W ocenie TNS OBOP, od 1994 roku nigdy jeszcze Kościół nie miał tak niekorzystnych dla siebie ocen. W porównaniu z poprzednim pomiarem, z 2004 roku, zaufanie do Kościoła spadło o 12 punktów procentowych, a brak zaufania wzrósł o 10 punktów procentowych (co w tym przypadku oznacza 50 proc.). To porównanie nie pokazuje jeszcze rzeczywistej skali zmiany. W 2004 roku tyle samo osób (39 proc.) wyrażało zaufanie do Kościoła w sposób zdecydowany, co w sposób umiarkowany. Dziś zaufanie zdecydowane do Kościoła wyraża dwa i pół razy mniej osób niż zaufanie umiarkowane (19 proc. i 47 proc.).

Więcej... http://wyborcza.pl/1,91446,8971984,TNS_ ... z1Bf0asM7C

Z jednej strony nie dziwię się - jak słaba wiara, mało w Bogu zakorzeniona, to ludzie łatwiej od Kościoła się odwracają, gdy zobaczą jakiś skandal czy aferę (u siebie na podwórku czy w mediach). Nie uważam się za jakiegoś herkulesa w zakresie tego, jak wierzę - ale choć wierzę, to i tak czasami zębami zgrzytam, jak widzę/czytam/słyszę niektóre wypowiedzi duchownych albo świeckich, wypowiadane z pewnością co najmniej nieomylności papieskiej.

Z drugiej strony - Kościół zmierza w kierunku, który zdecydowanie dzisiaj można przewidzieć, a o którym choćby sam Benedykt XVI już pisał, co nie tylko wyraził wprost, ale pobrzmiewa jako tło wielu tekstów czy słów: z Kościoła masowego, większościowego w wielu krajach - do Kościoła jako wspólnoty mniejszej, ale składającej się z osób zdecydowanie bardziej świadomych wiary, żyjących tą wiarą, a nie tylko wierzących z deklaracji, z metryczki.

To musi odbić się w statystykach. Ale może i lepiej - mniej, ale sensowniej.

http://www.ekumenizm.pl/content/article/20101209150206552.htm
(Polacy ufają prymasowi, choć nie wiedzą kto nim jest)

To musiałby Kościół odstąpić od chrzczenia niemowląt, inaczej nie da się ograniczyć ilości na rzecz jakości.

[...] zaufanie do Kościoła spadło o 12 punktów procentowych, a brak zaufania wzrósł o 10 punktów procentowych [...]
Nie do końca rozumiem o co w tym chodzi.

Chciałbym poznać przyczyny tego spadku, bo dla mnie nie są jasne. I co to znaczy dla nas spadek zaufania do Kościoła? Czyli do kogo? Na całej linii czy tylko dlatego że "nie możemy uprawiać seksu przed ślubem"?

Jakkolwiek by nie było wizja ToMu jest dla mnie również realna. Możliwe, że ewangeliczne słowa o podziwie dla pierwszych wspólnot chrześcijańskich zostaną powtórzę już w naszych czasach, gdzie jakość, a nie masowość będzie główną cechą nas - ludzi wiary. I może od tej jakości będzie można wyjść dalej, aby więcej ludzi uwierzyło i żyło Ewangelią.

Może i lepiej, że nie wiedzą... Dla mnie to jakaś pomyłka, że został nim - w ramach nagrody za rzekome "zasługi" ktoś taki jak abp Kowalczyk, kto jako nuncjusz, wg mnie, zrobił niewiele, i kilka razy (np. sytuacja z Paetzem) po prostu dał ciała na całej linii, a co dziwne, nikt nie pociągnął go do odpowiedzialności i stołek nuncjusza w rodzinnym kraju (bez precedensu) piastował przeszło 20 lat...

Niekoniecznie. Wystarczy, że ludzie będą z niego występowali później. Przyrost naturalny się zmniejsza cały czas.

A co w tej wizji jest złego?

