Nie odpowiedziałaś na pytanie. Sugerujesz, że tzw. "droga łaski", którą niby człowiek otrzymuje poprzez sakramenty jest zdecydowanie bardziej wartościowa od drogi człowieka postepującego z gruntu etycznie, kochającego i stającego się wzorem do naśladowania, jednak ze względów o których pisłem - odrzucającego wiarę w słuszność i efektywność (taką jaką mu przypisuje Kk) sakramentów. Wyłania się nam odrębny temat: "Czy katolicka droga łaski sakramentalnej jest bardziej wartościowa od drogi stąpania ścieżką ciepłych uczuć do miłości bez sakramentów?"



Wspominasz o decyzji dotyczącej rezygnacji z sakramentów i piszesz, iż gdy na powrót nie nastąpi ich przyjmowanie rówoznaczne jest to z potępieniem wiecznym, spisaniem swej Duszy, siebie na wieczne zatracenie. Nie uważasz, ze to za daleko postepujące, niewystarczające uproszczenie



Jeśli tak, to nasze poglądy całkowicie różnią się od siebie. Jesli takie jest nauczanie Kk, to nie dziwota, że ludzie wciąż odchodzą od tej instytucji. Wg. mnie do życia wiecznego w szczęściu nie potrzebna jest jakakolwiek wiara w życie transcedentne, wystarczy wiara w słuszność postępowania o którym pisałem i takie postępowanie.

Z tego co napisałaś powyżej wionie pomrocznością i okrucieństwem, wg. mnie takie przekonanie z pewnością nie pochodzi od Boga.



Nie Tobie wyrokować, nie mnie. To, czy PS pochodzi od Boga zawiera się w sytemie wierzeń, przekonań, na których wykształtowanie się miało wpływ mnóstwo różnorodnych czynników. Taka wiara do życia wiecznego w szczęściu nie jest zupełnie potrzebna.

Pozdrawiam

Jeżeli życie wieczne pojmujesz na sposób hinduski czy wedle wierzeń starożytnych Inków to do TAKIEGO pojmowania życia wiecznego rzeczywiście treść Prawdy Objawionej w PŚ nie ma większego znaczenia. Ale wydawało mi się, że wypowiadasz się z chrześcijańskiego punktu widzenia - bardzo dziękuję za sprostowanie

CZŁOWIEK TRWAJĄCY DO ŚMIERCI W GRZECHU ŚMIERTELNYM SKAZUJE SIEBIE NA POTĘPIENIE
to nie jest "katolicka doktryna" to znajdziesz już w Starym Testamencie, więc nie wpieraj mi tu, że to Kościół coś sobie dokombinował.
A co do tego czy Bóg może być ograniczony rytuałem...
Poczytaj sobie słowa Jezusa ustanawiające sakrament pokuty oraz te gdy nakazuje karmienie się Jego Ciałem by żyć
No chyba, że Jezus nie jest w twoim ujęciu Bogiem... no to nie wiem o czym my tu dyskutujemy...

Aby wyrażać takie przekonania wystarczy wiara. Aby zapewniać o pewności tego stwierdzenia będąc świadomym wszystkich konsekwencji wynikających z takiego nauczania wiara już nie wystarcza. Niestety, kwestia tego jaka była wola Jezusa w omawianej kwestii dotyczy wiary i jedynie wiary. Wnioski z tego faktu nasuwają się same.



Tłumaczenie wiary poprzez wiarę. Nie istnieje potrzeba określania sensu tekstów tzw. "Pisma Świętego".



Ku temu, by żyć w szczęściu wiecznym wystarczy odpowiednie postępowanie. Kościół jedynie przyjmuje na siebie pewne wartości, których chciałby być nośnikiem (w tym wypadku pośrednictwo).



Wiara uzurpująca sobie pretensje do statutu pewności. Pośrednikiem do życia wiecznego w szczęsciu jest odpowiednie postępowanie, postawa.



Kwintesencją chyba tekstu do któreo odnośnik podał Ks. Piosik jest cytat:

„Nie mogliby być zbawieni tacy ludzie — powiada ostatni Sobór w Konstytucji o Kościele (nr 14) — którzy wiedzą, że Kościół założony został przez Boga za pośrednictwem Jezusa Chrystusa jako konieczny, mimo to nie chcieliby bądź do niego przystąpić, bądź też w nim wytrwać”.

Nie będę kolejny raz pisał o takowej "wiedzy" o której wspomina cytat, jednak taką wiarę, o której powyższe słowa mówią, niektórzy ludzie tracą co uważam - jest pozytywne, a już na chyba pewno nie negatywne. Bo gdyby było negatywne w ogólnym tego słowa znaczeniu (bez przypisywania negatywności takiemu odejściu), to okazao by się, że doktryna Kk jest słuszna i zasadna, to natomiast dotyczy jedynie wiary. Jak jest naprawdę - nie wiemy, możemy co najwyzej wierzyć w taką lub inną opcję.

