Trafione

Chrześcijanom zabrano siłą Ziemię Świętą. Jakoś tego faktu ty i inni lewacy nie dostrzegają. Dopóki nie zaczęli muzułmanie niszczyć pamiątek chrześcijańskich, dopóty nie organizowano żadnych krucjat. Dopiero wtedy, gdy muzułmanie - zgodnie ze swą religią - zaczęli niszczyć ślady chrześcijańskie, wtedy sprawą honoru dla chrześcijan było nie pozwolić im na to, używając w tym celu nawet siły militarnej.

z należacych do innych kościołów nie ma pożytku
bo nie dają na tacę a jeszcze staraja się wmówić że ich wiara - taca jest lepsza co może prowadzić do obniżenia dochodów kościoła

Ps. Kto wykończył Joannę D'arc? Pewnie inkwizycja?

Wytoczony jej proces o herezję miał podłoże całkowicie polityczne. Książę Bendford panujący w Anglii domagał się tronu Francji dla swego bratanka Henryka VI. Joanna zaś była odpowiedzialna za koronację jego rywala Karola VII, więc potępienie jej było podkopaniem legalności władzy Karola VII. Postępowanie sądowe rozpoczęło się 9 stycznia 1431 r. w Rouen, gdzie znajdowała się siedziba angielskiego rządu.
Joanna przesłuchiwana w celi przez kardynała Winchestera.

Kilka głównych nieprawidłowości procesu Joanny d'Arc:

* biskup Cauchon nie miał kompetencji do prowadzenia tego procesu[28],
* całość procesu została sfinansowana przez rząd angielski,
* Notariusz kleru Nicolas Bailly zlecił zbieranie zeznań przeciwko Joannie, jednakże nie mógł znaleźć żadnych dowodów ją obciążających[29], a bez takich dowodów sąd nie miał podstawy do wszczęcia procesu,
* sąd naruszył również prawo kościelne odmawiając Joannie prawa do radcy prawnego,
* po rozpoczęciu pierwszego publicznego przesłuchania Joanna d'Arc skarżyła się, że wszyscy obecni na procesie to angielscy stronnicy nastawieni wrogo w stosunku do niej, jej prośba o „duchownych ze strony francuskiej” została zignorowana[30].

Protokół z procesu ukazuje inteligencję Joanny d'Arc. Zapisem, który uzyskał największą sławę jest próba dokładności rozumienia zagadnień teologicznych, której poddano Joannę: „Zapytana czy wie, czy jest w Łasce Bożej odpowiedziała: „Jeżeli nie jestem, Bóg może mi jej udzielić, a jeżeli jestem Bóg może mnie w niej utrzymać”[31]. W tym pytaniu ukryta jest naukowa pułapka. Doktryna Kościoła utrzymywała, że nikt nie jest pewien czy jest w Łasce Bożej. Gdyby odpowiedziała "tak" byłaby skazana za herezję, gdyby zaś odpowiedziała "nie" przyznałaby się do winy. Notariusz Boisguillaume potwierdził później, że w momencie, gdy sąd usłyszał odpowiedź: „ci, którzy ją przesłuchiwali osłupieli ze zdumienia”[32]. Dla George Bernard Shawa ten dialog był tak przekonujący, że część jego sztuki „Saint Joan” jest dosłownym tłumaczeniem protokołu z procesu[33].

Kilku funkcjonariuszy sądu zeznało później, że część protokołu została zmieniona na niekorzyść Joanny d'Arc. Wielu duchownych służyło pod przymusem, w tym inkwizytor Jean Lemaitre. Anglicy nawet kilka razy grozili mu śmiercią. Zgodnie z inkwizytorskimi wytycznymi, Joanna powinna być zamknięta w kościelnym więzieniu pod nadzorem kobiecej straży (np. sióstr zakonnych). Natomiast Anglicy zamknęli ją w świeckim więzieniu strzeżonym przez ich własnych żołnierzy. Biskup Cauchon nie pozwolił jej odwołać się do Rady Soboru Florenckiego i papieża, który powinien przerwać to postępowanie[34]. Dwanaście artykułów oskarżenia podsumowujących wyrok sądu pozostawało w sprzeczności z protokołem procesu[35]. Pozwana będąca analfabetką podpisała dokument, który zawierał przyznanie się do winy, pod groźbą natychmiastowej egzekucji. Sąd natomiast zastąpił ten dokument innym w oficjalnym protokole[36].

Pośmiertna rewizja procesu została rozpoczęta po zakończeniu Wojny stuletniej. Na wniosek inkwizytora generalnego Johana Brehala i matki Joanny Isabelle Romee papież Kalikst III upoważnił to postępowanie znane również jako „proces unieważniający”. Celem dochodzenia było zbadanie, czy proces i wyrok potępiający Joannę d'Arc były sprawiedliwe i zgodne z prawem kanonicznym. Dochodzenie rozpoczęły badania kapłana Guillauma Bouille. Brehel zaś prowadził dochodzenie w roku 1452. Formalne odwołanie wyroku nastąpiło w listopadzie 1455. Proces apelacyjny zgromadził duchowieństwo z całej Europy i badał standardy postępowania sądowego. Zespół teologów przeanalizował zeznania 115 świadków. Brehel sporządził ostateczne podsumowanie w czerwcu 1456, w którym Joannę d’Arc opisuje, jako męczennicę i oskarża o herezję zmarłego biskupa Pierra Cauchon za skazanie niewinnej kobiety w akcie zemsty. Trybunał orzekł jej niewinność 7 lipca 1456

nie spowodowało, że Bóg podpowiedział purpuratom,
że Święta Inkwizycja nie kroczy ścieżkami Pana (choć wielu prostych ludzi wiedziało to od początku)?

Inkwizycja, która przeciez była zwykłym mordowaniem niewinnych ludzi?

Czy nie budzi w Was choć malutkiego zwątpienia fakt, że cały Kościół i kolejni papieże tolerowali przez wieki taką instytucje jak Inkwizycja, która przeciez była zwykłym mordowaniem niewinnych ludzi