Ok, ale wypadałoby dodać dla jasności: "na marginesie", aby ta uwaga nie sugerowała, że w danej kwestii stanowisko KK jest inne od PRE.

Prawdziwy ekumenizm musi zakładać:

• utwierdzenie we własnej wspólnocie eklezjalnej (nazywam to zasadą "wynikania ekumenizmu z miłości, a nie z wątpliwości")
• pragnienie jedności i absolutna niechęć do rozłamu
• pragnienie prawdy

Ma to sens jedynie, gdy obu stronom zalezy na Prawdzie.
Dzieki temu dążeniu do prawdy (mimo różnic co do tego, jaka jest ta Prawda) mogą się wspólnie modlić do Boga o jedność - czy modlić się o to samo.
MODLĄ SIĘ O TO SAMO, o wybór właściwej drogi dla wszystkich, mimo że mają rozbieżne poglądy na temat tego która droga jest właściwa !

Ale nigdy, nigdy nie może to znaczyć przyjmowania że "są dwie prawdy", albo "każdy ma swoją prawdę" albo "prawda jest nieważna".
Ekumenizm w tym ujęciu oznacza zbliżanie się do Boga - bo jak się zbliżymy do Boga, to i zbliżymy się do siebie nawzajem (zmiana z odległości A do odległości B):

Wszystko ok, tylko wyjaśnij mi, w którym miejscu papież mówi o dwóch prawdach czy o tym, że prawda jest nieważna.
Druga sprawa: to prawda, że doktrynalnie bardzo blisko nam do prawosławia, a do protestantów baaaardzo daleko. Niemniej jednak łatwiej było przy ekumenicznym tłumaczeniu Biblii przekonać do tej prawdy protestantów niż prawosławnych. Tu dialog szedł jak po grudzie. I wiem o tym z pierwszej ręki, bo od tłumacza Dz. Najprawdopodobniej ten wykres prawosławni narysowaliby w ten sposób, że zamieniliby sie miejscami z protestantami .

Nie powiedziałem, ze papież tak mówi.
Natomiast niewątpliwie (zresztą nie pierwszy już raz - podobnie było np. z Komunią Świętą ludzi w ponownych związkach) daje błędne (a przynajmniej niejasne) sygnały, wiernym udając się na uroczystości wspominające (jako coś wspaniałego, a nie jako tragedię i ranę Kościoła) rozłam, zwany "reformacją".
W ten sposób relatywizowany jest Depozyt Wiary, jako coś rzekomo "mniej ważnego".
Owszem, to prawda. Prawosławie (zwłaszcza moskiewskie) jest bardzo antyekumeniczne.
Tylko jakie wyciągasz z tego wnioski?

Ja to odbieram zupełnie inaczej: jako gest dobrej woli pojednania. Wszystko zależy od nastawienia do osoby papieża i od własnego wyobrażenia drogi do jedności. I tu leży pies pogrzebany we właściwym odczytaniu gestów papieża. Takie jest moje zdanie.

Czy tylko moskiewskie? Nasi forumowicze zgodnie twierdzą, że w prawosławiu każdy kto sie modli jest teologiem i mimo, że prawosławie wcześniej od Kk przystąpiło do ruchu ekumenicznego, to jednak ponoć KK jest znacznie bliżej do protestantów niż do prawosławia (ich zdaniem).
Wnioski? Bóg z każdego zła wyprowadza dobro i jeśli dojdzie do jedności chrześcijan, a dojdzie (może nie za mojego życia), to będzie to Jego dzieło.
Od początku ekumenizm bardzo leżał mi na sercu, potem zaczął pękać w nadbudowie (nie w fundamentach) właśnie dzięki sporom z naszymi wschodnimi braćmi, ale dzięki Bogu rysy zostały opasane ankrą i budowla się trzyma .

ALe tu nie chodzi o wnioski, jakie są wyciągane na temat papieża!
To temat zupełnie marginalny.
Tu chodzi o wnioski wiernych, jakie wyciągną dla swojej wierności ze świętowania przez papieża rozłamu w Kościele.
Albo z wypowiedzi, że możliwość przystępowania do Komunii osób żyjących obiektywnie w grzechu ciężkim (związek pozamałżeński) jest sprawą indywidualnego rozeznania duchownych.
I jak ja mam powiedzieć młodym, żeby powstrzymali się z seksem do ślubu? Że ślub katolicki to zobowiązanie bycia razem na dobre i złe?
Jak mam powiedzieć kobiecie, żeby pozostała wierna mimo że mąż ją porzucił?

