Nie badz taki przewrazliwiony.

Dawid tez nie mial prawa jesc chlebow pokladanych a jednak jadl i wszystko bylo w porzadku.

A okulary albo mikrofon na ołtarzu już nie? Jak nic to nic

O szczegółach można dyskutować, myślę, że inscenizacja nie musi odbywać się na ołtarzu. Najważniejsza jest sama idea uczynienia kazania "łatwiej przyswajalnym" dla dzieci.

Mikrofon jak Cię mogę... okulary już nie, tak jak zapalniczki/zapałki i te nieszczęsne dolary


Pozdrawiam

ps. żeby nie było, że coś zjadam to dalsze punkty mówią jeszcze o świecznikach i krzyżu i ich umieszczeniu

To też wam chyba nie będzie przeszkadzać.... http://www.parafia-internetowa.pl/?dzial=1&id=258

Też. Mi to drugie podoba się nawet o wiele bardziej niż pierwsze, bo wyzwanie trudniesze - podważenie kultu urody panującego wśród dziewczynek starszych i młodszych Wąsy Salvadore Dali jak najbardziej na miejscu więc, Maryja jako alternatywa także, całość bardzo głęboka i przemyślana -

Zasadniczo nie, może z wyjątkiem "zajrzeliśmy w jej duszę, okazało się, że jest tam tylko pustka.". To prawie jak Sąd Ostateczny nad tą duszyczką już tu na ziemi.
Samo przesłanie ("podważenie kultu urody") uważam za warte poparcia

Spokojnie, spokojnie, kazanie jest dla dzieci, więc musi zawierać proste, jasne sygnały. Cieniować będziemy później

Pomysł dobry na lekcję w szkole, albo nawet na rekolekcje, ale nie na Mszę. Punktem centralnym Mszy ma być Eucharystia, a nie kazanie. Przedstawienie takich scenek dziecku na Mszy prowadzi wprost do odwrócenia jego uwagi od punktów kulminacyjnych Mszy, a jeżeli mamy wychowywać dzieci w prawdziwej pobożności, musimy ich nauczyć także tego, że to Liturgia Eucharystyczna jest centralnym punktem Mszy. W strukturze Mszy Św. kazanie nie może zdominować przeistoczenia czy momentu przyjmowania Pana Jezusa.

Przyglądając się dzisiejszemu Kościołowi (kler - liturgia - teologia) tradycyjny katolik najpierw się oburza, potem trwoży a w końcu wybucha śmiechem.

Nicolás Gómez Dávila

Hehe, Beli. Ja też tak kiedyś patrzyłem - są nadużycia, ale nie można dzielić histerii i przesadzać, a jedynie walczyć z nadużyciami. Aż w końcu, czara goryczy się przechyliła (na zachodzie Europy, gdzieżby indziej) i doszedłem do wniosku "albo ostra dyscyplina liturgiczna i zachowanie pełnego sacrum, albo powoli będziemy zjeżdżać ku nadużyciom i nie obejrzymy się, kiedy nikogo nie będą one dziwić". Moja ostatnia Msza w KK była bardziej wiecem politycznym niż Liturgią, a tą kropelką w czarze stało się użycie w Modlitwie Powszechnej słowa "partner".

Obecnie należę do Cerkwi Prawosławnej, gdzie nie wolno dotknąć Prestoła nikomu poza kapłanem i diakonem. Kiedyś pewnie skończysz jak ja

A mnie ponadto bardzo przeszkadza, że mu koloratka wyłazi spod alby. Doświadczenie nauczyło mnie, że jak ktoś nie przestrzega przepisów co do stroju, to wszystko ma gdzieś.
W razie watpliwosci odsylam do OWMR.

Nadużyciem jest tu przede wszystkim profanancja ołtarza. Według przepisów liturgicznych, na ołtarzu nie można kłaść żadnych przedmiotów nie używanych do odprawiania mszy.

Ołtarz jest konsekrowany do WYŁĄCZNEGO składania ofiary. To nie jest stół, na którym można po Mszy zjeść obiad, albo zagrać w karty.

Ale wiadomo, że na ołtarzu leżą:
- tekst modlitwy powszechnej
- kartka z intencjami
- "ściąga" z tekstem Przeistoczenia
- jakiś śpiewnik?
- okulary księdza

a czasami wiele innych rzeczy