Ojciec Święty Benedykt XVI jest wielkim, mądrym Papieżem, który działa na rzecz zachowania integralności Kościoła wobec aktualnych wyzwań, jakie są wewnątrz Kościoła, jak i na zewnątrz.

Zmiana liturgiczna, przywrócenie rytu łacińskiego, uprawnionego na równi z narodowo języcznymi formami liturgii to ukłon w stronę Lefebrystów, którzy deklarują, że przeszkadza im w Kościele przede wszystkim współczesna liturgia.

Moim zdaniem, to nie zmieni agresywnego nastawienia tychże. Do czego mogą się posunąć w antypapiestwie i działaniach antykościelnych ci ludzie można przeczytać w ich polsko narodowej tubie propagandowej na stronie polonica.net.

Zwracałem na to uwagę na forum kilka lat temu, jednak nie zajęło to specjalnie ani ówczesnych dyskutantów forum, ani moderatorów, którzy sprawiali wrażenie, jakby w ogóle nie wiedzieli o co chodzi i nie chcieli wiedzieć.

viewtopic.php?f=9&t=13075

Sprowadzanie reform Soboru Watykańskiego II do nowego spojrzenia na liturgię jest totalnym nieporozumieniem i nieprawdą. Podobnie jak Kamala, zachęcam Cię Mariusz1519 do przestudiowania dzieł soborowych, a dopiero potem wypowiadanie się na temat zakresu reform soborowych.

Z Bogiem

Kształt Liturgii owszem był generowany przez wiele pokoleń ale pamiętajmy że to na soborach owe zmiany zachodziły pod wpływem Ducha Świętego. Wiedzę o symbolice i pewnych rytuałach Kościół czerpie z Pisma Świętego a zwłaszcza Starego Testamentu <a jak wiemy Pismo tez jest natchnione>.
Natomiast w czasie SWII owszem jednym z założeń było uczynienie Liturgii bardziej dostępnej zrozumiałej dla ludzi ale z tego ca czytałem to nie widziałem tam wzmianki o zdezorientowaniu kierunku Liturgii i przestawianiu ołtarzy... te ewolucje zachodziły samoistnie i w głowę zachodzę czemu nikt tego nie chciał powstrzymać

A co do tego o co Bóg się upomina... o właściwe i należyte sprawowanie Ofiary... tu nie chodzi już o formę ale o Ducha Liturgii

mariusz1519, a moze jednak przeczytasz ta Konstytucje? Przeciez nie bede jej tu calej wklejac:
NP na temat zachowania Ducha Liturgii, SC tez pisze, np w rozdziale:
II. WYCHOWANIE LITURGICZNE I CZYNNE UCZESTNICTWO W LITURGII

A skąd to założenie

założenie wynika z tego że tak ważne sprawy są podejmowane za natchnieniem Ducha Św. co powoduje ciągłość w Planie Bożym... chyba że BXVI jest antypapieżem;p

Mysle, ze nie ma co naduzywac natchnienia Ducha sw. Zbyt latwo sobie wtedy wszystko probujemy tlumaczyc i ukladac jak wg nas "powinno" byc, a jak wyjdzie cos innego, to znowu niezrozumienie i "sypanie antypapiezami" itp.
Z tego co piszesz, rozumiem, ze uwazasz, ze Benedykt XVI "zmienia kierunek Kosciola". I to tylko dlatego, ze przypomnial pewne wartosci w Kosciele, ktore (jak to juz wczesniej z innym wartosciami bywalo) zostaly nieco zaniedbane.
W efekcie chodzi zawsze o calosc, a nie o taki czy inny ryt, badz taki czy inny kierunek.
Kierunek Kosciola powinien byc zawsze ku Bogu, a nie ku takiej, czy innej tradycji czy poboznosci.

już wcześniej pisałem że nie o ryt chodzi ale o te wartości o pojmowanie pewnych spraw (zwłaszcza tego że Msza to ofiara> ja oczywiście nie mam nic przeciwko że tak to ujmę nowej formie Mszy... nie nie o to chodzi bo nie to jest najważniejsze... tylko że w trakcie ukształtowania mszy na bardziej przystępna dla wiernych zapomniano a kilku ważnych rzeczach przez co się touche zdeformowało myślenie i postrzeganie Boga nie mnie oceniać czy dobrze czy źle aczkolwiek czasami na serio ubolewam nad tym co sie dzieje w trakcie Eucharystii...

Każdy papież jest innym człowiekiem. Ma swoją wizję Kościoła. Ma swoje doświadczenia - widzi, czego brakuje, co jest zapominane, na co potrzeba położyć nacisk, przypomnieć.

A Benedyktowi XVI dość łatwo przychodzi prowadzenie Kościoła w kierunku wspólnoty mniejszej, ale bardziej świadomej, skupiającej ludzi nie tylko wierzących z metryczki, ale praktykujących, znających swoją wiarę, naukę tego Kościoła, bardziej zaangażowanych. Może to i jest sposób na te czasy.

ToMu, bardzo ciekawe spostrzeżenie.
Dodałbym, że wbrew temu co się tu dyskutuje o jakoby "konserwatywnych" zmianach w liturgii wynikających z rzekomego konserwatyzmu Papieża, uważam, że Papież otwiera Kościół dalej na świadomość Bożej Miłości i takie nastawienie wewnątrz i na zewnątrz byśmy się wzajemnie miłowali. Kościół przedsoborowy, w istocie konserwatywny, głosił tę miłość w sposób w dużym stopniu tylko deklaratywny i to jakby ze wstydem.

Czytałem korespondencję Kardynała Ratzingera z arcybiskupem Lefebre, w związku z nieuprawnionymi w Kościele działaniami tego ostatniego. Korespondencja była nacechowana ogromną troską o Kościół i napełniona miłością wobec Lefebre'a.
Czytałem zapisy z dialogu między kardynałem Ratzingerem a Vassulą Ryden - mistyczką chrześcijańską, której zarzucano odstępstwo od Kościoła. Również tu rzuca się w oczy nie tylko racjonalne kompletowanie faktów, lecz przed wszystkim miłość do oskarżonej osoby.

Uważam, że jest Benedykt XVI realizatorem Przykazań Miłości Jezusa i w tym kontekście, w moich oczach, pamiętającego czasy sprzed Soboru, nigdy nie będzie widziany jako konserwatywny.

Może papież po prostu uważa, że łatwiej będzie ludzi zachęcić do liturgii, która w zewnętrznej formie będzie bogatsza, bardziej tajemnicza, wskazująca na ołtarz, na Boga Mniej współczesności, żadnych tańców-połamańców, które niekiedy są w liturgii posoborowej (pół biedy gdy w buszu, na misjach - ale nie tylko niestety) - więcej ciszy, więcej jakby miejsca dla Boga.

Cóż, odnośnie Ratzingera i Lefebvre'a - jakoś nie wyszło to do końca. I pomimo gestu tego pierwszego jako papieża już - pojednania jakoś nie widać. Ale to inna para kaloszy.