Błąd polega w Twojej interpretacji faktu pojawienia się papieża na świecie reformacji. Moim zdaniem papież nie świętował rozłamu, a był to gest w kierunku pojednania. Jak mówił prymas Wojciech Polak na zakończenie nabożeństwa inaugurującego to wydarzenie w Cieszynie: "Nie stajemy tu dzisiaj, aby się nawzajem oskarżać, ale by z nadzieją spojrzeć w przyszłość i szukać nie tyle tego, co nas dzieli, ale tego, co łączy"
A jeśli chodzi o sprawę Komunii św. osób będących w związkach niesakramentalnych, papież wypowiedział jednoznacznie, że ten temat jednoznacznie został rozstrzygnięty przez jego poprzedników. Jeśli już to mówi o nie odtrącaniu tych ludzi, o nie wyrzucaniu ich z Koscioła, a o pochyleniu się z miłością nad tym problemem.

Nie wątpię, że chodziło o pojednanie. Jednak termin został dobrany wyjątkowo niefortunnie.
Podobna sytuacja co do Komunii (niestety, nie jest tak różowo jak napisałaś - nie była to ostatnia wypowiedź papieża patrz http://wyborcza.pl/1,75399,19889937,rew ... rects=true ) - problemem jest brak wyrazistości.

A skutki są takie http://wpolityce.pl/kosciol/288900-epis ... mentalnych

To jest czepianie się szczegółów. Kto chce psa uderzyć, kija zawsze znajdzie. Na św. Janie Pawle II też wieszano psy za całowanie Koranu.

Czynnik ludzki, niestety. Taka anegdota: kapelan Ojca sw. Franciszka pyta rano jak sie czuje papież. Papiez odpowiada: jeszcze nie wiem. Nie czytałem porannej prasy.

To Twój pogląd, do którego masz prawo. Rzymskokatolicy i luteranie mają inny, a to oni spotkali się w Lund i o nich piszemy.


To tekst o dobre ponad tysiąc lat wcześniejszy, niż wyodrębnienie się Kościołów rzymskokatolickich i luterańskich, a tym bardziej jeszcze niż wydarzenia w Lund z końca ubiegłego miesiąca, o których piszemy. Możesz oczywiście odnosić do nich biblijne teksty, sama w sobie jak najbardziej znana praktyka, lecz zawsze jest to Twoje odniesienie danego tekstu, a więc jest w to zaangażowany jedynie Twój autorytet, nie autorytet, który stoi za biblijnym tekstem.



Jak pokazują rzymskokatolicy i luteranie, można je pojmować także w inny sposób.



j.w.

Był Kościół, do którego zarówno rzymskokatolicy, jak i luteranie w równej mierze odnoszą nieprzerwane doświadczenie swojego dziedzictwa i historii.

Si, są tam tak samo, i nie potrzebują się nigdzie zamykać. Ani nie można ich zamknąć.

Chciałbyś, ale to nieprawda.
Nie macie ani ciągłości święceń, ani ciągłości nauki wobec Kościoła sprzed reformacji.

Rozłamy są owocem naszych grzechów, a nie takich czy innych zmian. Jeżeli rozłamem "skutkowała" Nicea, to bynajmniej nie było to jej "owocem". Rozłam był owocem grzechu, a nie nicejskiego Credo. Twierdzenie, że recytując lub śpiewając Credo Kościoły świętują rozłam, byłoby tak samo absurdalne jak uparcie powtarzane kłamstwa marka_piotrowskiego odnośnie Waszego papieża Franciszka.
Zgrzeszyliśmy rozłamem, i nie chodzi o to by dziś oceniać z pychą przodków, ale by razem w pokorze wobec Boga i Kościoła wyznawać Patre, peccavi. Żadne obrzydliwe i podłe oskarżenia kłamców nie zmienią wielkości świadectwa przywódców, tak rzymskokatolickich jak i luterańskich, którzy się na to zdobyli.

Licz się ze słowami.