W 1965 i 1967 wprowadzono do Missale Romanum różne modyfikacje (uzasadnianych jako efekt zaleceń konstytucji soborowej "Sacrosanctum Concilium"). Polska wersja mszału rzymskiego z tymi zmianami pojawiła się w 1968. Otóż w tym mszale, zaraz po słowach konsekracji pojawia się rubryka:
Cytuj:
Post consecrationem, celebranti licet pollices et indices non coniungere (...)
[po konsekracji celebrant może nie złączać kciuków i palców wskazujących]
Kolejnym etapem zniechęcania zapewne była praktyczna postawa zerwania z tradycją liturgiczną (Benedykt XVI nazywa to "hermeneutyką nieciągłości" ) uobecniona w następującej uwadze: "(...) Jeżeli rubryki mszału Pawła VI nie mówią nic lub mówią niewiele o pewnych szczegółach w niektórych miejscach nie należy wnioskować, że powinien być stosowany poprzedni ryt (tzn. mszału z 1962 - uwaga moja)". Jest to tekst znajdujący wydawanych przez Kongregację ds. Sakramentów i Kultu Bożego wyjaśnieniach (tzw. Notitiae) do nowego mszału, dokładnie Notitiae 14 (1978), 301-302.
Jednakże - według mojej wiedzy - nie ma żadnego przepisu, który by zakazywał tej pobożnej praktyki i widziałem wielu księży (i to raczej młodych) odprawiających mszę wg. posoborowego mszału i pamiętających o tej ostrożności przed mimowolnym opuszczeniem Ciała Pańskiego.
