A to interesujące. Czemu tak uważasz, gdzie jest to uregulowane? Sądziłem, że tajemnica spowiedzi wynika z faktu, że miała miejsce spowiedź...

Wedle penitenta miała miejsce spowiedź, a kapłan musi to uszanować.

Czyli przykładowo: jeśli mający problemy psychiatryczne penitent przyjdzie, by otrzymać rozgrzeszenie z grzechu nie dokonanego, a zaplanowanego, informując księdza, że zamierza dziś w nocy odkręcić w domu gaz, zabijając siebie wraz z całą rodziną, to nie jest to spowiedź, ale jednocześnie ksiądz ma obowiązek tak ją traktować, nie podejmując (poza perswazją w konfesjonale) żadnych przeciwdziałań, gdyż jest związany tajemnicą spowiedzi... której de facto nie było?

KKK 1467 Biorąc pod uwagę delikatny charakter i wielkość tej posługi oraz szacunek należny osobom, Kościół oświadcza, że każdy kapłan, który spowiada, zobowiązany jest pod bardzo surowymi karami do zachowania absolutnej tajemnicy odnośnie do grzechów wyznanych przez penitentów (KPK, kan. 1388, § 1; KKKW, kan. 1456). Nie może on również wykorzystywać wiadomości o życiu penitentów, jakie uzyskał w czasie spowiedzi. Tajemnica ta, która nie dopuszcza żadnych wyjątków, nazywa się "pieczęcią sakramentalną", ponieważ to, co penitent wyznał kapłanowi, zostaje "zapieczętowane" przez sakrament.

Szersze opracowanie o. Salija
http://mateusz.pl/czytelnia/js-tspowiedzi.htm

Gdzie znajdujesz tam potwierdzenie dla tego co napisałaś?
"ksiądz nie łamiąc tajemnicy spowiedzi, nie wchodząc w szczegóły, może takim przypadku poradzić rodzinie zaopiekowanie się w szczególny sposób niepoczytalnym jej członkiem."

(...)Może, ale nie musi, nie zdradzając przy tym tajemnicy spowiedzi.

Z całym szacunkiem, ale czy przeczytałaś wypowiedź, którą zalinkowałaś?
W tekście tym Salij dementuje jakoby można było w jakichkolwiek okolicznościach zdradzić zaistniałą tajemnicę spowiedzi.
Względem rzeczonej nastolatki, Salij nie przewidział tam żadnych wyjątków do zasady wiążącej, absolutnej tajemnicy.

Ale poradził jak bez zdradzanie tajemnicy pomóc pokrzywdzonej.

Przy czym wszystkie te rady sprowadzają się do perswazji wobec penitentki. Wariant, o którym Ty pisałaś, jest wykluczony.

A zwrócenie rodzinie uwagi na potrzebę obdarzenia ewentualnego zamachowca większą opieką i miłością nie jest zdradzeniem tajemnicy spowiedzi.

Może do nich pójść i zapytać, co słychać, a dopiero potem, na podstawie zebranych w ten sposób informacji, podjąć jakieś działania. Może też porozmawiać z penitentem po spowiedzi.