Tak, przyzwyczailiśmy się - szczególnie my, Polacy - że wszyscy (choćby z deklaracji tylko) katolicy, wszyscy przyjmują kolędę, chrzczą dzieci, przyjmują bierzmowanie i komunię, czasem mszę zamówią, w domach krzyże, pismo święte zakurzone na półce... Ja powiem może brutalnie - mnie to cieszy. Jak widzę ludzi obłudnych, którzy nazywają się katolikami, a z katolicyzmem poza kiedyś tam przyjętymi sakramentami nic na nic nie mają wspólnego, w życiu kierując się wszystkim (a przede wszystkim własnymi korzyściami) tylko nie prawem Bożym - to może i lepiej, że staną w prawdzie o sobie i przestaną wierzących udawać. Jak mają być wierzącymi z metryczki - to niech mają tyle odwagi, aby nie udawać.

Widać to już w tej chwili. Na razie - Turcja, Bliski Wschód, Ziemia Święta - co chwilę (ktoś napisał gdzieś - co 3 minuty) ginie a to świecki,a to misjonarz, ksiądz, zakonnica/zakonnik. Bez powodu. Bo jest wierzący i nie boi się tego i nie ucieka z miejsc, gdzie takich ludzi ekstremiści - czy to muzułmanie, żydzi, ateiści czy ktokolwiek inny - zabijają. Miejmy nadzieję, że to się nie rozniesie na cały świat - ale już widać, że publicznie na ludzi deklarujących się jeszcze jako wierzący patrzy się z politowaniem: ciemnogród, zabobonność, zaściankowość. Ludzie są dyskredytowani, uznawani za mało wiarygodnych, gorszych - bo nie kryją się z tym, że wierzą.

Może i niech będzie nas mniej. Ale żebyśmy się w tym Kościele nie musieli wstydzić za tych, którzy - deklarując bycie w tej samej wspólnocie - postępują tak, że dają jak najgorsze świadectwo. Nic dziwnego, że ludzie od Kościoła się odwracają, a nie znający Go - wyrabiają sobie o Nim złe zdanie, jeśli widzą coś takiego u osób deklarujących się jako członkowie tego Kościoła.

zaufanie = ufający + ufający_w_sposób_zdecydownany
brak zaufania = nie_darzący_zaufaniem + zdecydowanie_nie_darzący_zaufaniem



O przyczynach można długo debatować.



Myślę, że temu służy rozbicie ufających i nieufających na dwie kategorie (zwykła i zdecydowna; zdecydowana to "na całej linii").



Ograniczenie może nastąpić samoistnie, wystarczy że rodzice odstąpią od chrzczenia niemowląt.

Ludzie reagują spadkiem zaufania do kogoś(czegoś) o kim(czym) informacje w mediach pojawiają się w kontekście negatywnym. Jakie to informacje? Ano np takie. I możesz sobie polemizować szczegółowo z tekstem listu pana Wiśniewskiego, ale fakt pozostaje faktem. Poruszane w liście kwestie opinia publiczna(masa ludzka) "czuje". I w sposób adekwatny reaguje.

To znaczy ni mniej ni więcej tyle co spadek zaufania do Kościoła. Czyli: KEP, Michalika, lokalnego biskupa oraz proboszcza oraz kleru w ogólności. Z wyłączeniem wiernych. Słowem do wszystkich duchownych. Kościoła rzymsko-katolickiego jako organizacji hierarchicznej. W chwili obecnej z powyższego wyłączę Ratzingera i Watykan gdyż prawdopodobnie dzięki beatyfikacji Wojtyły zaufanie do nich nie spadnie - masie ludzi będą się kojarzyli pozytywnie.
Zatem wg. mnie zaufanie ludzi traci cała organizacja za wyjątkiem ścisłej wierchuszki.

Na całej linii również dlatego że "nie mogą uprawiać seksu przed ślubem". Po prostu wasze wymogi stają się relatywnie coraz bardziej uciążliwe a merytorycznie jak nie były tak nie są uzasadnialne.
Ten relatywny wzrost uciążliwości wynika z faktu iż w dzisiejszym świecie inne organizacje dążą by klientowi życie w sposób maksymalny ułatwić. To wręcz wymóg. Orientacja na klienta i zaspokojenie jego potrzeb jest wpisana w niezliczonych księgach jakości.

