KAI jedynie przekazywał te 'rewelacje'.



No właśnie poprzez odpowiednią formację w seminariach. A także formację wiernych na parafii. Bo katecheza liturgiczna w Polsce leży i nie ma już nawet siły by kwiczeć. To czas zmienić.


Mój drogi nie jest to pusty strzał. Odsyłam do jakiegokolwiek opracowania liturgii średniowiecznej. Ludzi odseparowano od liturgii. Przez nieznajomość łaciny. Z czasem ministrant musiał przejąć to co naturalnie przynależy całej wspólnocie. Wierni jedynie przychodzi i byli. A modlitwy jakie wznosili często były zupełnie niezwiązane z akcją liturgiczną. Różaniec można w domu odmówić, a na Mszy niech lud się modli liturgią. Ja nie mówię, że ci ludzie nie byli pobożni. Owszem byli, ale nie tak jak powinni. Bo zmuszono ich do pobożności prywatnej, bo publicznie nie umieli się modlić. Mimo, że byli na tych modlitwach publicznych.

Niech już sobie Szumi odpowiada na szczegółowe argumenty, ja napiszę w w kwestii wypowiedzi, która także mnie dotyczy:



No więc ja też uczestniczyłem dwa razy w Mszy " trydenckiej ", i nie byłem pod wrażeniem zmienionej orientacji kapłana, fakt ten nie zmienił zupełnie mojego nastawienia, a podczas Mszy " posoborowej " nie czuję się zajęty dialogiem wewnątrz zamkniętego kręgu jakiejś grupy. A już na pewno uczestnictwo to nie skłoniło mnie do powtarzania słowo w słowo sloganów z " Zawsze Wierni ".



W trakcie " aktu ofiarnego " nie wymienia się spojrzeń z wiernymi ( hmm, to tak a propos " szablonowych oskarżeń ), tylko patrzy się na Chrystusa. I kapłan, i wierni patrzą na Niego, a nie na siebie.

Szumi, oto Twoje wcześniejsze słowa:

Ostatnio zaś piszesz na ten sam temat:

To jak to jest: "te zasady powinny być już dawno wprowadzone" czy to "pseudotradycjonalistyczne pobożne życzenia"?


To chyba jest przykład pracy "odgórnej" - skoro to biskupi mają kształtować seminarzystów i kapłanów, a kapłani wiernych


Szumi, tak szczerze to jakie to "opracowania liturgii średniowiecznej" przeczytałeś i czerpiesz z nich te wiadomości? Wiadomości, które można znaleźć w znanych mi pozycjach (np. J. Jungmann, "Missarum sollemnia", ale wystarczy sprawdzić chociażby źródło jakim jest Ordo Romanus I opisujące liturgię papieską z okolic VIII wieku, a odwołujące się do dużo wcześniejszych praktyk) pokazują liturgię jako ceremonię wysoce hierarchiczną. Ten sam wniosek daje analiza śpiewów mszalnych (chodzi o propria, por. D. Saulnier, "Gregorian Chant") - były one wykonywane w większości przez scholę i kantorów, a nie przez cały lud. I to wydaje się dotyczyć całego okresu rozwoju liturgii od V/VI w. Na wcześniejsze wieki nie bardzo jest się co powoływać, bo w większości mamy tu do czynienia z hipotezami, a nie ścisłą wiedzą (nb. owocem takiej hipotezy jest II Modlitwa Eucharystyczna bazująca na "Tradycji Apostolskiej" przypisywanej św. Hipolitowi i ponoć związanej z liturgiczną tradycją Rzymu - dzisiaj liturgiści kwestionują datowanie i rzymski charakter tej modlitwy, Kanon jest znów oceniany jako najstarsza rzymska anafora). Tak więc wizja zabierania ludowi jego liturgicznej roli raczej nie ma mocnego uzasadnienia w znanej historii.


Szumi, oto co pisał papież Pius XII w encyklice "Mediator Dei".

Jeżeli ludzie dawniejszych czasów dochodzili do świętości i "wewnętrznego zjednoczenia z Chrystusem" przez inną formę modlitwy niż głośne odmawiane modlitw mszalnych i wysłuchiwanie oracji, to jakie masz prawo ich oceniać? Skoro różne formy udziału nie przeszkadzały papieżom, jakie jest Twoje prawo do pisania, że ci ludzie modlili się "nie tak jak powinni"? Porównaj ze swoim stanowiskiem dalsze słowa Piusa XII:



Argumentacja dotycząca orientacji kapłana jest dużo poważniejsza niż tylko kwestia indywidualnych odczuć - odsyłam jeszcze raz do "Ducha liturgii" J. Ratzingera oraz do "Turning Towards the Lord: Orientation in Liturgical Prayer " Uwe Langa. Przez przykład doświadczeń moich znajomych chciałem pokazać bardzo istotne znaczenie orientacji wewnętrznej (ku Bogu) podczas Mszy i uprzytomnić fakt, że u ludzi jako istot duchowo-cielesnych postawa zewnętrzna zwykle ma pewien wpływ na orientację wewnętrzną.

Ostatnie uwagi dotyczą kultury:
- Szumi, nie wiem gdzie poznaliśmy się tak blisko, że piszesz do mnie per "mój drogi" - skoro nie masz podstaw do poufałości to używaj zwyczajowych na tym forum form: "Ty" lub "Pan";
- Johnny99, uczciwa dyskusja polega na przedstawianiu argumentów, a nie na atakach "ad personam"; Twoja sugestia moich związków z Bractwem św. Piusa X ("powtarzania słowo w słowo sloganów z 'Zawsze Wierni' ") nie mieści się w granicach kulturalnej, merytorycznej dyskusji.

W końcu Stolica Apostolska zaczęła głośno mówić o tym, o czym na poziomie parafii wiadomo było od początku - wprowadzenie zmian pod szyldem SV II było wylaniem dziecka z kąpielą, czego opłakane skutki zbieramy jeszcze do dzisiaj. Kard. Antonio Cañizares Llovera jest osobą, która może coś w tym temacie zmienić. Zmienić, to znaczy doprowadzić do stanu o jakim myślał Sobór Watykański II. Zmiany w liturgii (a mam nadzieję, że takie będą) nie będą kolejną reformą po SV II, ale będą dostosowaniem do zaleceń i ducha postanowień ojców Soboru.
Wprowadzane zmiany po SV II wprowadziły wiele zamieszania i wielu kapłanów w tamtym czasie porzucało sutanny i odchodziło. Miejmy nadzieję, że te zmiany będą wprowadzane w sposób delikatny i będą głęboko uzasadnione teologicznie, abyśmy nie tracili więcej wiernych i kapłanów, ale przyciągali ich do Chrystusa.