No dobrze To moje słowa, nie Twoje, fakt
Do ciągłego prowadzenia za rękę ja się nie nadaję i tak zaraz się wyrwę i gdzies ucieknę Ale czasem mam dość ciągłego potykania sie na bocznych dróżkach i skakania po kamieniach

Saxon? to jakaś aluzja z tą pracą?

Jo-tko, nawiązując do Twojego pierwszego postu w tym temacie- pielgrzymka indywidualna także wiąże się z trudem. Nigdy nie byłam - i zakładam, że nie pójdę- na pieszej pielgrzymce do Częstochowy, ale odwiedzam różne sanktuaria sama Zwłaszcza te związane z osobą konkretnego świętego lub błogosławionego. Chcę chodzić po ziemi, którą niegdyś oni ugniatali, chcę zrozumieć głębiej ich duchowość. Jest we mnie pewien rodzaj zazdrości... być blisko Jezusa, jak oni i mam nadzieję, że mi w tym pomogą.
Zazwyczaj pojawiam się tam raz... częściej jeżdżę do Łagiewnik... i napiszę wprost- odwiedzam Jezusa Miłosiernego. Sanktuarium Bożego Miłosierdzia taktuję jak duchowy dom . Nie pojechałabym tam na pielgrzymkę.... chcę sama do woli "włóczyć się" po drodze krzyżowej, wpatrywać w obraz w kaplicy zakonnej , zawędrować na cmentarz, na którym kiedyś spoczywała Faustynka. Wiem, ze Bóg jest wszędzie, a jednak ... w tamtym miejscu w jakiś szczególny sposób odczuwam Jego bliskość.

Miejsce ma znaczenie. Bóg , Maryja nie bez powodu objawiają się w konkretnych miejscach. Dla mnie przykładem jest właśnie Faustynka- która chciała opuścić zgromadzenie, ale Jezus wyraźnie jej powiedział, że ma pozostać tutaj, ponieważ właśnie tutaj chce ją mieć i tutaj przygotował dla niej liczne łaski. Mógł jej udzielić tych łask wszędzie... wybrał konkretnne miejsce.
Odzwierciedleniem woli Bożej jest wola przełożonych.

Ale wracając do miejsc kultu, sanktuariów- dlaczego tak wiele uzdrowień ma miejsce właśnie w Lourdes ? ( to przykład) - dlaczego Ci ludzie, często bardzo chorzy nie modlą się w swoich domach... ?

Myślę, że pewne miejsca, sanktuaria, miejsca objawień są nam dane przez Boga jako szczególne źródło łaski.

:/ hmm... no to stwierdzenie jest dla mnie bardzo dziwne. Ludzie chorzy modla sie, czesto bywa tak, ze nie sa w stanie ruszyc sie z lozka (nie wspominajac juz chocby o Lourdes), bywa i tak ze nie moga wyartykulowac slowa... leza i cierpia, a ich cierpienie staje sie najdoskonalsza modlitwa...

Zielona, poprawka- powinnam dodać- dlaczego nie modlą się TYLKO w swoich domach
Bo oczywiście przyznaję Ci rację, że cierpienie ofiarowane Bogu jest cenną modlitwą.

Jest taki dokument papieskiej rady duszpasterstwa tych ktorzy sie przemieszczaja, zatytulowany; Sanktuaium, Pamiec, obecnosc i proroctwo zywego Boga. z 8 maja 1999.

Dzisiaj sprobuje wypunktowac fragment o pamieci.

Sanktuarium, to przede wszystkim miejsce pamieci dzialania Pana Boga w historii, ktore jest podstawa wiary ludu przymierza jak i wiary kazdego wierzacego.

Mozna mowic o trzech prospektywach fundamentalnych.

Po pierwsze przypomina ze Kosciol rodzi sie z inicjatywy Bozej. Iniziatywa ta ukazuje sie w fakcie ktory powoduje powstanie danego sanktuarium.

Wszystko co dotyczy sanktuarium wskazuje na tajemnice, na Boze dzialanie w czasie.

Do tajemnicy podchodzimy ze zdziwieniem i adoracja, zachwyceniem sie darem Bozym.

Po drugie, sanktuarium wskazujac na iniziatywe Boza, ukazuje nam ze jest dar calkowicie darmowy i przypomina nam ze ma byc przyjety do serca z duchem wdziecznosci.
Do sanktuarium wchodzi sie przede wszystkim dziekowac, swiadomi tego ze Bog pierwszy nas ukochal.

Po trzecie, sanktuarium jako miejsce pamieci, pokazuje ze to zdziwienie i wdziecznosc nie maja odlaczone od pomocy drugiej osobie. Sanktuarium przypomina ze Bog sam staje towarzyszem naszego zycia i dzieli z nami cierpienia.