Nie odnoszę wrażenia by odwracali się od katolickiego Boga. Odwracają się od organizacji mieniącej się jego jedynym przedstawicielem. To w zasadzie najgorsza dla was opcja.

ToMu przecież zgodziłem się z Twoją wizją...

Czego ja i moi niektórzy znajomi jesteśmy najlepszym, acz wciąż niezbyt licznym, przykładem.
Większość moich "niepraktykujących" znajomych jednak chrzci dzieci. Na wszelki wypadek, bo mama chce, bo tak trzeba, żeby krzywdy dziecku nie robić, bo to tradycja, bo rodzina chce chrzcin i popijawy, bo dostaną kasę i prezenty...powodów jest mnóstwo.

Dokładnie!

Ale chrzest to też konieczność znalezienia rodziców chrzestnych i jednak spełnienia pewnych wymogów formalnych. Finansowo uważam, że to impreza o sumie zerowej, kasa i prezenty mniej więcej równoważą koszty. Można znaleźć mniej kłopotliwe okazje do popijawy. A argumenty "mama chce" czy "rodzina chce" będą słabły, bo na jakiej podstawie niepraktykujący ma wywierać taką presję?

Zgadzam się, SweetChild. Od dawna twierdzę, że masowe praktykowanie zinstytucjonalizowanej wiary religijnej jest już passe i z roku na rok, coraz mniej gawiedzi się w to angażuje. To tylko kwestia czasu, kiedy kościoły będą świeciś pustkami. Już dziś regularnie praktyki rytualne uprawie zaledwie nieco ponad 1/3 Polaków!

No właśnie, a ma to zdanie umocowanie w samej sondzie? Bo brak zaufania do Kościoła to dla mnie masło maślane. Jakoś nie wierzę że każdy z ankietowanych doskonale rozeznał sprawę, zna każdego biskupa i generalnie ma podstawy aby cały Kościół a raczej duszpasterzy tak jednoznacznie oceniać. I prosze mnie dobrze zrozumieć, nie odnoszę się do wyników, ale chce zrozumieć w czym problem, a to nic nie znaczy.


Podobnie jak wyżej, brak umocowania w ankiecie. A czy sa uciążliwe to już opinia bynajmniej nie podzielana przez wielu ludzi.

Nie odnoszę wrażenia by odwracali się od katolickiego Boga. Odwracają się od organizacji mieniącej się jego jedynym przedstawicielem. To w zasadzie najgorsza dla was opcja.
Dziwnie to zabrzmiało, nie odwracają się od Boga, tylko nie słuchają Jego słów. Ale tak w istocie jest, choć wiem że chodzilo Ci o coś innego. Były o wiele gorsze czasy dla nas i jakoś Kościół istnieje nadal. Nie ma rzeczy najgorszych dla nas, skoro Bóg jest z nami.

Rzecz w tym że sugeruje się spadek zaufania, ale mi to nic nie mówi, bo ani nie wiem do kogo konkretnie a nie wierze że wszyscy są tak zgodni w swoich sądach, pomijając już że różni ludzie róznie rozumieją Boga, Kościół, oraz wszystkie kwestie moralne. Jak można twierdzic że przy takiej różnorodności w rozumieniu pojęć, wszyscy są zgodni?

Kościołowi potrzeba oczyszczenia. Aby ludzie opowiedzieli się kim są, aby nie czuli presji, aby nie oklamywali siebie i innych. To powolna zmiana, zmiana też mentalności. I spowoduje kryzysy, oraz nie wiadomo ilu zostanie. Ale zostaną ci najwierniejsi i na tym będzie można budować. Ci którzy doskonale widzą problemy w Kościele i nie musza ufać tym ktorzy są ich powodem. Ale nie powiedzą że nie maja zaufania do Kościoła, bo wiedza czym ten Kościół jest.

Podobnie sprawa wygląda z poparciem dla prymasa - ludzie go nie znają, nie wiedzą co mówi, ale mu ufają.
Rozumiem, że takie zaufanie bez rozeznania sprawy, poznania każdego biskupa już można uznać?