to przeczytałam w dziale pytań i odpowiedzi:



i wszystko jasne... ale....

myślę o tym uczniu znieważonym... jak on sie teraz czuje... o tym, że jest młodym człowiekiem i może nie potrafić przez taką zniewagę przebrnąć po chrześcijańsku - przecież kazdemu z nas sprawiłoby to wielki kłopot, nie oszukujmy sie... nasz oburzenie, gdy ktos nas niesprawiedliwie potraktuje - a tu była zniewaga...
myslę tez o tym księdzu, który w kościele wygłasza kazania - i rozdźwięk, jaki napotkało życie i Słowo, które on głosi, a które słysza pozostali obecni w klasie uczniowie...

dlaczego umiesciłam ten temat w tym dziale....

bo Jezus mówił o upominaniu błądzących... a ten znieważający ksiądz/nauczyciel zbłądził...
bo ksiądz ma zwierzchników .... wiec ... czy reguluje to prawo kościelne i w jaki sposób?

Elka - wiem, że zniewaga człowieka jest okropna. Ale pomyśl do jakich podłości zdolna jest młodzież w szkole - a przede wszystkim jak wyglądają lekcje religii. Wrzask ,zgiełk i brak kultury na lekcjach religii. A to dlatego , że choć mamy w Polsce ponad 90% ludzi ochrzczonych w Kosciele katolickim to tak na prawdę prawie połowa nie ma nic wspólnego z chrześcijaństwem.
I dlatego właśnie często ksiądz jest obrażany i upadlany przez uczniów, a tylko jego głęboka wiara pozwala mu przebaczyć i nie oddać.

Myślę, że jeśli się coś takiego przydarzyło to nauczyciel - ksiądz był u kresu wytrzymałości nerwowej. To też człowiek.

Popytaj księży, jak wygladają lekcje religii, popytaj katechetów świeckich.

A do czego zdolna jest młodzież na lekcjach religii i do jakiego stanu może doprowadzić księdza - przeczytaj w "Adieu" Gregorczyka. W niej spisane są wydarzenia naocznych świadków.

Ponieważ nie znamy opisanej sytuacji z dwóch stron - myślę, że nie można wypowiadać się i stawać w obronie ucznia. Ksiądz katecheta po formacji seminaryjnej , rozmodlony, sprawujący sakramenty i uczący o miłości Boga na pewno pierwszy nie zacząłby znieważania ucznia.

A poza tym czasem potrzeba silnego wstrząsu - tego nas uczy Jezus - też był porywczy: wywalił kupców ze światyni, a Piotrowi przy wszystkich apostołach dosadnie przygadał "Idź precz szatanie"......


Pozdrawiam

awe

Elka! Ty masz dzieci? A czy wiesz jak one się zachowują w szkole, nie tylko na lekcji religii?

A czemu w ogóle religia jest w szkołach?
Są tu przedstawiciele starszego pokolenia -- może mi wyjaśnijcie czym to kierowaliście się wprowadzając ją do szkół? Myśleliście o tym czy będzie religia w szkołach skutecznie Wasze dzieci uczyć o religii? A może tylko odreagowywaliście wcześniejszy ustrój?

W LO u mnie było tak: powiedzmy środa od rana: historia, biologia, język polski, religia, fizyka, matematyka

Wiecie jak w tym układzie wygląda przedmiot 'religia'? Nawet nie bzdurnie. Po prostu idiotycznie. Nie chodzi o przedmiot dyskusji na tej lekcji. Chodzi o poziom nauczania.

Zrozumcie, że w konfrontacja materiału, który należy przerobić na języku polskim lub fizyce, religia wygląda jak nic nie znacząca fluktuacja

Żaden z Was będąc uczniem nie przejąłby się czymś takim.
Tym bardziej, że ja się nie spotkałem z sensownym katechetą. Moja siostra miała więcej szczęścia.

A więc na historii znowu sprawdzian z poprzedniej lekcji, na biologii pyta na wyrywki, na język polski trzeba powtórzyć cały romantyzm, potem religia - można będzie przepisać pracę domową z fizyki, następnie fizyka - przedmiot na który wielu patrzy trwożliwie, ale i z ciekawością, gdyż niejedno można o miejscu człowieka we Wszechświecie się dowiedzieć i na koniec matematyka, która nawiasem mówiąc jest kolejną godziną intelektualnego wysiłku często powiązanego ze stresem.
Dobrze, że jest religia w trakcie, bo można odsapnąć.

A teraz wyobraźcie sobie katechetę - jakiegoś księdza czy magistra teologii - którzy prowadzą tę lekcję. Żyją w świecie religii. Celem jest zbawienie. Należy minimalizować ilość grzechów, itd.
I mówią to komu? Komuś kto przez 3,5 godziny jest już po maratonie a za chwilę ma znowu skonfrontować swój brak zdolności z fizyka i matematyką. Nawiasem mówiąc w tym wieku bardziej go ciekawi co ma do powiedzenia o świecie nauczyciel fizyki, niż ta dobra dusza, która czegoś się szarpie przy tablicy.

Jak ktokolwiek przy zdrowych zmysłach, ktokolwiek kto w ogóle potrafi się wczuć w sytuację drugiego człowieka (owej młodzieży), już nie wspomnę o psychologu, może oczekiwać, że taka lekcja spowoduje, że religia będzie choćby szanowana?

Przez trzy lata chodziłem (na początku Szkoły Podstawowej) do salek katechetycznych przy plebanii. To naprawdę było niezłe rozwiązanie.
Przecież naprawdę religia to co innego niż zwykłe szkolnictwo.
To tak jak jakieś bardziej wyrafinowane sporty - chce się je uprawiać? dobrze... ale to już jest hobby a więc w czasie wolnym.
To by było zdrowe.

