A więc, @Jajko, próżny Twój trud

Cóż, trudno się mówi, nie wszystkie cele da się od razu zrealizować.

Jednocześnie mam nadzieję, że nikt nie odbierze tego wpisu jako "kolejnej próby przywalenia Kościołowi", co?

A licho wie, co w tej Twojej głowie świta

No co ty!
Jakie przywalenie?
Co najwyżej lekki kop

Moze jedna idea? Ubiera choinke dla ptakow. Drzewko lub krzaczek z przysmakami. Dzien sie wydluza, Slonce ( zycie) zwycieza.

Dziennikarze dość często niestety przekręcaja fakty. Mamy z tym do czynienia na codzień

jasny gwint ale czad z tym pomyleniem opłatka z Hostią- tego bym się nie spodziewała. (na marginesie Jajko, w wigilę nie obowiązkuje wstrzemięźliwość od mięsa! Jest to wyłącznie nasza rodzima tradycja że jemy rybkę kapustę i pierogi, ale nie wynika z żadnych nakazów Kościoła)
Ja mam takiego bardzo dobrego kolegę. On jest wychowany w domu katolickim, żona jest ateistką. On chyba sam nie wie, mówi że wierzy w Boga, ale nie praktykuje, dzieci ochrzcili i posłali do Komunii- on sam nigdy nie wypowiada się negatywnie o wierze czy osobach wierzących, mam wrażenie że on tak pomimo że stary chłop jest szuka jeszcze drogi życiowej- w sensie wiary. I kiedyś wysłałam mu maila z życzeniami świątecznymi i tak trochę szerzej o świętach mu napisałam. I dostałam od niego taką odpowiedź którą bardzo zapamiętałam, opisał mi swoje święta, takie wprawdzie z choinką i kolacją wigilijną ale bez żadnej wymowy religijnej (no to w sumie CO świętuje ktoś kto nie wierzy?) , bez pasterki, bez kolęd za to.. sporo zakropione alkoholem bo zjechała się rodzina i .... na koniec napisał że życzy mi żebym nigdy nie straciła żywej wiary bo bez niej tradycja jest pusta. Bardzo mnie ten mail poruszył i pamiętam go do dzisiaj.

Mamy trzy poziomy świętowania czegokolwiek: narodzin, ślubów, pogrzebów, świąt różnych religii - wymiar komercyjny, religijny i ten najgłębszy ... interpersonalny. To w końcu spotkanie życzliwej nam osoby daje chociaż chwilę szczęścia. Ateista jeśli nie jest materialistą pomija poziom pierwszy, najpłytszy, komercyjny. Oczywiście pomija poziom drugi, czyli religijną nadbudowę, a skupia się na tym, co życiowo ważne, fundamentalne, na spotkaniu z drugim człowiekiem. Dodajmy, ze przy suto zastawionym stole (w jedzenie i napitki) to spotkanie jest naprawdę kultowe. Dodam, ze nigdy nie spotkałem przy wigilijnym stole katolików, którzy rozmawiali by o Bogu. Gada się o jedzeniu, o tym czego by tu się napić (piwo, wino, a może coś mocniejszego?), o dzieciach (!), o pogodzie (!), o życiu, czyli plotki i życiowe anegdoty ... Słowo Chrystus w tych dialogach nie istnieje! Co najwyżej ksiądz prawiący beznadziejnie nudne kazania ...

Co robi? Święta u mnie w domu można do takowych zaliczyć:
Sprząta się z grubsza mieszkanie, ubiera choinkę, kupuje prezenty... W tym roku choinka to trzy gałązki na krzyż + parę bombek, ale robi wrażenie. Jak przychodzi wigilia, to dzielimy się opłatkiem składając życzenia, jemy kolację (były w tym roku 3 dania ze śledzia + łazanka - pycha ), oglądamy telewizję, trochę pogadamy. Potem prezenty i tyle.

Z PAP, co również zamieścił portal "wiara".
http://info.wiara.pl/doc/1403549.To-bud ... -Watykanie

Hmmm...znajomi są ateistami. Przeważnie chodzą do kina. Są takowe otwarte, gdzie sprzedajacy bilety też jest ateista. To dużo ułatwia

Wiem i objawiłem tę cudowną prawdę rodzinie, która jednak nie chciała w moje rewelacje wierzyć, ale potwierdziła je jednak u znajomego kapłana. Bardzo mnie to ucieszyło. Ale na równie bardzo krótko. Rodzina oznajmiła, że wprawdzie zakazu spożywania międa nie ma, ale nie ma też nakazu, więc będzie po staremu Prosiłem o wyjątek dla niejadka w postaci jakiegoś pieczystego czy choćby pierogów z mięsem, ale spotkałem się ze zdecydowaną odmową

Za to za kilka lat, jak wigilia będzie u mnie w domu (jak rodzina już się na tyle zestarzeje, że to na nas spocznie obowiązek organizacji tego wszystkiego), to będzie prawie samo mięcho i oni będa głodować