Zmiana sformułowań odnoszących się do kapłaństwa wynika ze względów doktrynalnych. Chodzi o wyraźne odróżnienie diakonatu od wyższych stopni sakramentu święceń, zgodnie z tym, co naucza Sobór Watykański II w Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium 29: diakonat jest niższym szczeblem hierarchicznym „nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi”(...) Podobnie zresztą w Katechizmie Kościoła Katolickiego z 1992 r. wyrażenie, że święcenia uzdalniają do działania „jako przedstawiciel Chrystusa, Głowy Kościoła, w Jego potrójnej funkcji kapłana, proroka i króla” (1581) nie było precyzyjne, gdy chodzi o diakonat. Dlatego już, 9 października 1998 r., Jan Paweł II kazał je zmienić na ściślejsze: „Od Niego (Chrystusa) biskupi i prezbiterzy otrzymują misję i zdolność, by działać jako przedstawiciele Chrystusa, Głowy Kościoła, a diakoni moc służenia w «diakonii» liturgii, słowa i miłości”. Trzeba niestety zauważyć, że poprawka została powszechnie niezauważona i nie wprowadzono jej jeszcze do przekładów Katechizmu Kościoła Katolickiego.