Podczas mszy św., na których nie ma organisty w czasie "ofiarowania" (nie wiem, czy to oficjalna nazwa tego momentu mszy, ale chyba wszyscy wiedzą, o co chodzi), ma miejsce piękny dialog między celebransem a wiernymi. Słów celebransa nie pamiętam aż tak dobrze, aby je przytoczyć, lud zaś odpowiada dwukrotnie: "Błogosławiony jesteś Boże teraz i na wieki".

Zastanawiam się od dawna, dlaczego ten piękny element jest zazwyczaj zagłuszany przez śpiew (i to często śpiew wątpliwej jakości - ale to już osobny temat).

Ponieważ nie jest to w sensie ścisłym dialog kapłana z wiernymi.

W toku przemian liturgicznych ('wyłączania' ludu z celebracji) modlitwa ta stała się modlitwą tylko kapłana, odmawianą w ciszy. I tak jest zachowane.

A śpiew podczas przygotowania darów (bo tak się fachowo nazywa ten czas) też ma swoje głębokie znaczenie.

Ale zgadzam się, że jest to piękna modlitwa