O nie nie nie, to Ty stawiasz pewną, dość karkołomną zresztą, tezę, jakoby przysługujące komuś prawo było czynnością prawną, to ją udowodnij

Nic z tego. Byłem pierwszy.

No właśnie. Stwierdziłeś j.w. Wypada to udowodnić.

Przede wszystkim, Konstytucja RP nie może być traktowana jako wewnętrznie sprzeczna. Skoro art.48 Konstytucji stwierdza, że:

1. Rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Wychowanie to powinno uwzględniać stopień dojrzałości dziecka, a także wolność jego sumienia i wyznania oraz jego przekonania.
2. Ograniczenie lub pozbawienie praw rodzicielskich może nastąpić tylko w przypadkach określonych w ustawie i tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.

...to jest oczywiste, że art.53p.1 tejże, stwierdzający:

Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii.

...nie może stać w sprzeczności z powyżej cytowanym art.48, o czym zresztą mówi p.3 art.53:

Rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami. Przepis art. 48 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

A teraz, co do offtopu:
Kodeks cywilny w art.23 określa dobra człowieka, których naruszenie może być, zgodnie z art.24p.1 ścigane na wniosek pokrzywdzonego. Odnosząc to do osoby ubezwłasnowolnionej, ściganie takie może być dokonane na wniosek opiekunów, ponieważ osoba taka (niezależnie od posiadanej zdolności prawnej) nie posiada zdolności do czynności prawnych. Jednak, gdyby taka osoba zdołała jakoś wymknąć się swoim opiekunom i umiała zgłosić odpowiednim władzom bądź organizacjom, że jest krzywdzona pozbawieniem dóbr osobistych (przy czym mówimy o prawie do swobody sumienia, a nie o wolności religijnej, gdyż taka nie jest wymieniana w art.23 KC), to jej opiekunowie mogą być ścigani z art.194-196 KK.
Art.194 KK: Kto ogranicza człowieka w przysługujących mu prawach ze względu na jego przynależność wyznaniową albo bezwyznaniowość [...] nie może jednak dotyczyć prawa rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami, ponieważ to prawo gwarantuje im ustawa zasadnicza.
Tak więc dalszą dyskusję w tym zakresie uważam za bezprzedmiotową.

Warto natomiast ustosunkować się do art.40 Konstytucji:

Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych.

Wiadomym jest wszystkim chyba, że policjanci noszą narzędzia przymusu bezpośredniego nie od parady i używają ich, co oznacza, że prawo to, pomimo radykalnego wykluczenia "Nikt nie może", zawiera jednak wyjątki.

Proponuję zatem, zamiast dyskutować o tym, czy można zmuszać dziecko do chodzenia do kościoła (już wiadomo, że można), zastanowić się jakich środków wolno do tego celu używać.
Prowokacyjnie zapytam: Jeżeli dziecko ma być traktowane tak jak dorosły, to czy może być pałowane tak jak dorosły? Zachęcam do poszukania odpowiedzi w prawie RP, bo takowa istnieje.

Proponuję nieco inną optykę: http://rodzina.wiara.pl/doc/2258631.Jak ... m-wartosci
Psycholog zdecydowanie chrześcijański.

A co z sytuacją gdy 15 latek oświadcza, że nie wierzy
i nie przystąpi do bierzmowania?

Tu juz nie chodzi o "chodzenie do kościoła"
tylko o przyjęcie SAKRAMENTU!

Nie pytam biorąc pod uwagę aspekt prawny
tylko z punktu widzenia wychowaczego i religijnego.

A co jeżeli nastolatek stawia sprawę tak - jestem niewierzący
i chcę żebyście byli tego w pełni świadomi, ale jak się będziecie upierać
to dla mnieżaden problem - wezmę udział w tej "szopce".

Co powinni zrobić w tej sytuacji rodzice?

Oczywiscie nie pchac do niegodnego i oszukanczego przyjecia sakramentu przez niewierzacego.
Uwazasz, ze przystapienie do Komunii sw zeby babcia sie odczepila, kiedy ktos nie wierzy jest pochwaly godne?

Bierzmowanie jak kazdy sakrament jest dla wierzacych i nic nie daje z automatu.

Osobiscie uwazam, ze jest to wygodnictwo odpowiedzialnych, ze bierzmowanie jest w tym wieku i z takimi wymaganiami jak w Polsce. Powinno byc pozniej i z mozliwie indywidualnym przygotowaniem tych, ktorzy naprawde chca i rozumieja. A nie masowka, zeby "miec papier" i moc byc chrzestnym badz miec swiety spokoj jak moze kiedys bedzie slub koscielny.

Jezeli przystapi do sakramentu bierzmowania jako dorosly to i przygotowanie bedzie inne.

Dziwna dyskusja. Skąd bierze się ten dyskutowany problem problem w chrześcijańskich rodzinach? Moja odpowiedź na to pytanie jest pod poniższym linkiem. Zachęcam do przeczytania ze zrozumieniem.

http://blog.wiara.pl/zsoborniki/2015/01 ... scijanskie

Gdybys sledzil temat, to wiedzialbys kto go zalozyl....

Zachęcam do przeczytania ze zrozumieniem.
Znaczy, link nie dla mnie. Czytalem Biblie, zabijaj, nie zabijaj. Zbieraj pieniadze, nie zbieraj. Jej glownym atrybutem jest "czytanie ze zrozumieniem". Zrozumienie, w moim przypadku nie wystepuje.

A czy można uzyskać unieważnienie? Bo mnie tak właśnie zmuszono.

Ale czego unieważnienie?

Sakramentu o którym wspomina Kael i do którego się odnoszę? Problemy z rozumieniem tekstu pisanego się pojawiają?

A co ojciec na powrozie zaprowadził cię do bierzmowania???
Osobiście znam ludzi, którzy nie przystąpili do tego sakramentu. Jedynie w przypadku ślubu kościelnego przyjmowali go z rak proboszcza.
Za nie przystąpienie nic ci nie groziło.

Ale co to dla Jaja znaczy "unieważnić sakrament"?