Niestety takich niedouczonych jest wielu. Zbyt wielu. Ten "mój" mnie po prostu ignorował. Nie potrafił odpowiedzieć na trudne pytania (trudne, na poziomie liceum, a więc raczej nie powinny stanowić problemu dla wykształconego katechety), nie potrafił też usadzić bezczelnego nieco nastolatka. Jego metodą było ignorowanie mnie. W pewnym sensie wygrał - nie byłem na tyle bezczelny by tak długo domagać się odpowiedzi, aż zareaguje. Ale żeby na "dzień dobry" nie odpowiadać? A zawsze głośno i ostentacyjnie witałem go na korytarzu słowami "dzień dobry panie profesorze" - jak każdego nauczyciela, choć żaden z nich profesorem nie był. A ów ksiądz, mimo kilkudziesięciu świadków po prostu mnie olewał. Nie, nie wkurzało mnie to, raczej bawiło. Po jakimś czasie mi się znudziło. A wystarczołoby aby odpowiedział "dzień dobry". Cóż, słaby był z niego pedagog i katecheta...

Alus napisala:

Tylko, ze oni wszyscy byli niedouczeni. Poza tym, sa po studiach- czego sie na nich ucza?
Jajko- to "panie profesorze" odreagowalam na studiach- mowilo sie "nasz Pan," nasza Pani"

To nie kwestia sensu religii, ale nieprofesjonalnego kształcenia lub osobistych zaniedbań duchownych/katechetów.

Wiecie, jak nazywałby się Obirek, gdyby był Ślązakiem?
Nazywałby się Łoszkrabina.

Alus- to nie kwestia douczenia. nawet najbardziej wyksztalcony teolog nie potrafi udzielic sensownej odpowiedzi. Np, po co byla ofiara na krzyzu? Dla przekupienia jakiejs wyzszej sily? Kogo?
Jezeli Bog jest wszechmocny, to mogl tego uniknac. A jezeli zrobil to, mimo ze nie musial, to za co mamy byc wdzieczni? Ze zrobil cos, co bylo niekonieczne? O co go nikt nie prosil? Sam chcial? Moze lubi? Jakies dziwaczne sado-maso wychodzi...

To się nazywa krótko: niekompetencja. Niekompetentni ludzie nie powinni uczyć tysięcy uczniów w publicznych szkołach za publiczne pieniądze. No ale to biskup decyduje, kto będzie uczył religii...

Oczywiście, że mógł uniknąć kaźni na krzyżu dla naszego zbawienia.
Dowiódł, że jesteśmy Jego ukochanymi przyjaciółmi - nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J 15,13).

A tak miedzy nami, ten temat nie ma specjalnie sensu gdyż chrześcijaństwo nie jest doktrynerstwem tylko jest miłością. Największa chrześcijańska doktryna to słowa matki do dziecka: "Bozia Cię kocha".

Alus-po co?Nie musial. Jak zrobil to dla wlasnej fantazji, to za co wdziecznosc?
homo_homini_canis_est
Indoktrynacja jest wtedy, gdy nie podajemy faktow. Natomiast podajemy obowiazkowe wnioski (ocene) danej rzeczy. W religii zero faktow, obowiazkowe wpajanie ocen. Na pamiec- religia dla mnie to bylo wkuwanie bezsensownych formulek- typu "Bog cie kocha!!" A gdzie dowod?

Nikt Cię zmusza do wdzęczności, Bóg pozostawił Ci wolny wybór oceny: fantazja czy akt najwyższej Miłości.

Alus, prosze, rozmawiajmy o faktach. Po pierwsze-dowod, ze Bog istnieje. Po drugie- ze kogokolwiek kocha- bo z Pisma Sw wynika, ze to raczej niesympatyczny osobnik.

Każda osoba mówiąca o miłości, czyli sprawiedliwości i miłosierdziu, dla egoisty jest "niesympatyczna"!
A dlaczego?
Bo wtedy jasno widać egoizm egoisty! A to jest wielce "niesympatyczne"!

Dowód - Pośród śmierci trwa życie, pośród kłamstwa trwa prawda, posród ciemnośći trwa światło. Stąd wnioskuję, że Bóg jest życiem, prawdą i światłem. Mahatma Gandhi.
Z jakim nastwieniem czytasz Biblię, takim jawi Ci się Bóg.

Moim zdaniem, indoktrynacja to wtłaczanie ludziom na siłę jakiejś doktryny.
Nie ma znaczenia, czy z faktami, czy z dowodami, mniej lub bardziej wątpliwymi, czy też bez nich.

Matka mówiąca dziecku o Bogu i objaśniająca jaki on jest: "Bozia Cię kocha" nie jest doktrynerką, tylko matką. Nikt w rodzinach nie kara dzieci za to, że nie wierzą w Boga.
A doktrynerstwo przewiduje kary za nieskuteczność indoktrynacji.

Toteż są przecież plany, by ocenę z religii wliczać do średniej...

A może coś mnie ominęło i przeforsowali już ten pomysł?