Na lekcjach religii są spięcia i jedyne co - opiekunowie(?) - mają do powiedzenia to to, ze jest to wina uczniów.

Przy okazji rozważanego lotu na Marsa rozważa się co zrobić, by astronomowie, którzy muszą przebywać ze sobą na jednym, małym terenie nie irytowali się nawzajem. Poszukuje się rozwiązań.

Skoro są powszechne problemy na lekcjach religii, może należy pomyśleć o znalezieniu przyczyn i rozwiązań, a nie przynudzaniu na jedno kopytu o tym, że dzieci znowu są niegrzeczne ?

awe,teofilu, ptr - wszyscy macie swoje racje - ale nie o to pytalam...

A mnie podoba się właśnie ta odpowiedź......

W szkole bywa strasznie trudno. Nie wiem dlaczego, chyba to wina dorosłych bo szkoła to ich pomysł..........Ale czasem w szkole bywa też wesoło i sympatycznie (zwłaszcza podczas wycieczek)
Jestem uczennicą 2 kl. LO i wiem, że nauczyciele często zachowują się wobec uczniów nie tak jakby należało, że maja mało cierpliwości i zdarza im się wybuchnąć bez opanowania.
Bywa dokładnie tak jak napisał ten ktoś : uczeń jest często wyśmiany, znieważany tylko za wygląd, za „głupi” uśmiech albo dlatego, że ma ładniejsza kieckę niż nauczycielka.
Na lekcji ,publicznie w normalnym, porządnym liceum może usłyszeć, że jest skończony osioł, debil, gówniarz i żeby zamknął mordę (przepraszam, ale to tylko łagodniejsze określenia – cytuję nauczycieli) - uczniowie zresztą też odpłacają się im na miarę swoich możliwości.... Wiec znieważamy się nawzajem, ale my bardziej po katach bo to ONI mają władzę i stawiają nam oceny, na których nam bardzo zależy , ponieważ dla nich dajemy w ogóle się edukować ,w tych straszliwych szkołach.

Ale jest też prawda, że ogólnie to my się lubimy albo w najgorszym razie tolerujemy, i po jakimś czasie to wojny i słowa są zapominane (DAROWUJEMY urazy) ?
W szkole tyle się dzieje nowego , że często już na drugi dzień taki znieważacz i znieważony dziobkują na korytarzu jakby nic się nie stało....
Bo często kłótnie są o byle co i nie ma co tego pamiętać – rzeczywiście - po prostu darować i już. Tym bardziej, gdy to dzieje się pomiędzy chrześcijanami – więc jaki w ogóle problem ?

A ta odpowiedz był fajna , taka krótka i dowcipna, jakby na mnie trafiło to by mi się spodobała i bym się uśmiała. Temu uczniowi też pewno już dawno przeszło i przebaczył.
Każdemu przechodzi. Człowiek jeden dzień się wkurza, świat się wali a potem zapomina.

Puella - super napisałaś, ale mnie rownież podoba się odpowiedz J. z działu zapytaj. Co ma zrobić uczeń przebaczyc i nauczyć sie krzywdy (jesli była to nie jego wina) cierpliwie znosic . A jesli ów uczeń zawinił - to powinien opamiętać sie i nie doprowadzac nauczyciela do ostateczności.

Wiem , ze nauczyciele sa okropni, to się pewnie nie zmieni - bo gdy chodziłam do szkoły - równiez wyzywali - maję i mieli władzę -( mysle ,że się to kiedys zmieni) - ale jestem przekonana, że w tym wypadku ksiądz tak sie nie zachował.

Szkoda , ze pewnie nigdy nie usłyszymy relacji jak było na prawdę ze strony tego nauczyciela - księdza.

awe


Pozdrawiam serdecznie -

Tak - naprawde wszystko jasne, teraz wiem po co sa te moralne prawa, aby zagluszyc Boga w swoim sercu, aby zniewolic ludzi - jesli wszyscy bedą tacy sami - to łatwiej sie nimi rzadzi;)

Szkoda, bo fajnie jest być naprawde wolnym czlowiekiem i moc sie zachowac tak jak sie chce zachowywac....
Zreszta - najwazniejsze to milosc, wiec... Kochaj i rób co chcesz

puello
poruszyłas ważną rzecz - swego rodzaju lapidarnosci odpowiedzi nie zarzucania rozmowcy mnostwem słów, a podaniem mu od razu sensu i istoty problemu to bardzo ważne....

ale abstrahując moze od tego konkretnego tematu....

jak to "urazy chętnie darować" ma sie do słów Pisma sw, które przeciez nakłada na nas obowiązek zwracania drugiemu, źle czyniącemu czlowiekowi, uwagi - bez względu na to, czy to ksiądz czy nauczyciel czy kolega z pracy, ze szkoły...

i czy nie wydaje sie wam, ze często tego po prostu nie robimy.... wlasnie chowając sie niejako za tymi zdaniami "urazy chętnie darowac", "nadstaw drugi policzek"....

czy nasze przebaczanie, darowanie urazow, stoi w sprzecznosci ze zwracaniem drugiemu uwagi?

i nadal nic nie wiem, jak patrzy na to prawo Kosciola - moze ktos sie wypowie w tym temacie?

Zapytałaś "elka': "czy nasze przebaczanie, darowanie urazow, stoi w sprzecznosci ze zwracaniem drugiemu uwagi?"
Odpowiadam: NIE!! Ja z reguły za wszystko płacę poza właśnie urazami a nawet krzywdami mi wyrządzonymi. Ale uominać upominam, bo pamiętam o tym, co Bog nam mówi przez proroka Ezechiela.
Pax et bonum