 i 1441, w spowiedzi chodzi o wyznanie przez penitenta popełnionych grzechów, a zatem czynności które wystąpiły w przeszłości, a nie o konfabulowanie na temat rzekomej przyszłości. Chyba można dość łatwo rozróżnić między tajemnicą spowiedzi a tajemnicą prowokacji.

Gdyby rzeczywiście takie proste było rozeznanie prowokacji.
Ludzie spowiadają się przeróżnie - ze swoich grzechów, z grzechów domowników lub sąsiadów.
Znajomy kapłan uskarżał się znajomemu, że przed świętami wyspowiadał ok 200 osób, z tego tylko ok 10 odprawiło autentyczną spowiedź osobistą.

Nie wiem, czy łatwo. Kiedy próbwałem zgłębić własnie ten temat, moderator raczył mi zarzucać, że troluję i pierwsze konkrety zostały podane dopiero na tej stronie. Tak czy siak wychodzi na to, że to ksiądz musi dokonać rozpoznania sytuacji.

można też grzeszyć myślą, więc zapewne myśl o hipotetycznym dokonaniu zamachów w przyszłości można subiektywnie traktować jako grzech i pragnąć się z niego wyspowiadać.

Ksiądz, jak sam napisałeś, ma prawo odmówic zeznań, a co za tym idzie, nie jest za to karany, więc jednak prawo polskie respektuje.