Co zrobić by dobrze przeżywać Mszę Świętą? By rzeczywiście była ona spotkaniem z Jezusem oraz źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego.
Co czynić gdy towarzyszy zniechęcenie i znudzenie mszą, jeśli chodzi się w niedzielę na mszę głównie dlatego że to obowiązek obarczony grzechem ciężkim, a w czasie mszy myśli błądzą wokół różnych własnych spraw, a nie wokół tajemnicy wiary przeżywanej na Eucharystii.

Może na początek powinno się dokładnie poznać Mszę Św., o co w niej faktycznie chodzi (nie w Eucharystii ogólnie, ale w każdym zdaniu, każdym geście z którymi mamy do czynienia w czasie Mszy).
Pamiętam jak dawniej (jeszcze kilka lat temu) nie znosiłam chodzenia na Mszę Świętą. Każdą mszę odbierałam jak przykry obowiązek z "odklepywaniem" tych samych formułek.
Późnie wiele się wydarzyło w moim życiu.
Dzisiaj msza święta to najważniejszy punkt mojego dnia. Z pewnoscia jest to ogromna łaska, ktorą otrzymalam od Boga. Mysle jednak, że spoty wpływ na moje przeżywanie Mszy Świetej miało też jej poznanie i zrozumienie.
Oczywiscie pisze o sobie - ktos inny moze miec w tej kwestii zupelnie inne odczucia.

A jeszcze odnośnie słuchania.... dobrze jest sobie dzień wczesniej przeczytać niedzielne czytania - tak żeby na Mszy Świętej.

Tak słychanie to dobra rzecz, potem "wciagają" pewne momenty Eucharystii.
Cała jeszcze nie, ale i na to przyjdzie czas, byle szybko. A moze powoli.

I chyba warto przyjść trochę wcześniej niż w ostatniej chwili Tak, żeby mieć czas na wyjście z codzienności, na wyciszenie, na przeniesienie uwagi z tych "własnych spraw" na Pana Boga i Eucharystię. Bez tego rzeczywiście albo poddamy się rozproszeniom, albo cała msza będzie walką z nimi - i to walką stawiającą je w centrum uwagi. A taki kwadrans przed Eucharystią może bardzo zmienić sytuację

I warto nie wychodzić z kościoła zaraz po błogosławieństwie.

Ja przychodzę nawet troszkę więcej niż kwadrans, ale zależy to od konkretnej osoby ile potrzebuje na wyciszenie i przygotowanie się do mszy.
Natomiast bezwzględnie nalezy unikać spóźniania się - samemu nie przeżywa się wtedy mszy i dodatkowo przeszkdza się innym

Po rozmowie z moja koleżanką dodałabym jeszcze: warto stawać jak najbliżej ołtarza. Ja zawsze staram się siadać w 1 lub 2 ławce, więc tyły kościoła są mi nieznane. Koleżanka opowiadał mi jednak, że ostatnio zmuszona była stać na końcu kościoła i niestety dookoła miała ludzi, którzy przyszli tylko odklepać "niedzielny obowiązek" (nikt nie śpiewał, ludzie gadali...). Nie wiem jak taka sytuacja jest częsta (bo nie bywam na tyłach kościoła ) ale wiem że z przodu takie rzeczy raczej się nie zdarzają.

Co to za przeżywanie Mszy, kiedy sie nie widzi co się dzieje na Ołtarzu?

Msza to nie teatr.

Uczestnictwo w Mszy nie polega na gapieniu się.

Pewnie, że nie polega na gapieniu się, a czy ja napisałam, że trzeba stać i gapić się??

Napisała Koleżanka:



A ja śmiem twierdzić, że to, czy się cokolwiek widzi czy nie, nie ma żadnego wpływu na przeżywanie mszy.

Parę razy uczestniczyłem we mszy w katedrze jednego z polskich miast, siedząc w bocznej kaplicy, gdzie nawet nie było widać głównego ołtarza. I co? I nic.

Aktywne uczestnictwo nie polega na gapieniu się, tylko na duchowym włączeniu się do intencji celebransa.

A co ja na to poradzę, że bardziej przemawia do mnie jeżeli coś widzę, a nie tylko słyszę.
Wzrokowiec jestem. ot co.
A w moim poście z 15:57 powinnam napisać, to co przeważnie piszę, a wtedy akurat nie napisałam: z mojego punktu widzenia, lub moim zdaniem. Kolego.

Słyszenie też nie jest konieczne.

Podczas mszy trydenckiej nie słychać większości modlitw kapłana, kanon mszy odmawiany jest po cichu, a same słowa konsekracji są szeptem. I co? I nic.

Msza jest bezkrwawym uobecnieniem Ofiary Krzyżowej Chrystusa, którą kapłan działając in Persona Christi składa Bogu Ojcu. Uczestnictwo polega na tym, by się do tego duchowo przyłączyć. Można to zrobić nie widząc i nie słysząc. Można to zrobić nie rozumiejąc poszczególnych modlitw kapłana (nie mówię o łacinie, większość Polaków nie rozumie tego, co czyta w gazetach, więc co dopiero liturgii mszalnej wyrażonej mistyczno-biblijno-teologicznym językem).

Więcej ze mszy może wynieść staruszka odmawiająca podczas liturgii różaniec, ale równocześnie np. składająca na Ołtarzu w ofierze swoje smutki i cierpienia, niż człowiek odpowiadający jak w mszale napisane, śpiewający z pierwszej ławki, ale myślący, że jest na pamiątce Ostatniej Wieczerzy.

pewnie można. Ale staruszki szepczące różaniec bywaja delikatnie mówiac uciążliwe.