Pozdrawiam

ad1. Wierzysz, że ustanowił ją Jezus. Jak jest naprawdę - nie wiemy.

ad2. A niby dlaczego? Możesz uzasadnić bez powoływania się na pkt.1 ? Za pomocą wiary można uzasadnić wszystko.

ad.2. Wykaż, że istnieje coś takiego jak "łaska" i dlaczego ma być w niej trwanie bardziej wartościowe od "bycia dobrym"?

ad.3 A w którym miejscu napisałem, że miłość to ciepłe uczucia Napisalem, że za pomocą ciepłych uczuć dązy się do doświadczania miłości. Zaś najbardziej wartościowe ciepłe uczucia generowane są poprzez odpowiednie postępowanie w środowisku wobec innych i trwanie w takim postępowaniu jest drogą do miłości.



Wyjaśnione zostało Raczysz żartować... To, co zostało przedstawione to jedynie usprawiedliwianie swojej wiary i to dość karkołomne. "ŻYCIE W ŁASCE", wykaż, że istnieje taka wartość i niby dlaczego ma to być czymś wyższym, jedynym potrzebnym do zaistnienia szczęścia w wieczności.



Ok. Uważasz, że moje pojmowanie warunków wiecznego szczęścia jest dalece mniej wartościowe lub bezwartościowe w stosunku do Waszego? Jeśli tak - spóbuj uzasadnić nie powołując się na wiarę (prócz założenia wiary w życie po śmierci ciała).



Hehe. Lepiej ? W Twoim pojęciu być może tak Usilnie wierzysz, że tu chodzi jedynie o powszechne dobro, rzeczywistość jest zgoła odmienna, co widać. Wielu twierdzi, że Kosciół już dawno odszedł od nauki Pisma "Świętego". Np.:

Daleko od Rzymu Blisko Boga (książka)
Świadectwa 50 Nowo Narodzonych Księży
http://matthew.terramail.pl/Htm-y/Spistresci.html

Treści biblijne a Katechizm Kościoła Katolickiego (z 1994)
http://matthew.terramail.pl/Chart%20Slowo.html



Nie pojmuję tego w taki sposób. Uwżasz, że tylko pojmując w jakiś inny religijnie sposób PS może być pozbawione większego znaczenia? Znów przemawiasz wiarą pisząc "Prawda Objawiona". To jest bardzo charakterystyczne dla ludzi nastawionych religijnie do życia, uważają swoją religię, przekonania, za jedyną słuszną prawdę objawioną (nihil novi).



Wypowiadam się z logicznego, ludzkiego, namacalnego punktu widzenia z założeniem, że życie wieczne istnieje. Wciąż oczekuję na podanie argumnetów (teksty soborowe, katechizm Kk), które w jednoznaczy sposób potwierdza tezę, iż człowiek dobry (upraszczam) nie może być zbawiony ponieważ wystąpił z Kk ze względów o których pisałem.

Pozdrawiam

Och, niczego Ci nie wpieram! Kościół w takim ujęciu jak to przedstawiasz będzie więc jedynie kontynuatorem dokombinowywania



To jedynie interpretacja , dodatkowo nie wiemy czy słowa te w rzeczywistości wypowiedział Jezus. Pisałem już o tym w tym wątku, odpowiadając Tobie, czego chyba nie zauważyłaś lub całkowicie zignorowałaś. Powtórzę więc:





Oczywiście, że nie jest. To chyba jednak nie powód by nie mieć o czym tutaj dyskutować.

Pozdarwiam

A przepraszam
Jeżeli nie wychodzisz od założeń wiary to nie ma najmniejszego sensu kontynuować tematu
Bez wiary nie możesz nawet powiedzieć co to jest zbawienie, które to słowo pada w temacie wątku, więc dalsza rozmowa jest ABSURDALNA przy założeniach, które próbujesz narzucić
Adieu !

Dlaczego nie? Wierzę, że istnieje Bóg, Dusze, Anioły... Prosiłem byś zacytowała jakiś oficjalny dokument Kościoła, katechizm, cokolwiek, który jednoznacznie potwierdzał by tezę, iż człowiek rezygnujacy z sakramentów - jest automatycznie skazany na potępienie wieczne.



Czyżby? Zbawienie to pojęcie ukute przez pewne kręgi w niezbyt szczytnych celach. Jak dla mnie istnieje życie w wieczym szczęściu, a osiągnąć to można w taki jak to w skrócie opisałem sposób. Wg. mnie Dusza potrzebuje pewnych wartości, które uzyskuje dzięki miłości. Miłość jest więc priorytetem i dzięki niej, poprzez jej przeżywanie możemy uzyskać nadrzędną wartość (życie wieczne w szczęściu). Droga do doświadczania miłości nie jest taka prosta.



Niczego nie próbuję narzucić. Wyrażam swój pogląd względem różnych kwestii, to włażnie zwolennicy katolicyzmu narzucają innym wartości, które uznają za słuszne, np. poprzez proces wdrażania do życia religijnego, który zaczyna się już w wieku przedszkolnym. Absurdalne są Twoje wnioski dotyczące absurdalności dalszej rozmowy.



Ulżyło Ci ? Wyczuwam mały infantylizm

Pozdrawiam