W ostatnią niedzielę zaczęłam walkę o edukację wiernych. Do rzutnika trafiły slajdy z częściami stałymi in lingua Latina. Nie zaczęłam od "De Angelis", bo byłoby to przegięcie, ale np. Kyrie, notabene greckie, od inicjału litanii do Wszystkich Świętych. Proboszcz nawet zadowolony, a ludzie?... Byli zdziwieni, że ktoś wreszcie się do tego [tj. śpiewania po łacinie] zabrał. Mam nadzieję do Triduum nauczyć Mszy o Aniołach.

Więc do statystyki wchodzi 90% kościołów + 1

Gdzieś (nie pamiętam gdzie, chyba w jakiejś książce dotyczącej psychologii Junga) przeczytałam, że teksty śpiewane po łacinie, czyli nie zrozumiałe dla wiernych oddziaływały na prawą półkulę mózgową. Liturgia Słowa przemawia do lewej półkuli - to pierwiastek męski - świadomość, intelekt, analiza.
Łacina była pokarmem dla prawej półkuli - mistycyzm, symbolizm, świętość, tajemnica, ekstaza... Brakuje żeńskiej części... nie ma równowagi.

Może to nie przypadek, że od kiedy Kośćiół zrezygnował "z prawej półkuli" podczas Mszy św., ludzie szukają tego brakującego elementu w religiach i systemach filozoficznych Wschodu, gdzie to jest...

Łączenie faktu odejścia od łaciny w liturgii z odpływem wiernych to duchowości wschodnich to ogromne nadużycie

Nie wiem... nie mam zdania, ale może jednak jakoś to się łączy?

Chorał gregoriański jest własnym śpiewem Kościoła rzymskiego, i jako taki nie może byś wypierany przez sacro-disko-polo, jak to się dzieje w ciągu ostatnich lat.

Asperges me, Credo III, Credo I, Msza VIII i prawie cała Msza XI, Salve Regina, Ave Regina Caelorum już mam opanowane