http://info.wiara.pl/doc/1513774.Strasz ... ymistyczne




Pogrubione zdanie nieco mnie zbiło z tropu. No ale może ja za mało wierzący jestem...

Domyslam sie, ze pani Kociszewska komentujac niektore wydarzenia dzialala pod wplywem emocji i silnego wzburzenia.
Moim zdaniem i profanacja i zabicie dziecka sa karygodne. Takie czyny trzeba potepic.

To porownywanie tych dwoch rzeczy wedlug mnie jest nie na miejscu. No i zastanawianie sie, licytowanie co jest gorsze.
Czy przestepstwa mozna porownywac i klasyfikowac? W swietle prawa tak.
Ale tak zwyczajnie po ludzku nie.
Mam dosc mieszane uczucia.

Nie dokończyłeś akapitu. dalej jest
"Boli bardziej niż moja własna śmierć. Myślę, że nie tylko mnie."

Mam nadzieję, ze autorka po prostu tylko przesadziła z retoryką.

Miłosiernie zamknijmy temat, proszę.

Nie pogrubiałem dalej bo tylko to zdanie mnie "ubodło".

Uważam tak jak bramin - nie odważyłbym nigdy w jakikolwiek sposób stopniować ani porównywać obu tych czynów.

Myślę że to też kwestia optyki. Nikt w tych kilku zdaniach nie podważa okropności zabicia noworodka przez matkę. Natomiast wskazany czyn profanacji, dla osoby wierzącej, może być w skali głupoty, bezsensu, zła i skutku równie zły jak owo zabójstwo. Nie można tutaj patrzeć przez optykę człowieka niewierzącego, dla które taka profanacja to żaden problem, bo mowa o optyce ludzi wiary. Inna sprawa jest taka ile głosów się podniesie, bo zdanie to dla wielu będzie kontrowersyjne, bo nie wyznajemy tych samych przekonań. Ateiści chyba zbyt często mają pretensje do nas że poważnie traktujemy to w co wierzymy, a nie w imię podziału na to co naukowe i religijne jedno gloryfikujemy, a z drugim zamkniemy się w domu bo to kogoś może śmieszyć, lub zdziwić. Powiem więcej, jeśli dla człowieka wiary Ciało Jezusa jest bardzo realne, to nie powinno być problemu ze zrozumieniem że obydwa wydarzenia są godne pożałowania. Kwestia optyki.

@WIST
Skoro podejmujemy dyskusję, to słowo "profanacja" jest tu nieuprawomocnione ani w rozumieniu dosłownym (naruszanie sfery sacrum powodujące pozbawienie poświęconych rzeczy lub konsekrowanych miejsc wartości kultowej oraz potraktowania bez należytego szacunku rzeczy, wartości otoczonych powszechnie czcią), ani w rozszerzonym (znieważenie przedmiotów i wartości powszechnie szanowanych).
Z punktu widzenia KK możemy raczej mówić o nieuprawnionym, niegodnym, samowolnym itd itp uczestniczeniu w Wieczerzy Pańskiej.

Ale skoro piszesz inaczej, to odpowiedz sobie na pytanie: czy bylbys w stanie świadomie poswięcić zycie dziecka i własne gdyby mogło to przeszkodzic działaniom tego chopca? jezeli tak, to ja takiego chrzescijaństwa nie rozumiem. Jezeli nie, to wartościowanie przedstawione w artykule jest niebezpieczną egzaltacją majaca na celu wzbudzić co najmniej oburzenie w prostej drodze do nienawiści. Takiego chrześcijaństwa takze nie rozumiem.

Mnie się wydaje po prostu lekkim nietaktem porównywanie i stopniowanie obu czynów.

Ja pisałem jedynie o szacunku jakim obdarza się przecież Jezusa. Oczywiście rozumiem co do mnie piszecie, ale jestem w stanie również zrozumieć postawę tej osoby, która artykuł napisała. Użyła kontrowersyjnych sformułowań, które jak widać mogą wprowadzić dyskusje, a przecież nie o to chodziło. W ogóle przedstawiona sprawa jest dla mnie absurdem. Jak to w ogóle moźliwe i skąd taki pomysł u dziecka? Ciekawość rozumiem, ale rzadko słyszę aby takie rzeczy miały miejsce.

Ale można iść dalej, bo czy narażałbyś własne życie dla ratowania Ciała i Krwii Pańskiej z płonącego Kościoła, a może dla ratowania własnego życia wyrzekł (słowem) się Jezusa? Chciałbym być te dobrze zrozumianym. Ja tutaj nie zajmuje któregoś ze stanowisk, ale staram się zrozumieć wszystkie. Okazuje się że zawsze można znaleźć jakieś dobro, którego warto bronić poświęcając dobro związane z wiarą. Ale dla wielu ludzi śmierć za nie wyrzekniecie się Jezusa, również ostatnio, była uznana za godną pochwały. Dla jednych będzie to zatem przegięcie, a dla innych potraktowanie poważnie tego w co się wierzy. Bo jeśli wierzysz na prawdę e tam jest Jezus to w głowie się powinno przewracać że można tak czynić. To taka zabawa jak z koroną cierniową u żołnierzy - też przecież Go wtedy nie zabijali jeszcze, więc czemu protestować.

I taką oczywiście jest. Śmierć w imię wiary to śmierć piękna ALE pod warunkiem to własna śmierć. Autorka dała do zrozumienia że prędzej przebolałaby śmierć noworodka niż profanację. Dlatego Twoje pytanie:



pozwolę sobie nieco przerobić i zadać je w sposób następujący:



Celowo pominąłem drugą część pytania bo wydaje mi się, że jestem w stanie na nią odpowiedzieć twierdząco (w obu wariantach). Jednak poświęcenie w obronie Hostii jest dla mnie sprawą póki co nierozstrzygniętą.

A żeby być w 100% szczerym to moje niezdecydowanie z tego, że do tej pory kwestię autentyczności eucharystii spychałem na bok, żeby o tym nie myśleć bo nie mogłem z pełnym przekonaniem powiedzieć, że w monstrancji faktycznie jest Bóg ale 2 metry w lewo już go nie ma. Dopiero ostatnio zacząłem się wczytywać w cuda eucharystyczne i... na chwilę obecną nie wiem co mam myśleć

Rzecz w tym że nikt tutaj nie chce narażać czyjegoś życia za Eucharystie. To nie jest ten rodzaj stopniowania. Przeboleć stratę, to nie to samo, co być gotowym na tą stratę. Zresztą, rozpatrywanie zdania w sposób dosłowny też jest błędem. Czy autorka faktycznie miała na myśli to co tutaj jest poddane krytyce? Czy w emocjach nie napisała czegoś co przekazuje nam konkretną treść, niezależnie od formy? Ja to po prostu rozumiem, nie wnikam w to czy śmierć noworodka jest dla niej troszkę mniej straszna czy nie. Roumiem tez że tak jak śmierć noworodka jest dla nas wszystkich nie do opisania, nawet jesli stoimy z boku, to zbeszczeszczenie czegoś co jest w Kościele skarbem ponad wszelkie skarby, może byc dla kogoś równie złe i smutne. Dla mnie to też jest bezmyślne zachowanie i nie wiem czy można to inaczej nazwać jak własnie zbezczeszczenie.

marnie CI ta prowokacja wyszła.

Odpowiadając na pytanie: nie, nie przesadziłam ani trochę. Cały tekst sugerował, że może stało się coś złego, ale nic naprawdę strasznego. Informuję zatem: stało się coś co boli mnie bardziej, niż zabicie dziecka przez matkę.

I mam nadzieję, że byłabym w stanie oddać życie w obronie Najświętszego Sakramentu. Swoje, nie czyjeś. Świadomie i dobrowolnie.

Nawiasem mówiąc: napisałam o bólu, nie o tym, co jest mniejszym, co większym złem. I prosiłabym o powstrzymanie się od nadinterpretacji.

A co do spożywania Ciała i Krwi, już Żydzi mieli z tym problem. Spora część odeszła. Już Jezus pytał apostołów: czy i wy chcecie odejść? Innymi słowy: nic nowego.

Naprawde nie wiem, co Drapke i mccain chca udowodnic, sobie, oczywiscie?
Ze przekraczanie wszelakich granic swiadczy o ich wysokiej kulturze i odwadze? Ze obrazanie katolikow to fajna zabawa? Od razu mowie, ze jezeli taka akcje przeprowadzicie, to wasze filmiki posluza jako dowody w sprawie o obraze uczuc religijnych i wyjatkowo ja sie wten proces wlacze, jako swiadek, ze zapowiedzieliscie te akcje publicznie jako happening.

Ja jednak proponuje przeprowadzic te "odwazna akcje", wysylajac taka zapowiedz ale o spaleniu Koranu do Ambasady Arabii Saudyjskiej i Iranu.
Wtedy naprawde udowodnicie, ze jestescie (glupio) odwazni i gotowi na wywolanie wielkie zadymy, byle kogos urazic.
Na pewno przejdziecie nawet do historii jako ci (...) ktorzy wywolali wscieklosc muzulmanow i ich akcje terrorystyczne na Polakow.